Γράφει η Χριστίνα Γαργαλατίδου.
Μια φορά κι έναν καιρό, στις προ κρίσεως εποχές, η πολιτική και οι πολιτικοί είχαν την τιμητική τους και η σύναψη διαπροσωπικών σχέσεων με έναν πολιτικό αποτελούσε τίτλο τιμής.
Άλλωστε, όλοι θυμόμαστε, και περισσότερο οι μεγαλύτερες γενιές, την παρουσία πολιτικών προσώπων σε γάμους βαπτίσεις και άλλου είδους κοινωνικές εκδηλώσεις και τη σημασία που αποκτούσαν αυτές με την παρουσία ενός πολιτικού. Αλήθεια, πόση αξία έχει, όμως, τώρα αυτό στην εποχή μας; Στις μέρες μας, η απαξίωση της πολιτικής και των πολιτικών προσώπων είναι πλέον γεγονός και σε αυτό καθοριστικό ρόλο έπαιξε η κρίση των τελευταίων ετών. Δικαιολογημένα βέβαια…ειδικά αν θυμηθούμε όλα αυτά που βιώσαμε ως χώρα τα τελευταία χρόνια εξαιτίας του «πινόκιο» της πολιτικής που ονομάζεται Αλέξης Τσίπρας. Μια κρίση που, δυστυχώς, δεν περιορίζεται μόνο σε οικονομικά πλαίσια αλλά έχει ξεπεράσει τα όρια και έχει εισχωρήσει βαθιά μέσα στα θεμέλια, πάνω στα οποία στηρίζεται η ισορροπία και η εύρυθμη λειτουργία μιας υγιούς κοινωνίας. Μιας «αρρωστημένης» κοινωνίας που ταλανίζεται πλέον από μια πολυεπίπεδη κρίση, με βασική αυτή της καταπάτησης των αρχών και των αξιών. Όμως, ως νοήμονες άνθρωποι που είμαστε, οφείλουμε να αντιμετωπίζουμε τις όποιες καταστάσεις με σύνεση και ψυχραιμία. Ειδικά οι πολιτικοί μας, από τους χειρισμούς των οποίων κρίνεται το μέλλον της πατρίδας μας, το δικό μας αλλά και των επόμενων γενεών.
Στο σημείο αυτό, διαβάζοντας κανείς αυτό το άρθρο, το πιο λογικό είναι να σκεφτεί αν πράγματι υπάρχουν στην εποχή μας πολιτικοί που να νοιάζονται πραγματικά για τον τόπο τους και να θεωρούν την λέξη πατρίδα ιερή. Εγώ θα σας πω ότι ναι υπάρχουν και έναν τέτοιον είχα την τύχη και τη χαρά να γνωρίσω και εγώ. Αυτός ο πολιτικός, μα πάνω από όλα ΑΝΘΡΩΠΟΣ, ονομάζεται Αντώνης Σαμαράς.
Η συγκίνηση μου μεγάλη όταν μιλώ για αυτόν γιατί είναι ο πολιτικός που με ενέπνευσε και συνέβαλλε με τον τρόπο του στο να αγαπήσω περισσότερο αυτή τη χώρα και να αισθάνομαι περήφανη που είμαι Ελληνίδα. Είναι ο πολιτικός που κάθε φορά που παρακολουθούσα συνεντεύξεις και ομιλίες του, κυριευόμουν από ελπίδα και αισιοδοξία. Πώς, άλλωστε, να μην ένιωθα έτσι, όταν έβλεπα απέναντι μου (σπάνιο για την εποχή μας) έναν πολιτικό, ο οποίος κάθε φορά που έβγαζε από τα χείλη του τη λέξη «πατρίδα», έσπαγε ο τόνος της φωνής του και τα μάτια του βούρκωναν από συγκίνηση;;;!!! Ομολογώ ότι είναι αυτός ο πρόεδρος που εμπιστεύτηκα όσο κανένας άλλος και η εμπιστοσύνη μου αυτή προς το πρόσωπο του με οδήγησε στο να πάρω συνειδητά την απόφαση να ενταχθώ και επίσημα στην «οικογένεια» της Νέας Δημοκρατίας.
Ήταν 21 Ιουνίου 2012 όταν αυτός ο άξιος πολιτικός ορκίστηκε πρωθυπουργός και ανέλαβε τα ηνία της πατρίδας μας. Ο Ελληνικός λαός απέκτησε επιτέλους έναν πατριώτη πρωθυπουργό που δεν δίστασε να θυσιάσει ακόμα και την ίδια του την υγεία προκειμένου να καταστήσει την Ελλάδα μας ως μια ισχυρή και αυτοδύναμη χώρα. Εν αντιθέσει με τους πολιτικάντηδες που για χάρη της εξουσίας δεν δίστασαν να σαρώσουν τα πάντα και να την υποθηκεύσουν για 99 ολόκληρα χρόνια στους ξένους.
Ο Αντώνης Σαμαράς, όμως, είναι και αυτός ο πολιτικός που άφησε τη σφραγίδα του ανεξίτηλη σε αυτό το μεγάλο εθνικό ζήτημα, που πλέον αποτελεί μεγάλο πλήγμα για κάθε Έλληνα πολίτη που αγαπά την πατρίδα του. Το «Σκοπιανό»….όλοι μας θυμόμαστε εκείνη την αποφράδα ημέρα που οι καμπάνες χτυπούσαν πένθιμα, τη στιγμή που ο Αλέξης Τσίπρας και η συμμορία του πουλούσαν την πατρίδα μας, κάνοντας τα χατίρια των ξένων, προκειμένου να παρατείνουν την παραμονή τους στην εξουσία. Ο Αντώνης Σαμαράς ήταν αυτός που το 1993 έβαλε την πατρίδα πάνω από την καρέκλα και είπε το «Παραιτούμαι, γιατί αρνούμαι να αναγνωρίσω στους Σκοπιανούς το δικαίωμα να αποκαλούνται Μακεδόνες» και που στο συλλαλητήριο της Αθήνας το 2018 έγινε ένας με τον κόσμο και βροντοφώναξε το «Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗ». Κάτι που έπραξε και μέσα στο Ελληνικό Κοινοβούλιο, όταν άλλοι δεν είχαν το σθένος και την τόλμη να το κάνουν.
Τη στιγμή που ο ίδιος κρατούσε στα χέρια του μια «καυτή πατάτα» και πάλευε με νύχια και με δόντια να κλείσει δεκάδες ανοιχτά μέτωπα για να γίνουμε επιτέλους μια κανονική χώρα, πολλοί ήταν αυτοί που τον λοιδορούσαν. Κάτι που συνεχίζουν ακόμα να κάνουν αλλά χωρίς κανένα αποτέλεσμα. Και το χειρότερο από όλα είναι ότι αυτοί δεν προέρχονταν μόνο εκ των έξω αλλά κυρίως, από το εσωτερικό του κόμματος του. Το ποιοι ήταν αυτοί, το πώς τον πολεμούσαν και το γιατί τον πολεμούσαν όλοι μας το ξέρουμε. Ας τους κρίνει η ίδια η ιστορία….και για το κατά πόσο ευθύνονται και οι ίδιοι για την άνοδο του Τσίπρα στην εξουσία και για τα δεινά που υπέστη η πατρίδα επί πρωθυπουργίας του!!!!
Ό Αντώνης Σαμαράς είναι ο πολιτικός που δεν δίστασε να θυσιάσει την πολιτική του καριέρα αλλά και το πολυτιμότερο αγαθό που δεν είναι άλλο από την υγεία, προκειμένου να τιμήσει στο έπακρο την εμπιστοσύνη που του παρείχε ο Ελληνικός λαός, εκπροσωπώντας τον επάξια τόσο εντός της χώρας όσο και εκτός.
Ε λοιπόν ναι…δεν είναι όλοι οι πολιτικοί ίδιοι. Υπάρχουν και αυτοί που ξεχωρίζουν και σε εμπνέουν και ένας από αυτούς είναι και ο ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΑΜΑΡΑΣ. Με αρχές, με ήθος, με αξίες και με αγνό πατριωτισμό που όλοι μας πρέπει να έχουμε. Ας αποτελέσει παράδειγμα για όλους μας αλλά κυρίως, για όλους τους υπόλοιπους πολιτικούς που κρατούν στα χέρια τους την τύχη όλων μας αλλά και της Ελλάδας μας.
Για όλους εμάς που έχουμε την τύχη και τη χαρά να τον γνωρίζουμε, άλλοι περισσότερο και άλλοι λιγότερο, είναι ο ηγέτης μας και ο πολιτικός μας μέντορας. Είναι αυτός ο ευγενέστατος και γενναιόδωρος άνθρωπος που όλοι θέλουμε να έχουμε για φίλο και να τον συμβουλευόμαστε.
Πρόεδρε της καρδιάς μας σε ευχαριστούμε για όλα όσα πρόσφερες και συνεχίζεις να προσφέρεις στην πατρίδα μας. Και μην ξεχνάς την υπόσχεση που έδωσες σε όλους εμάς που σε στηρίζουμε αλλά και στον ελληνικό λαό…ΜΕΧΡΙ ΤΕΛΟΥΣ…!!!
