Η Alfa Romeo 33 Stradale είναι ένα από τα πιο διάσημα μοντέλα της μάρκας του Biscione, παράλληλα όμως είναι ένα εξαιρετικό αυτοκίνητο όπως λίγα και ίσως το πιο όμορφο από όλα.
Η Alfa Romeo, είναι γνωστή για τα όμορφα αυτοκίνητα και το ξεχωριστό Design, το πιο όμορφο από όλα είναι αναμφίβολα η υπέροχη Alfa Romeo Tipo 33 Stradale, παρόλο που ο ορισμός του 33 Stradale ως «όμορφου» ισοδυναμεί με την επιθυμία κτήσης, ως «ποθητό» μια προσέγγιση που πρέπει να ληφθεί υπόψη.
Όπως και να εκφραστούμε για την Alfa Romeo Tipo 33 Stradale με όλα τα επαινετικά σχόλια, που φαίνονται κοινότυπα, καθώς δεν υπάρχουν λόγια να την περιγράψουν. Τα μάτια είναι όλα στραμμένα πάνω της, παντού και πάντα. Η 33 Stradale είναι ένα σύμβολο της Ιταλίας, των ξεχωριστών αυτοκινήτων και του Biscione που (δυστυχώς) δεν είναι πλέον εκεί.
Ωστόσο, η προσπάθεια αντίστασης στις καμπύλες της από κράμα Peraluman, έργο του τεράστιου Franco Scaglione, είναι μια υποσυνείδητη δέσμευση, χωρίς να ξεχνάμε ότι κάτω από τις τέλειες εξωτερικές αναλογίες υπάρχει μια τεχνική προσέγγιση που δεν μπορεί να αγνοηθεί. Όλοι την παρατήρησαν όταν εμφανίστηκαν τα αγωνιστικά πρωτότυπα στη Μόντσα και το Τορίνο το 1967.
Γένεση και αποτελέσματα
Αφήνοντας στην άκρη τα αποτελέσματα πίστας που έχουν επιτύχει τα αγωνιστικά αυτοκίνητα Tipo 33, το πραγματικό νόημα ύπαρξης της Tipo 33 Stradale γίνεται σαφές αν λάβουμε υπόψη τα αποτελέσματα που έχουν επιτευχθεί στην πίστα του Biscione και τις αλλαγές που οδήγησαν στη γένεση αυτού του υπέροχου αυτοκινήτου. Η εταιρεία του Μιλάνου είχε αποσυρθεί από τα Grand Prix αφού κέρδισε το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Formula 1 το 1951 με την “Alfetta” 159. Το πρόγραμμα αγωνιστικών αυτοκινήτων μειώθηκε σημαντικά όταν η Alfa Romeo αποφάσισε να αποσύρει τις επίσημες ομάδες της από τους όλους αγώνες ήδη από το 1953.
Για το υπόλοιπο της δεκαετίας και μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1960, αυτό ισοδυναμούσε με το έργο του αγωνιστικού τμήματος της Alfa Romeo και της εμπειρίας της. Σε αυτό εργάστηκαν οι ταλαντούχοι Orazio Satta Puliga και Giuseppe Busso. Η επιχείρηση περιορίστηκε σε λίγα πρωτότυπα και κυρίως για την υποστήριξη τρίτων που αγωνίζονταν σε μικρότερες κατηγορίες με τροποποιημένες εκδόσεις αυτοκινήτων παραγωγής Alfa Romeo, συγκεκριμένα με Giulietta Sprint και Spider.
Ο Giuseppe Luraghi είχε την δίκη του συμβολή σε αυτό το σχέδιο. Όταν βρέθηκε στην ηγεσία της Alfa Romeo το 1960 και αφού κατείχε μέχρι τότε αρκετές άλλες επιτυχημένες θέσεις στην διοίκηση μέχρι τότε και έχοντας διατελέσει επικεφαλής του αγωνιστικού τμήματος. Ο Luraghi θα φέρει τη μάρκα ξανά στο μηχανοκίνητο αθλητισμό παγκόσμιας κλάσης, ανοίγοντας το δρόμο για την πιο επιτυχημένη περίοδο των διεθνών αγώνων αυτοκινήτου για την Alfa Romeo. Ο Luraghi κατάλαβε τη σημασία του να οδηγήσει τα αυτοκίνητα της Alfa Romeo στις νίκες και στη συνέχεια να μετατρέψει τα αποτελέσματα της πίστας σε αποτελέσματα, όσον αφορά τις πωλήσεις. Δεν είναι τυχαίο ότι το θρυλικό τμήμα Autodelta που διαχειρίστηκε ο μηχανικός Carlo Chiti γεννήθηκε εκείνη την εποχή.
Το υπό ανάπτυξη πλαίσιο
Ο Πρόεδρος Luraghi κατάλαβε τις ικανότητες του Chiti και όταν ήρθε η ώρα να επιστρέψει η Alfa Romeo στους αγώνες, δεν σκέφτηκε και πολύ να βασιστεί σε αυτόν, τόσο πολύ που η Autodelta έγινε σύντομα το τμήμα αγώνων της Biscione. Ωστόσο, πρέπει να ειπωθεί ότι τα μέλη του αγωνιστικού τμήματος δεν ήταν υπερβολικά ενθουσιώδεις για το γεγονός ότι το έργο ανατέθηκε ουσιαστικά στον Chiti και την Autodelta, αλλά ο Luraghi κατάφερε να διατηρήσει τις εντάσεις υπό έλεγχο και να παραμείνει η παραγωγική σταθερότητα, καθώς απέδειξε με τον τρόπο του, το γεγονός ότι η Autodelta ήταν πρακτικά μια δομή από μόνη της. Η Alfa Romeo TZ με αμάξωμα Zagato και σωληνοειδές πλαίσιο αντιπροσωπεύει το πρώτο έργο στο οποίο η Autodelta είχε αρχίσει να εργάζεται για να αποτελέσει τη βάση για ένα πρόγραμμα αγώνων. Έτσι, ενώ τα αποτελέσματα των TZ και TZ2 έδειξαν ποιες ήταν οι πραγματικές δυνατότητες της Autodelta, οι οριστικοί τύποι 33 δεν είχαν ακόμη παρουσιαστεί.
Ωστόσο, το πλαίσιο που θα αποτελούσε τη βάση του πρώτου πρωτότυπου αγωνιστικού Tipo 33 ήταν ήδη υπό ανάπτυξη πολύ πριν ο Luraghi τοποθετήσει τον Chiti και την Autodelta στο τιμόνι για να επιταχύνει τη διαδικασία, κάτι που συνέβαλε στη γένεση της Tipo 33 και από τα δυο τμήματα κατά κάποια έννοια. Το πλαίσιο με το γνωστό σχήμα H και από κράματα μαγνησίου μπορεί αναμφίβολα να θεωρηθεί το φυσικό σημείο εκκίνησης για την Tipo 33, αλλά μπορεί να ειπωθεί ότι η Autodelta είχε κάνει το μεγαλύτερο μέρος της εργασίας που ακολούθησε λίγο αργότερα, συμπεριλαμβανομένων των συνεχών εξελίξεων που έφεραν στον οίκο έναν σημαντικό αριθμό τροπαίων.
Ο αρχικός σχεδιασμός του αγωνιστικού πλαισίου της 33 χρησιμοποιείται για πρώτη φορά σε μια σειρά πρωτότυπων σπορ αυτοκινήτων που βασίζεται στο OSI (Officine Stampaggi Industriali) του Borgaro Torinese, δηλαδή μια δομή που δημιουργήθηκε από τον Luigi Segre (πρώην πρόεδρο της Ghia) και τον Arrigo Olivetti. Τα αποτελέσματα ήταν δύο πρωτότυπα σπορ αυτοκινήτων που παρουσιάστηκαν στο Σαλόνι Αυτοκινήτου του Παρισιού το 1966, ενός κλειστού coupe και μια ανοιχτή εκδοχή Spider, η οποία μπορεί να θεωρηθεί ως πρόδρομος για το αγωνιστικό αυτοκίνητο που θα ονομαζόταν Tipo 33. Ο Fléron το 1967 το χρησιμοποίησε με τη σειρά του ως βάση για την Stradale τον ίδιο χρόνο.
Ο κινητήρας
Ο κινητήρας, από την άλλη πλευρά, ήταν ένα διαφορετικό θέμα, δεδομένου ότι τα αυτοκίνητα με αμάξωμα από το αγωνιστικό τμήμα, που ονομαζόταν Progetto Scarabeo, ήταν εξοπλισμένα με υπάρχουσες επιλογές της Alfa Romeo, ενώ η Autodelta εργάστηκε στον νέο αγωνιστικό κινητήρα που κατασκευάστηκε από το μηδέν. Δεν είναι σαφές εάν ο κινητήρας που τροφοδοτούσε την 33 του Fléron αναπτύχθηκε αρχικά εσωτερικά από τον Busso και τους συνεργάτες του. Ή αν βασίστηκε σε έναν παλιό κινητήρα του Chiti, αλλά ανεξάρτητα από την πραγματική προέλευση, το αποτέλεσμα ήταν ένα συμπαγές ξηρό κάρτερ δύο λίτρων V8 που εξελίχθηκε γρήγορα για να υιοθετήσει έγχυση καυσίμου SPICA στη θέση των αρχικά χρησιμοποιημένων καρμπυρατέρ. Η ανάφλεξη επιτεύχθηκε αντ ‘αυτού με διπλά μπουζί και το V8 είχε τέσσερις εκκεντροφόρους άξονες, λόγο συμπίεσης 11: 1 και ικανότητα περιστροφής άνετα πάνω από 10.000 σ.α.λ. Η εκτεταμένη χρήση κραμάτων είχε ενισχύσει τον συντελεστή ελαφρότητας του μικρού V8 το οποίο, σε συνδυασμό με το σε μεγάλο βαθμό πλαίσιο μαγνησίου, παρήγαγε εξαιρετική δύναμη.
Οι επιτυχίες έρχονται γρήγορα
Η 33 του Fléron ξεκίνησε πολύ πιο δυνατά από ό, τι είχε τελειώσει τη σεζόν του 1967 και σαφώς άναψε τη φωτιά που περίμενε ο Luraghi. Η Autodelta θα ενημερώσει και, στη συνέχεια, θα απορρίψει το σχέδιο πλαισίου του Fléron υπέρ ισχυρότερων και ασφαλέστερων με την πάροδο των ετών και για τις εκδοχές της Tipo 33 που ακολούθησαν, αλλά όλες οι νίκες του πρωταθλήματος και των αγώνων που επιτεύχθηκαν χάρη σε αυτά τα αυτοκίνητα οφείλουν πολλά στο πρωτότυπη Tipo 33 που δημιούργησε αυτήν την ιστορία. Γι ‘αυτό η 33 Stradale είναι τόσο ξεχωριστή, πέρα από την εξαιρετική ομορφιά της. Γεννήθηκε την ίδια περίοδο και συνδέεται άμεσα με τη γένεση της θρυλικής ιστορίας των επιτυχιών της Tipo 33. Είναι ένα συναρπαστικό αυτοκίνητο, αλλά η μηχανική που βρίσκεται κάτω από το κομψό της ένδυμα είναι σίγουρα απίστευτη.
Η απόφαση του Luraghi να επαναφέρει την Alfa Romeo στους αγώνες εφαρμόστηκε ακριβώς για να επιστρέψει το ευρύ κοινό στην αγορά μιας Alfa Romeo, αλλά δεν σκόπευε να περιορίσει τις επιλογές του μόνο σε σπορ μοντέλα. Η ιδέα του Chiti και των συνεργατών του να μετατρέψουν την 33 Fléron σε ένα αυτοκίνητο δρόμου, που θα έβαζε την Alfa Romeo στο χάρτη μαζί με μεγάλους κατασκευαστές όπως η Ferrari σύντομα έγινε πραγματικότητα. Η Autodelta επέκτεινε και ενίσχυσε το αγωνιστικό πλαίσιο για χρήση στο δρόμο (που σήμαινε λιγότερο μαγνήσιο και περισσότερο ατσάλι, αλλά ο σχεδιασμός βασίστηκε ακόμα άμεσα σε αυτόν της αγωνιστικής έκδοσης με δεξαμενές καυσίμου εγκατεστημένες μέσα στους σωλήνεςβτου σασί και άλλων χαρακτηριστικών των αγωνιστικών 33), μείωσε τη συμπίεση και εξασθένισε ελαφρώς το V8 για να παράγει περίπου 230 ίππους (πτώση περίπου 40-50 ίππους σε σύγκριση με τις προδιαγραφές αγώνων), και στράφηκε στο Franco Scaglione για το αμάξωμα. Η σχέση μεταξύ του Scaglione και του Chiti δεν ήταν η καλύτερη, αλλά παρά τις διάφορες συγκρούσεις χρειάστηκαν μόνο λίγοι μήνες για να ολοκληρωθεί η πρώτη Tipo 33 Stradale. Αυτή που παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το 1967 ήταν ένα πρωτότυπο αλουμινίου (αντί για το κράμα Peraluman που χρησιμοποιήθηκε για στα αυτοκίνητα παραγωγής Stradale). Η Alfa Romeo κατέχει ακόμα την δεύτερη Stradale που σήμερα εκτίθεται και διατηρείται στο εμβληματικό Ιστορικό Μουσείο Alfa Romeo στο Arese.
Η διαφορά μεταξύ της 33 Stradale που διατηρείται στο Arese και των άλλων είναι ο σχεδιασμός με τους τέσσερις προβολείς, ο οποίος παρατηρήθηκε μόνο στο πρώτο και το δεύτερο δείγμα, καθώς οι κανονισμοί ασφαλείας υπαγόρευαν το σχεδιασμό με δύο ξεχωριστά φώτα.
Αρκετά μοναδικό σε αυτό το αυτοκίνητο είναι ο εξαερισμός στο αμάξωμα όπου το άνοιγμα πίσω από τον πίσω τροχό χωρίζεται σε δύο τμήματα σε αντίθεση με αυτό της 33 Stradale που ακολούθησε με ένα σχέδιο ανοίγματος.
Όπως μπορείτε να περιμένετε από ένα ιταλικό αυτοκίνητο που προέρχεται από αγώνες, υπάρχουν μόνο μικρές διαφορές μεταξύ των 18 μονάδων που παρήχθησαν από την 33 Stradale, και προορίζονταν κυρίως για το εσωτερικό, κυρίως μικρές λεπτομέρειες στο ρύγχος, αν και είναι απίθανο να τις διακρίνει κανείς, εάν αυτές τοποθετηθούν δίπλα-δίπλα. Η εξαιρετική σπανιότητα και ομορφιά ήταν αρκετή για να κάνει το Alfa Romeo Tipo 33 Stradale να λατρεύεται κάθε στιγμή περισσότερο.
