Της Ελένης Κριτσιδήμα.
Ιούλιος, 2017. Ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, από το βήμα της Βουλής, κάνει μια δήλωση άκρως επικίνδυνη. Μια δήλωση που δίνει χώρο στην ακροαριστερή βία και καθαγιάζει το μίσος που πηγάζει από τον αντιεξουσιαστική πλευρά.
Μια δήλωση που δικαιολογεί δολοφονίες ανθρώπων και για ορισμένους -ενδεχομένως – ακούστηκε ως προτροπή. «Εξαρτάται σε ποια μεριά είσαι όταν πέφτουν οι μολότοφ. Εκεί που τις ρίχνουν ή εκεί που πέφτουν;» ήταν η έκφραση που προκάλεσε σωρεία εναντιώσεων και διαμαρτυριών, καθώς δικαιολογούσε τη δολοφονική πρόθεση όσων εκτοξεύουν βόμβες μολότοφ.
Ιανουάριος, 2020. Ο δημοσιογράφος Άρης Πορτοσάλτε, από το βήμα τηλεοπτικού καναλιού πανελλαδικής εμβέλειας, κάνει μια δήλωση εξίσου επικίνδυνη. Μια δήλωση που δίνει χώρο στην ακροδεξιά, δηλητηριώδη ρητορική και ευλογεί τη νοσηρή εμπάθεια. Μια δήλωση που προτρέπει σε ανθρωποκτονίες και τις αιτιολογεί. «Αν δεν θέλουμε να πνιγεί κανείς θα έρχονται όλοι στην Ελλάδα» ήταν η φράση με την οποία ο δημοσιογράφος έδινε τη δική του πρόταση στο πρόβλημα του προσφυγικού και μεταναστευτικού και λαθρομεταναστευτικού (ονομάστε το, όπως θέλετε…) προβλήματος, μα δεν πυροδότησε τις (αναμενόμενες κατ’ εμέ) αντιδράσεις.
Θα μου πεις, αναγνώστη μου, διαφορετικές περιπτώσεις, άλλες περιστάσεις.
Σε ποιο μέγεθος ορίζεται η διαφορά της πρότασης «Αν δεν θέλουμε να πνιγεί κανείς θα έρχονται όλοι οι στην Ελλάδα» με τη φράση «Εξαρτάται σε ποια μεριά είσαι όταν πέφτουν οι μολότοφ. Εκεί που τις ρίχνουν ή εκεί που πέφτουν»;
Έχει ιδεολογικό πρόσημο η μνησικακία; Έχει σημαίνοντα ρόλο ποιος ξεστόμισε πως αδιαφορεί κι επιθυμεί να εξοντωθούν άνθρωποι (διότι, αυτό εννόησαν και οι δύο); Αν είναι δικός μας ή δικός τους;
Αν ναι, τότε -στην πραγματικότητα- δεν υφίσταται διχογνωμία. Ο μέν και ο δέ έχουν κοινό παρανομαστή. Είναι απαθείς για την απώλεια της ανθρώπινης ζωής, εκείνου που αναγνωρίζουν ως εμπόδιο/πρόβλημα/αντίπαλο, βρίσκουν την ενέργεια της θανάτωσης του ως λύση, και οι υπόλοιποι θα συνεχίζουν να κρίνουν βάσει του “ποιος είπε” και όχι του “τί είπε”.
Αν, όμως, όχι… κι αν έχουμε το αισθητήριο να αντιληφθούμε -ως κοινή συνισταμένη των δύο δηλώσεων- πως η κοινωνία βρίσκεται σε βάραθρο ως προς τον ανθρωπισμό της, οφείλουμε να καταδικάζουμε επί ίσοις όροις. Χωρίς αστερίσκους για το αν η δήλωση αφορούσε πολίτες ή προερχόμενους από άλλες χώρες (και το θέτω έτσι, διότι μέχρι να φτάσουν δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε αν είναι πρόσφυγες ή λαθρομετανάστες, απελπισμένοι οικογενειάρχες ή εγκληματίες). Χωρίς παρενθέσεις για το αν μίλησε αριστερός πρωθυπουργός ή δεξιός δημοσιογράφος.
Υ.γ. Τη δήλωση του Αλέξη Τσίπρα -λίγο, πολύ- την έχετε ακούσει ή διαβάσει οι περισσότεροι. Στο παρακάτω βίντεο, η δήλωση του Άρη Πορτοσάλτε
