Γράφει ο Μελέτης Ρεντούμης*
Ένα από τα πλέον σύνθετα και κομβικά ζητήματα για την χώρα τα τελευταία χρόνια, που απασχολεί σοβαρά και την παρούσα κυβέρνηση, είναι το μεταναστευτικό και οι συνεχείς ροές στα νησιά του Αιγαίου, που έχουν δημιουργήσει σοβαρές συνέπειες και παρενέργειες στην καθημερινότητα των κατοίκων των ακριτικών νησιών, λόγω του συνωστισμού των αιτούντων άσυλο στα λεγόμενα hot spots
Πλέον, η κυβέρνηση έστω και με αρκετή καθυστέρηση από την όξυνση του προβλήματος, έχει αποφασίσει να κατασκευάσει κλειστές δομές σε 5 νησιά, ώστε να φιλοξενούνται άμεσα όσοι καταφθάνουν στην χώρα και να διενεργείται πιο αποτελεσματικά, η διαδικασία αξιολόγησης των αιτήσεων ασύλου.
Επίσης, μέσα από τις διαβουλεύσεις που πραγματοποιούνται στην ΕΕ για την αλλαγή της συμφωνίας ‘’Δουβλίνο ΙΙ’’, είναι πολύ πιθανό, να ξεκινά η διαδικασία ασύλου στην Ελλάδα και να ολοκληρώνεται στην χώρα προορισμού, π.χ Γερμανία, Αυστρία ή Γαλλία αναλόγως και της κατανομής των μεταναστών που θα συμφωνηθούν βάσει ποσόστωσης.
Πέρα όμως από τις κλειστές δομές, την προσπάθεια της κυβέρνησης για αποσυμφόρηση των νησιών μέσα από ταχύτερες διαδικασίες και περισσότερες επιστροφές, είτε προς την Τουρκία, είτε προς τρίτες χώρες., η Ελλάδα και η παρούσα κυβέρνηση, οφείλουν να καταρτίσουν ένα συνεκτικό σχέδιο καταγραφής και αξιολόγησης των ανθρώπων που τελικά πληρούν τις προϋποθέσεις και δικαιούνται άσυλο, ώστε να φανεί κατά πόσο μπορούν να εργαστούν και να παραμείνουν στην χώρα, συμβάλλοντας στο εργατικό δυναμικό, στις ασφαλιστικές εισφορές και γενικότερα στην ελληνική οικονομία.
Πρόκειται για μία συζήτηση που δεν έχει ανοίξει και πολύ περισσότερο δεν έχει γίνει αντικείμενο διαβούλευσης, ούτε από την κυβέρνηση με τους κοινωνικούς και παραγωγικούς φορείς, ούτε από την ίδια την πολιτεία.
Άλλες χώρες όπως η Γερμανία για παράδειγμα, που έχουν ισχυρή βιομηχανική παραγωγή, έχουν ήδη καταρτίσει ένα σχέδιο καταγραφής και απασχόλησης μεταναστών που απαιτούνται στην εγχώρια βιομηχανία, ώστε να αναπτυχθεί η οικονομία ταχύτερα.
Η χώρα μας οφείλει να κάνει άμεσα κάτι αντίστοιχο, καθώς είναι δεδομένο ότι τελικά ένα ποσοστό από τις ροές που καταφθάνουν στην χώρα και τελικά δικαιούνται άσυλο, δεν θα φύγουν για μία χώρα της κεντρικής Ευρώπης, αλλά θα παραμείνουν στην Ελλάδα, με αποτέλεσμα να πρέπει να αφομοιωθούν, μέσα από τις ελληνικές αξίες και την ελληνική κουλτούρα.
Αν η Ελλάδα αγνοήσει το παραπάνω γεγονός, θα βρεθεί προ τετελεσμένων γεγονότων και ενδεχομένως διάφορες περιοχές της χώρας να γκετοποιηθούν, με άγνωστες συνέπειες για την ασφάλεια των πολιτών και την κοινωνική συνοχή.
Είναι βέβαιο, πως στην παραπάνω επιχειρηματολογία, η απάντηση δεν είναι μονοσήμαντη, παρόλα αυτά, η λύση στο μείζον ζήτημα του μεταναστευτικού, δεν μπορεί να είναι μόνο η κατασκευή κλειστών δομών καθώς και η προσωρινή μεταφορά ανθρώπων στην ενδοχώρα, όταν ο ρυθμός των επιστροφών ή της κατανομής τους σε άλλες χώρες, είναι άγνωστος, αβέβαιος και σίγουρα ασύμμετρος σε σχέση με τις ροές που θα συνεχίζει να δέχεται η χώρα, είτε λόγω πολεμικών συγκρούσεων, είτε και λόγω των κοινωνικών συνεπειών της κλιματικής αλλαγής.
Συμπερασματικά θα λέγαμε, πως με το κατάλληλο σχέδιο, την οργάνωση και τον απαραίτητο κοινωνικό διάλογο, μπορεί η Ελλάδα να καταλήξει στον αριθμό των μεταναστών που πραγματικά θέλει να δεχθεί και μπορεί να αφομοιώσει, ως μία σύγχρονη ευρωπαϊκή δημοκρατία.
*Ο Μελέτης Ρεντούμης είναι οικονομολόγος τραπεζικός
