Οι συμβολισμοί είναι τις περισσότερες φορές το Α και το Ω, τόσο στις διακρατικές σχέσεις, όσο και ευρύτερα στην εφαρμοσμένη πολιτική. Αιφνιδίως σήμερα το μεσημέρι, ο Νίκος Δένδιας βρέθηκε στο Κάιρο για να «τελειώσει» το ψευδομνημόνιο Τουρκίας – Λιβύης. Την ίδια μέρα που ο Κυριάκος Μητσοτάκης, περνώντας από τη Ρόδο, αφήχθη στη Χάλκη.
Οι νίκες της Ελλάδος σε Έβρο και Αιγαίο, μπορεί να αμαυρώθηκαν σημαντικά από τη μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί, όμως διεθνώς, ο παίχτης αυτή τη στιγμή στη Μεσόγειο, είναι η Ελλάδα.
Απομόνωσε τον Τούρκο και τον έστησε απέναντι από την Ε.Ε. παρότι τα οικονομικά συμφέροντα της Ε.Ε. είναι με τον Ερντογάν. Κυρίως της Γερμανίας. ΑΟΖ με Ιταλία και σήμερα ΑΟΖ με Αίγυπτο. Σταδιακά η Ελλάδα κατορθώνει σε διάστημα λίγων μηνών να στριμώξει τον Ερντογάν τόσο όσο δεν τα είχε καταφέρει ξανά. Όποια κίνηση του Σουλτάνου πέφτει σε τοίχο. Παρανομεί και το παίζει νταής και οι συνέπειες είναι όλο και χειρότερες για την Τουρκία. Η οικονομία της κατρακυλά, η λίρα έχει γίνει τραπουλόχαρτο, η συμμαχία με τη Ρωσία χάνεται σιγά σιγά, καθώς η ουσία της, δηλαδή Συρία και Αγία Σοφία, έληξαν, συνεπώς ο Τούρκος Πρόεδρος είναι σε απόλυτη διεθνή απομόνωση από όλη τη Δύση αλλά και από μεγάλα κομμάτια της Ανατολής. Τον στηρίζουν μόνο οι φανατικοί ισλαμιστές. Είναι λίγο; Όχι προς Θεού. Αλλά δεν υπάρχει άλλος σύμμαχος πλέον να βάλει «το κεφάλι του στο ντορβά» για τον Ερντογάν.
Το μέλλον της Μεσογείου ταυτίζεται πλέον με το ένδοξο παρελθόν της. Η σταθερότητά της, η «υγεία» της και η δυναμική της, μακριά από οποιαδήποτε τουρκική παρέκκλιση. Ο Eastmed, η ΑΟΖ με την Ιταλία και σήμερα η οριοθέτηση ΑΟΖ με την Αίγυπτο, ταυτόχρονα με την επίσκεψη Μητσοτάκη στη Χάλκη, ενώ βρισκόμαστε ένα βήμα πριν την οριοθέτηση ΑΟΖ με την Κύπρο, σηματοδοτούν την ολική επαναφορά της Μεσογείου. Και την επανατοποθέτηση της Ελλάδος ως πυλώνα σταθερότητας στην ευρύτερη περιοχή.
