Δημήτρης Τζανιδάκης

Του Δημήτρη Τζανιδάκη. Σήμερα συμπληρώνονται 26 χρόνια από το θάνατο της μεγαλύτερης ίσως μουσικής ιδιοφυίας αυτής της χώρας και αναμφίβολα μιας από τις σπουδαιότερες προσωπικότητες του σύγχρονου Ελληνισμού, του «φιλημένου απ’ τις Μούσες» Μάνου Χατζιδάκι. Ο Χατζιδάκις σε ολόκληρη την πορεία του υπήρξε πρωτοπόρος μουσικά, πολιτικά αλλά και σαν modus vivendi. Αναζητούσε την ουσία, την βαθύτερη αλήθεια των πραγμάτων και απέφευγε κάθε είδους επιδερμική προσέγγιση σε οποιαδήποτε πτυχή της ζωής του, καθ’ όλη τη διάρκεια της πορείας του.

Συζητούν ο Δημήτρης Τζανιδάκης και ο Στέλιος Ιατρού Ήταν Φλεβάρης όταν πρωτοκαθίσαμε με τον Δημήτρη, εκείνος στο Λονδίνο κι εγώ στη Θεσσαλονίκη, χαλαρά σχεδιάζοντας να...

Γράφει ο Δημήτρης Τζανιδάκης. Δε χωρά καμιά αμφιβολία, πως σαν κοινωνία σε παγκόσμιο επίπεδο, βιώνουμε τις τελευταίες εβδομάδες κάτι πρωτόγνωρο

Γράφει ο Δημήτρης Τζανιδάκης. Δε χωρά καμιά αμφιβολία πως η ψήφος στις ευρωεκλογές έχει έναν πιο χαλαρό χαρακτήρα συγκριτικά με τις εθνικές και ίσως ακόμα και τις αυτοδιοικητικές εκλογές.

Γράφει ο Δημήτρης Τζανιδάκης. Ο κύβος ερρίφθη λοιπόν και έπειτα από εκτιμήσεις, αναλύσεις και μακρές συζητήσεις εν μέσω μιας -ελαφρά τη συνειδήσει- ατέρμονης ονοματολογίας, ο πρωθυπουργός επέλεξε την Αικατερίνη Σακελλαροπούλου ως την επόμενη Πρόεδρο της Δημοκρατίας.

Γράφει ο Δημήτρης Τζανιδάκης. Όταν το 1973 ανέβαινε για πρώτη φορά η θεατρική παράσταση «Το μεγάλο μας Τσίρκο» - ένα σπονδυλωτό έργο που διατρέχει όλη τη νεότερη πολιτική ιστορία της χώρας - ίσως ακόμα και ο δημιουργός της, Ιάκωβος Καμπανέλλης, να μην είχε αντιληφθεί σε όλη τους την έκταση τόσο την επαφή του έργου του με την πραγματικότητα όσο και τη διαχρονικότητα που επρόκειτο να αποκτήσει.

Γράφει ο Δημήτρης Τζανιδάκης. Πολύς λόγος έχει γίνει τις τελευταίες μέρες αναφορικά με την ομάδα κοριτσιών που παρέλασαν μιμούμενες τον βηματισμό silly walk των Μonty Python, στην παρέλαση της περασμένης Δευτέρας στη Νέα Φιλαδέλφεια. Οι απόψεις διίστανται, άλλοι βρήκαν άκρως προσβλητικό και προκλητικό το συγκεκριμένο θέαμα κάνοντας λόγο για επιτακτικότητα τιμωρίας ακόμα και με στέρηση πολιτικών δικαιωμάτων των παιδιών, και άλλοι επιδαψίλευσαν με διθυραμβικά σχόλια την συγκεκριμένη κίνηση, τονίζοντας πως αποτελεί πράξη αντίστασης και γροθιά στο συντηρητικό κατεστημένο. Γνώμη μου είναι πως όλες αυτές οι προσεγγίσεις είναι άστοχες και επιδερμικές, καθώς αγνοούν την βαθύτερη ουσία του προβλήματος, του οποίου οι ρίζες βρίσκονται βαθιά, στα θεμέλια της κοινωνίας μας. Το ζήτημα δεν είναι η καθαυτή πράξη των κοριτσιών, αλλά γιατί έφτασαν στο σημείο να πραγματοποιήσουν την συγκεκριμένη κίνηση, κατά τη διάρκεια μιας ημέρας μνήμης και γιορτής. Φταίνε οι ίδιες; Φταίνε οι γονείς; Oι δάσκαλοι τους; Μήπως το εκπαιδευτικό μας σύστημα συθέμελα;

Γράφει ο Δημήτρης Τζανιδάκης. Κάνοντας μια μικρή αναδρομή στα τέλη του 2015 και τις εσωκομματικές εκλογές τις Νέας Δημοκρατίας μπορεί κανείς να εξάγει πολύ ενδιαφέροντα και χρήσιμα συμπεράσματα. Στο πολιτικό σκηνικό επικρατούσε η πλήρης παντοδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ και του Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος έχοντας κερδίσει τρεις συναπτές (συμπεριλαμβανομένου του δημοψηφίσματος) εκλογικές μονομαχίες και έχοντας αριστοτεχνικά απεγκλωβιστεί από εσωτερικούς αντιρρησίες (Λαφαζάνης, Κωνσταντοπούλου, Βαρουφάκης), ήταν de facto πανίσχυρος.

Γράφει ο Δημήτρης Τζανιδάκης* Δεν χωρά αμφιβολία ότι η τελευταία εικοσαετία στην Ελλάδα, ήταν αρκετά έντονη από θετικής αλλά και αρνητικής άποψης, για πολλούς και διαφορετικούς λόγους. Είσοδος στη νομισματική ένωση του ευρώ, διοργάνωση Ολυμπιακών Αγώνων, σπουδαίες αθλητικές διακρίσεις σε ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο (16 Ολυμπιακά μετάλλια, Euro 2004, EuroBasket 2005), και ξαφνικά κρίση, χρεωκοπία, και είσοδος στη λιτότητα και τη μνημονιακή περίοδο. Έχουμε να κάνουμε συνεπώς, με μια οξεία εναλλαγή συναισθημάτων εντός μικρού χρονικού διαστήματος.

Γράφει ο Δημήτρης Τζανιδάκης. Πίσω στα μαθητικά χρόνια και τις πρώτες τάξεις του δημοτικού μαθαίναμε για τη λύση προβλημάτων στα ανάλογα και αντιστρόφως ανάλογα ποσά χρησιμοποιώντας την λεγόμενη απλή μέθοδο των τριών. Όταν το ένα ποσό αυξανόταν, αυξανόταν ισόποσα και το άλλο ή όταν το ένα ποσό μειωνόταν, το δεύτερο αυξανόταν κατά τον ίδιο ρυθμό. Θα λέγαμε λοιπόν ότι η σχέση των συγκεκριμένων ποσών ήταν αλληλένδετη, από την στιγμή που το ποσό Α επηρεάζει το ποσό Β είτε αρνητικά είτε θετικά και αντίστροφα.