ΑΠΟΨΕΙΣ - Σελίδα 41

Ο δυτικός κόσμος σφαδάζει, και εμείς ως Ελλάδα σφαδάζουμε μαζί του. Μπορεί το εφιαλτικό κοινωνικό μόρφωμα που αντιμετωπίζουμε να μην συνοδεύεται από οπλισμένα οχήματα και ημίγυμνους ψυχοπαθείς με αλυσοπρίονα, όπως έχουμε συνηθίσει στον φανταστικό κόσμο του Μαντ Μαξ, αλλά η πραγματικότητα με την φαντασία μοιράζονται έναν ανησυχητικό αριθμό ομοιοτήτων.

Του Κωνσταντίνου Μπογδάνου. Θα είναι παραπάνω από ειρωνεία. Θα είναι θεία δίκη: Ο καταληψίας να πέσει από καταλήψεις. Και μάλιστα, να πέσει τώρα, διότι μόνον έτσι, μόνο αν δεν προλάβει να ψηφίσει τις Πρέσπες, σώζεται η Μακεδονία. Θα είναι μια λύτρωση, εθνική και κοινωνική. Και τα παιδιά μπορούν να τον ρίξουν. 

Του Στέλιου Ιατρού. Ο φασισμός είναι μια λέξη που ’χει λατινική προέλευση. Ετυμολογείται απ’ τη λέξη fasciα που ’ναι η ταινία, ο επίδεσμος, το ίδιο το δέμα, απ’ όπου και το ελληνικό φασκιώνω και φασκιά. Ειδικότερα, ο φασισμός προέρχεται απ’ τη λέξη fascio που πάει να πει την δέσμη, τα δεμένα πράγματα μαζί. Ποιά πράγματα;

Του Στέλιου Ιατρού Ο φασισμός είναι μια λέξη που ’χει λατινική προέλευση. Ετυμολογείται απ’ τη λέξη fasciα που ’ναι η ταινία,...

Του Νίκου Υποφάντη. Συχνά στον δημόσιο λόγο και όσο πλησιάζουμε στην Κυριακή που θα μετρηθούμε στην κάλπη, επικρατούν διλήμματα όπως ο "ψεύτης ο Τσίπρας, αλλά ο Κυριάκος δε τραβάει.." 

Για όλα όσα έχει καταφέρει στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας αλλά και τα μελλοντικά του σχέδια μίλησε στον δημοσιογράφο Κωνσταντίνο Μπογδάνο ο Περιφερειάρχης Κεντρικής Μακεδονίας στην εκπομπή MyCulpa της WebTV του MyPortal.gr.

Τα τελευταία χρόνια συντελείται εντατικά στη χώρα μία εκατέρωθεν του πολιτικού φάσματος ιδεολογική ριζοσπαστικοποίηση, που καθώς κορυφώνεται γεννά ένα διάχυτο εμφυλιοπολεμικό κλίμα. Αυτό προς το παρόν εκδηλώνεται σε διαδικτυακό, επικοινωνιακό και κοινωνικό επίπεδο, όμως – καθώς η περαιτέρω όξυνσή του θα πρέπει να θεωρείται δεδομένη – οι συνέπειές του μπορεί σε βάθος χρόνου να είναι απρόβλεπτες.

Toυ Γιώργου Θεοδωρίδη* Είναι πια κοινή παραδοχή ότι το εγχείρημα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης έχει φτάσει σε ένα σημείο χωρίς επιστροφή (“point of no return”), όπως το έχουν χαρακτηρίσει πλείστοι θεωρητικοί. Πολύ μελάνι έχει χυθεί, πολλά ηλεκτρονικά άρθρα έχουν πληκτρολογηθεί και ατελείωτες συζητήσεις έχουν λάβει και λαμβάνουν χώρα σε όλη την έκταση της γηραιάς ηπείρου. Το κεντρικό ερώτημα; «Και τώρα τι;». Τι έπεται; Θα συνεχίσει να υφίσταται το ευρωπαϊκό σχέδιο; Θα μετεξελιχθεί ο υπερεθνικός οργανισμός ή η Ένωση των 28, που μάλλον θα γίνουν 27, θα τερματίσει την 60χρονη ειρηνική πορεία της;

Του Χάρη Παυλίδη. Οδεύοντας προς τις πάσης φύσεως εκλογικές αναμετρήσεις του ερχόμενου έτους, καθίσταται ολοένα και περισσότερο εμφανής η σουρεαλιστική προοπτική με την οποία η κυβέρνηση πορεύεται μεταξύ συναίνεσης και σύγκρουσης. Αυτό το «σουρεάλ» σκηνικό θα ενισχυθεί το προσεχές διάστημα με πολλές δόσεις από «καθαρά χέρια» με την ελπίδα ότι θα πιάσουν τόπο τα «σαπουνάκια» που θα μοιράσει η κυβέρνηση στους «ιθαγενείς».

Του Κωνσταντίνου Μπογδάνου. Στην Ελλάδα του τρίτου μνημονίου, εν έτει 2015, ορισμένα ταμπού φυλάσσονται από τους φρουρούς του τραμπουκισμού. Η άποψη ποινικοποιείται, οι αναγνώσεις της ιστορίας απαγορεύονται. Ψηλά στη λίστα αυτών των ταμπού είναι το Πολυτεχνείο. Ας μιλήσουμε, λοιπόν, για αυτό έξω απ τα δόντια και με στοιχεία. 

Του Νίκου Υποφάντη. Έρχεται και πάλι η επικοινωνιακή ευχέρεια και η δεινότητα του πρωθυπουργού Τσίπρα στο προσκήνιο, όσο πλησιάζουμε προς τις ευρωεκλογές και τις δημοτικές-περιφερειακές εκλογές. Λίγο πολύ, όσοι από εμάς μπορούμε να ξεχωρίσουμε τις λεπτές έννοιες με μεγάλη όμως σημασία στα όσα διαδραματίζονται στον δημόσιο πολιτικό λόγο, από τους εκφραστές τους, από τους βασικούς παίχτες της πολιτικής επικοινωνίας που πρέπει να πείσουν το εκλογικό σώμα, διαβλέπουμε το ποιος κερδίζει στα σημεία.

Του Στέλιου Ιατρού Κυκλοφορεί στα σόσιαλ μίντια ένας σχετικά γνωστός τύπος με φαιδρά παράταιρο όνομα—και φαντάζομαι κι άλλοι/άλλες σαν και δαύτονε—που γράφει κάτι ιότροπες (viral) αράδες ολίγων προτάσεων που δήθεν εξυπηρετούν μια πρόθεση ψυχοπνευματικής αφύπνισης του αναγνώστη τους και συνειδητοποίησης των εσωτερικών του δυνατοτήτων, κ.ο.κ., το άνοιγμα των ματιών του και κάτι τέτοια.

Του Κωνσταντίνου Μπογδάνου. Σαν σήμερα το 1887 στο Λονδίνο, Άγγλοι αναρχοκομμουνιστές και Ιρλανδοί εθνικιστές αντιμετώπισαν την βρετανική αστυνομία και τον βρετανικό στρατό σε μία αιματοβαμμένη διαδήλωση που έμεινε στην ιστορία ως Bloody Sunday – η πρώτη από τις τέσσερις «ματωμένες Κυριακές» της ιρλανδικής ιστορίας, με τελευταία εκείνη του 1972, που ενέπνευσε και το ομώνυμο τραγούδι των U2. 

"u039f u03b7u03c1u03c9u03b9u03bau03ccu03c2 u03acu03bdu03b8u03c1u03c9u03c0u03bfu03c2 u03b4u03b5u03bd u03b5u03afu03bdu03b1u03b9 u03c4u03bf u03acu03bdu03b8u03bfu03c2, u03b4u03b5u03bd u03b5u03afu03bdu03b1u03b9 u03bf u03bau03b1u03c1u03c0u03ccu03c2 - u03b1u03c5u03c4u03ac u03b1u03bdu03c4u03b9u03c0u03c1u03bfu03c3u03c9u03c0u03b5u03cdu03bfu03c5u03bd u03c4u03bf u03c0u03b1u03c1u03ccu03bd u03bau03b1u03b9 u03c4u03bfu03c5 u03c0u03b1u03c1u03ccu03bdu03c4u03bfu03c2 u03c4u03b7u03bd u03b1u03bdu03b5u03c0u03b9u03c6u03cdu03bbu03b1u03bau03c4u03bfu03bd u03c7u03b1u03c1u03acu03bd. u0395u03afu03bdu03b1u03b9 u03bf u03c3u03c0u03ccu03c1u03bfu03c2 u03c0u03bfu03c5 u03b8u03b1 u03c4u03b1u03c6u03b5u03af u03bau03b1u03b9 u03b8u03b1 u03c3u03b1u03c0u03afu03c3u03b5u03b9, u03b4u03b9u03b1 u03bdu03b1 u03b1u03bdu03b1u03c6u03b1u03bdu03b5u03af u03c4u03bf u03acu03bdu03b8u03b9u03c3u03bcu03b1 u03bau03b1u03b9 u03c4u03bf u03bau03acu03c1u03c0u03b9u03c3u03bcu03b1. u0395u03afu03bd' u03b5u03bau03b5u03afu03bdu03bfu03c2 u03c0u03bfu03c5 u03b8u03acu03c0u03c4u03b5u03c4u03b1u03b9 u03b4u03b9u03b1 u03bdu03b1 u03b5u03bfu03c1u03c4u03b1u03c3u03b8u03ae u03b7 u03b1u03bdu03acu03c3u03c4u03b1u03c3u03b9u03c2. u039au03b1u03b9 u03b1u03bdu03acu03c3u03c4u03b1u03c3u03b9u03c2 u03c7u03c9u03c1u03afu03c2 u03c4u03b1u03c6u03aeu03bd, u03b4u03b5u03bd u03c5u03c0u03acu03c1u03c7u03b5u03b9!"

Του Ανδρέα Ζαρταλούδη. Τους λόγους που η κυβέρνηση επέλεξε τη δεδομένη χρονική περίοδο για να ανοίξει το θέμα της αναθεώρησης του Συντάγματος τους αντιλαμβάνεται και ο πλέον απολιτίκ. Εν μέσω προεκλογικής περιόδου, δυσάρεστων για τον ΣΥΡΙΖΑ δημοσκοπήσεων κι ενώ είναι σε εξέλιξη το Σκοπιανό, το θέμα των συντάξεων αλλά και τα αναδρομικά που τείνουν να εξελιχθούν σε δημοσιονομική βόμβα, η ανάγκη αλλαγής της πολιτικής ατζέντας φαίνεται ως η μόνη λύση για την κυβερνητική πλειοψηφία που αναζητά ταυτόχρονα εταιρικά «δεκανίκια» σε ανεξάρτητους βουλευτές. 

Του Νίκου Υποφάντη. Είτε δεν έχει λογική ο εγκλωβισμός του αρχιεπίσκοπου από τον Τσίπρα, είτε έχει συμφωνήσει σε όλα ο Δεσπότης ώστε να καταργήσει την παρέμβαση του κλήρου σε μέρος της κοινωνίας που ακόμα εμπιστεύεται τα λόγια των κοινωνικών φιλοσόφων, των ιερέων.

Του Κωνσταντίνου Σακάρα* Διαβάζοντας το άρθρο του Γιώργου Γκοτζιά, δεν μπορείς παρά να σταθείς και να προβληματιστείς. Είναι εξάλλου ξεκάθαρο ότι δεν ζητά ο συμπατριώτης μας κάτι από εμάς. Μονάχα θρηνεί για την τραγική κατάσταση της ελληνικής μειονότητας στη Βόρεια Ήπειρο. Θέλει να μας προβληματίσει, να μας αφυπνίσει, ιδίως τους κρατούντες.

Ο Αλβανός πρωθυπουργός χαρακτήρισε πρόσφατα τον εκτελεσθέντα από τις ειδικές δυνάμεις της αλβανικής αστυνομίας, Κωνσταντίνο Κατσίφα, "τρελό". Ποιος μιλάει, όμως; Αξίζει να ρίξει κανείς μια ματιά σε μια ψυχιατρική καρτέλα από το μακρινό 1982, που ανήκει στον ασθενή Ράμα Έντβιν, γιο υψηλόβαθμου στελέχους της κομμουνιστικής δικτατορίας της γειτονικής χώρας. 

Του Νίκου Υποφάντη. Είναι έτοιμος για τον τρίτο γύρο. Όπως είναι έτοιμοι και οι άνθρωποι της ομάδας του. Απίστευτη ρητορική μίσους, εχθροί όποιοι δεν ασπάζονται την πολιτική τους, απειλές κατά των αντιπάλων του, παρεμβάσεις στην δικαιοσύνη, απαξίωση των επιχειρήσεων, καταρράκωση και οικονομική αφαίμαξη της μεσαίας τάξης, καμία ελπίδα για το μέλλον. Απλά...έτοιμος.

Ανήμερα 28η Οκτώβριου, στο χωριό Βουλιαρατές της Βόρειας Ηπείρου, ένα μέρος διάσπαρτο με τα ξεχασμένα λείψανα των πεσόντων του 40’, άφησε την τελευταία του πνοή ο Ιωάννης Κατσίφας.  Αιμόφυρτος και πλέον αποτελώντας μηδενική απειλή για την αλβανική αστυνομία, ο Ιωάννης, ένας Έλληνας πολίτης, εκτελέστηκε εν ψυχρώ.