Ο Χάρης Ρώμας παρέθεσε τη δική του άποψη, για τις καταγγελιες στον καλλιτεχνικό χώρο, κάνοντας μία ειδική αναφορά στην περίπτωση του Πέτρου Φιλιππίδη.
Πιο συγκεκριμένα, ο Χάρης Ρώμας, ο οποίος ήταν καλεσμένος στην εκπομπή «Μέρα Μεσημέρι με την Μάριον», αναφέρθηκε στις υποθέσεις του #MeToo, τον Γιώργο Κιμούλη αλλά και σε ένα περιστατικό, που είχε συμβεί στον ίδιο όταν ήταν στο ξεκίνημα της καριέρας του.
Για τις καταγγελίες, ο ηθοποιός ανέφερε:
«Έχω στο πίσω μέρος του μυαλού μια άποψη για το ποιος είναι το θύμα και ο θύτης, έχοντας γνωρίσει αυτούς τους ανθρώπους. Δεν μου επιτρέπεται όμως να προχωρήσω περαιτέρω, από τη στιγμή που το θέμα προχωράει στη Δικαιοσύνη.
Όσο δύσκολο είναι να αποδεχτείς ότι ένας συνάδελφος έκανε απόπειρα βιασμού που τον ξέρεις μια ζωή, αναφέρομαι στον Πέτρο Φιλιππίδη, θα είναι επίσης οδυνηρό να αποδειχτεί ότι οι κοπέλες αυτές λένε ψέματα για να διαβάλουν αυτόν τον άνθρωπο και να του καταστρέψουν τη ζωή.
Η ζωή έχει ανατροπές, αλλά εδώ πρέπει να γίνει μια πολύ μεγάλη ανατροπή. Δηλαδή, πρέπει πολλές γυναίκες να αποδειχθεί ότι έκαναν μια συνωμοσία ή είχαν όλες στοχευμένα μια εμμονή με τον ίδιο άνθρωπο. Αν γίνει μια τέτοια ανατροπή, τότε ο άνθρωπος αυτός, ο οποίος μοιάζει κατεστραμμένος, τότε θα γίνει ήρωας. Δεν μου είναι εύκολο να δυσπιστήσω απέναντι στον λόγο αυτών των κοριτσιών, γιατί τις γνωρίζω και τις αγαπώ».
Για την υπόθεση του Γιώργου Κιμούλη, ο οποίος προσέφυγε στη Δικαιοσύνη κατά της Ζέτας Δούκα, ο Χάρης Ρώμας ανέφερε: «Καλά έκανε ο Γιώργος Κιμούλης, αφού πίστευε ότι έπρεπε να το κάνει. Είναι ο λόγος του εναντίον τριών άλλων συναδέλφων και από ό,τι διάβασα την ανάρτηση της Ζέτας Δούκα, τον περιμένουν με χαρά στα δικαστήρια. Άρα εδώ πρόκειται για μια μετωπική σύγκρουση. Αν αποδειχτεί ότι ο Γιώργος Κιμούλης έχει δίκιο, τότε θα πρέπει να του ζητήσουν συγγνώμη κι εμείς μαζί».
Τέλος, για το περιστατικό, που συνέβη ανάμεσα σε εκείνον και σε έναν σκηνοθέτη, ο οποίος δεν είναι στη ζωή, είπε:
«Σε μία περίπτωση, τώρα δεν είναι εν ζωή αυτός ο σκηνοθέτης, δουλέψαμε μετά όταν έγινα πρωταγωνιστής και μου είπε: “Δεν ξέρω αν με θέλεις δίπλα σου, έχεις κάθε δικαίωμα να μη με θέλεις, γιατί είχε γίνει εκείνη η πρόταση τότε και έχασες τη δουλειά”. Και του είπα: “Δεν έχω κανένα πρόβλημα πια”. Η κρούση για να κοιμηθούμε μαζί είχε γίνει όταν ήμουν 24 χρονών και όταν συναντηθήκαμε ήμουν φτασμένος πια, 37-38 χρονών. Το είχα ξεπεράσει γιατί ήταν πολύ ευγενικός και μου είπε “ντρέπομαι πάρα πολύ αλλά είναι ο σαρκικός πόθος”. Είναι οι ανθρώπινες αδυναμίες».
