Στις 11 Αυγούστου 1996 η Κυπριακή Ομοσπονδία Μοτοσικλετιστών οργάνωσε μια αντικατοχική πορεία με αφετηρία το Βερολίνο και τερματισμό την κατεχόμενη Κερύνεια, με 200 μοτοσυκλέτες από 12 ευρωπαϊκές χώρες.
Η πορεία ξεκίνησε στις 2 Αυγούστου από την Πύλη του Βρανδεμβούργου και οι μοτοσικλετιστές πέρασαν από πολλές χώρες της Ευρώπης για να καταλήξουν στην Kύπρο στις 10 Αυγούστου ενώνοντας τις δυνάμεις τους με ντόπιους μοτοσυκλετιστές.
Την τελευταία στιγμή και μετά από πιέσεις τόσο από το εξωτερικό όσο και από την ίδια την Κύπρο, η Κυπριακή Ομοσπονδία Μοτοσικλέτας ακυρώνει το σκέλος της διαμαρτυρίας εντός της Κύπρου, διοργανώνοντας εναλλακτικά την κεντρική της εκδήλωση στο Μακάριο Στάδιο το πρωί της Κυριακής 11 Αυγούστου. Ο τότε Πρόεδρος της Κύπρου, Γλαύκος Κληρίδης είχε πείσει την Ομοσπονδία να ακυρώσει την πορεία, λέγοντας ότι «κινδυνεύει η Κύπρος» εάν προκληθούν εκτεταμένα επεισόδια.
Μία ομάδα μοτοσυκλετιστών, αναμεσά τους και ο 24χρονος Τάσος Ισαάκ, διαφώνησε με την απόφαση της Ομοσπονδίας και συνέχισε προς τα κατεχόμενα. Περίπου επτά χιλιάδων μοτοσικλετιστές μπήκαν στη νεκρή ζώνη του ΟΗΕ, την «Πράσινη Γραμμή», από ένα αφύλακτο στρατιωτικό φυλάκιο.
Την ίδια ώρα, στη «γραμμή Αττίλα», είχαν συγκεντρωθεί περίπου 1.000 Τουρκοκύπριοι, ανάμεσά τους και οπαδοί των «Γρίζων Λύκων», οι οποίοι είχαν καταφθάσει από την Τουρκία. Όπως διέρρευσε αργότερα, το κατοχικό καθεστώς είχε δώσει εντολές να πυροβολούνται όσοι επιχειρούσαν να περάσουν στα κατεχόμενα.
Η κατάσταση ήταν ήδη ανεξέλεγκτη όταν ξέσπασαν τα πρώτα επεισόδια στο ΣOΠAZ, στη Λευκωσία. Οι διαδηλωτές πέρασαν στη νεκρή ζώνη. Οι κατοχικές δυνάμεις άναψαν φωτιά για να τους απομακρύνουν. Στη Δερύνεια μοτοσικλετιστές και άλλοι διαδηλωτές βρέθηκαν αντιμέτωποι με τους ένοπλους στρατιώτες της κατοχικής δύναμης αλλά και οργανωμένους Τούρκους και Τουρκοκύπριους αντιδιαδηλωτές.
Άφησε την τελευταία του πνοή 95 μέτρα από την την ελληνοκυπριακή πλευρά και 32 από την τουρκοκυπριακή, σύμφωνα με την έκθεση του OHE. Δύο ιρλανδοί αστυνομικοί, μέλη της διεθνούς ειρηνευτικής δύναμης του ΟΗΕ (UNFICYP), δεν κατάφεραν να τον πάρουν από τα χέρια του πλήθους. Τα υπόλοιπα μέλη της Ειρηνευτικής Δύναμης του ΟΗΕ, τα οποία ήταν παρόντα στην σκηνή, επέλεξαν να μην επέμβουν.
Καθοδηγητής της δολοφονικής δράσης εναντίον του Tάσου Ισαάκ φέρεται να ήταν ο αρχηγός του παραρτήματος των Γκρίζων Λύκων στα κατεχόμενα, Μεχμέτ Αρσλάν. Από τη γενικευμένη συμπλοκή στη νεκρή ζώνη τραυματίστηκαν 54 Ελληνοκύπριοι, 17 Τουρκοκύπριοι και 12 μέλη της ειρηνευτικής δύναμης.
Η κηδεία του Τάσου Ισαάκ έγινε στις 14 Αυγούστου. Η σύζυγός του ήταν έγκυος στο πρώτο τους παιδί. Η ελληνική κυβέρνηση αποφάσισε να είναι ο ανάδοχος γονέας του αγέννητου μωρού. Όταν γεννήθηκε το κοριτσάκι, ένα μήνα αργότερα, βαπτίστηκε Αναστασία.
Ένα διπλό φονικό, ατιμώρητοι ένοχοι
Στις 22 Νοεμβρίου 1996, η Κυπριακή Αστυνομία εξέδωσε διεθνές ένταλμα σύλληψης για τη δολοφονία του Τάσου Ισαάκ εναντίων των:
Χασίμ Γιλμάζ, εποίκου και πρώην στελέχους της ΜΙΤ (τουρκική ΚΥΠ).
Νεϊφέλ Μουσταφά Εργκούν, εποίκου από την Τουρκία και αστυνομικού του ψευδοκράτους.
Πολάτ Φικρέτ Κορελί, Τουρκοκύπριου από την Αμμόχωστο.
Μεχμέτ Μουσταφά Αρσλάν, τούρκου εποίκου και επικεφαλής των «Γκρίζων Λύκων» στα Κατεχόμενα.
Ερχάν Αρικλί, τούρκου εποίκου από την πρώην Σοβιετική Ένωση. Ο Αρικλί συνελήφθη τον Σεπτέμβριο του 2012 στο Κιργιστάν, αλλά αφέθηκε ελεύθερος κατόπιν πιέσεων του Τουρκίας.
Ο Ερχάν Αρικλί, γνωστός για την εμπρηστικό του λόγο και την πολιτική του δράση, εξελέγη το 2018 στην Αμμόχωστο ως «βουλευτής» του ψευδοκράτους.
Στις 24 Ιουνίου 2008 το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο έκρινε ένοχη την Τουρκία για τις δολοφονίες του Σολωμού και του Ισαάκ. Σύμφωνα με το δικαστήριο, η Τουρκία παραβίασε το 2ο άρθρου της Ευρωπαϊκής Συνθήκης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, καθώς δεν προχώρησε σε ενέργειες για την εύρεση και τιμωρία των ενόχων. Επιδικάστηκε χρηματική αποζημίωση στην οικογένεια του Ισαάκ.
Ήταν ένα διπλό έγκλημα για το οποίο στην πραγματικότητα δεν τιμωρήθηκε κανείς ποτέ, αν και υπήρχαν εκατοντάδες μάρτυρες και φωτογραφικό υλικό αλλά και βίντεο από το συμβάν.
