Δυσανεξία στη γλουτένη: Εννιά «αθώα» συμπτώματα που δείχνουν πρόβλημα

324

Ακολουθούν δέκα συμπτώματα, τα οποία δείχνουν δυσανεξία στη γλουτένη
– Προβλήματα με τη γαστρεντερική οδό: Τα συμπτώματα σχετίζονται κυρίως με τα έντερα: ναυτία, φούσκωμα, διάρροια, κοιλιακό άλγος, ακόμη και δυσκοιλιότητα. Οι άνθρωποι συσχετίζουν συχνά αυτά τα συμπτώματα με άλλες ασθένειες. Και ασθενείς έχουν διαγνωστεί κατά λάθος με σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου (IBS). Μελέτες επιβεβαιώνουν ότι το 10-15% του παγκόσμιου πληθυσμού πάσχει από IBS. Αλλά αυτή η διάγνωση μπορεί να οδηγήσει σε άτομα με δυσανεξία στη γλουτένη που δεν λαμβάνουν κατάλληλη θεραπεία, ώστε τα συμπτώματα να μην εξαφανιστούν.

– Ανεξήγητες αλλαγές βάρους: Η δυσανεξία στη γλουτένη μπορεί να οδηγήσει τόσο στην απώλεια βάρους όσο και στην αύξηση βάρους χωρίς προφανή λόγο. Αυτό συμβαίνει λόγω φλεγμονωδών διεργασιών σε κυτταρικό επίπεδο και μεταβολικών διαταραχών. Μια ξαφνική αλλαγή βάρους μπορεί να συνοδεύει άλλες δυσάρεστες ασθένειες. Αλλά μπορεί να σχετίζεται με δυσανεξία στη γλουτένη εάν συνοδεύεται από άλλα συμπτώματα δυσαπορρόφησης.

– Ορμονική ανισορροπία: Υπάρχει άμεση σχέση μεταξύ δυσανεξίας στη γλουτένη και ορμονικών διαταραχών που μπορεί να εμφανιστούν ως ακανόνιστος εμμηνορροϊκός κύκλος, απότομες διακυμάνσεις βάρους, PMS και διαταραχές ύπνου. Προκαλούνται από δυσανεξία στη γλουτένη και αυξάνονται κατά την εφηβεία, την εγκυμοσύνη και την εμμηνόπαυση. Λάβετε υπόψη ότι αυτά τα συμπτώματα αναγνωρίζονται κυρίως στις γυναίκες.

Προβλήματα με το κεντρικό νευρικό σύστημα: Η γλουτένη αυξάνει τη φλεγμονή και τη διαπερατότητα του εντέρου. Ως αποτέλεσμα, τα συμπτώματα της δυσανεξίας στη γλουτένη μπορεί να περιλαμβάνουν προβλήματα με τη συγκέντρωση, την κατάθλιψη, το άγχος, την αϋπνία και την κόπωση. Μερικά άτομα με δυσανεξία στη γλουτένη βιώνουν ευερεθιστότητα και έχουν χαμηλή συγκέντρωση.

Σύμφωνα με πληροφορίες που συγκεντρώθηκαν από μια μελέτη, τα άτομα με δυσανεξία στη γλουτένη είναι πιο επιρρεπή σε ημικρανίες από άλλα άτομα. Οι αιτίες των πονοκεφάλων μπορεί να είναι πολύ διαφορετικές. Ένα άτομο που έχει δυσανεξία μπορεί να παρουσιάσει πονοκέφαλο 30-60 λεπτά μετά το φαγητό.

Προβλήματα δερματολογικά και νυχιών: Η κερατοποίηση μαλλιών και η ερπητοειδής δερματίτιδα είναι 2 δερματικές παθήσεις που σχετίζονται άμεσα με τη δυσανεξία στη γλουτένη. Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν φαγούρα και εξανθήματα που μπορεί να εμφανιστούν στα χέρια, τον κορμό, το πρόσωπο, τους γλουτούς, τους αγκώνες και τη γραμμή των μαλλιών. Ένα άλλο σύμπτωμα είναι εξασθενημένα και εύθραυστα νύχια. Άλλοι ερεθισμοί του δέρματος όπως το μιμητικό έκζεμα μπορούν να σηματοδοτήσουν δυσανεξία από γλουτένη.

Διαταραχή ελλειμματικής προσοχής και υπερκινητικότητας: Μια άλλη διαταραχή που μπορεί να σχετίζεται με δυσανεξία στη γλουτένη είναι η διαταραχή ελλειμματικής προσοχής και υπερκινητικότητας. Μπορεί να εκδηλωθεί τόσο σε παιδιά όσο και σε ενήλικες. Μια δίαιτα χωρίς γλουτένη μπορεί να βοηθήσει στη μείωση των συμπτωμάτων της ΔΕΠΥ.

Κακή κατάσταση των δοντιών: Σε περίπτωση δυσανεξίας στη γλουτένη, η απορρόφηση των απαραίτητων στοιχείων και μετάλλων στο έντερο είναι μειωμένη. Αυτό ισχύει επίσης για το ασβέστιο. Το αποτέλεσμα μπορεί να είναι προβλήματα με τα δόντια και την στοματική κοιλότητα: υπερευαισθησία του σμάλτου, φθορά των δοντιών, κοιλότητες και έλκη της βλεννογόνου κοιλότητας. Εάν φροντίζετε καλά τα δόντια σας, αλλά εξακολουθείτε να παρατηρείτε ορισμένα ζητήματα, ο λόγος μπορεί να οφείλεται στην κατανάλωση γλουτένης.

Αναιμία λόγω ανεπάρκειας σιδήρου: Πολύ συχνά, η κοιλιοκάκη διαγιγνώσκεται λόγω αναιμίας από έλλειψη σιδήρου. Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν μειωμένο όγκο αίματος, κόπωση, δύσπνοια, πονοκεφάλους, ωχρότητα του δέρματος ακόμη και αρθρίτιδα. Ο σίδηρος είναι ελάχιστα εύπεπτος αφού, με δυσανεξία στη γλουτένη, υπάρχει μειωμένη απορρόφηση σιδήρου στο έντερο.

Αυτοάνοσες ασθένειες: Πολλά άτομα με αυτοάνοσες ασθένειες έχουν ιστορικό δυσανεξίας στη γλουτένη. Η κοιλιοκάκη είναι μια αυτοάνοση ασθένεια στην οποία το ανοσοποιητικό σύστημα προσβάλλει τα δικά του εντερικά κύτταρα αφού εισέλθει η γλουτένη. Το πρόβλημα επιδεινώνεται από το γεγονός ότι αυτή η αυτοάνοση ασθένεια αυξάνει τον κίνδυνο ανάπτυξης άλλων αυτοάνοσων ασθενειών, όπως αυτοάνοση θυρεοειδίτιδα, αυτοάνοση ηπατική νόσο, νόσο του Crohn, διαβήτη, λεύκη, ρευματοειδή αρθρίτιδα και σκλήρυνση κατά πλάκας.