Στην πολιτική καραδοκεί το ίδιο λάθος που ελλοχεύει και στο μάρκετινγκ: Η ψευδαίσθηση ότι οι καταναλωτές θα προτιμήσουν κάτι επειδή αυτό αποτελεί την πιο λογική και συμφέρουσα επιλογή. Ε, λοιπόν, συχνά οι επιλογές των καταναλωτών είναι τόσο παράλογες όσο και εκείνες των πολιτών. Διότι στη ζωή εκτός απ’το μυαλό υπάρχει – και αποφασίζει – κι η καρδιά.
Το συλλαλητήριο της Κυριακής είναι μια από τις τυπικότερες περιπτώσεις, όπου ο νους υπαγορεύει αποχή και η καρδιά επιβάλλει συμμετοχή. Κι επειδή το μέτωπο της λογικής, δηλαδή ο πυρήνας των ψηφοφόρων του ΝΑΙ και οι αρνητές του αισχρού λαϊκισμού που μας έχει επιβληθεί τα τελευταία χρόνια, έχει ήδη υποπέσει στο λάθος, να υποδύεται την γκουβερνάντα του συμπολίτη, ίσως είναι ώρα αυτό να μην επαναληφθεί.
Την προηγούμενη Παρασκευή η στήλη δημοσίευσε πέντε επιχειρήματα εναντίον του συλλαλητηρίου της Αθήνας – με κυριότερο, ότι αρκούσε εκείνο της Θεσσαλονίκης, όπου αποφεύχθηκαν τα χειρότερα και επικράτησε μια καθαρή και ηχηρή φωνή λαού. Η βδομάδα που πέρασε όμως, παρήγαγε ένα mea Culpa. Ειδικά με τον τρόπο που δοειξάγεται η “διαπραγμάτευση”, σαν να μην καταλαβε η κυβέρνηση τίποτα πό τη Θεσσαλονίκη, αλλά και με τη θέρμη που κράτος και παρακράτος βάλθηκαν να μειώσουν το συλλαλητήριο και να αποθαρρύνουν τους πολίτες από το να συμμετάσχουν, για πολλους δεν υπάρχει πλέον άλλη επιλογή. Συμμετοχή. Για το «γαμώτο».
Οι φίλοι ψύχραιμοι θα επισημάνουν ότι με το «γαμώτο» δεν υπηρετούνται σωστά το συμφέρον και το δίκαιο του λαού. Εν μέρει, θα έχουν δίκιο. Όμως, όσο κι αν υπάρχει κίνδυνος η Κυριακή να γίνει βατήρας ακραίων και γραφικών, τόσο αυτός ο κίνδυνος παραμένει άσχετος με την τεράστια πλειονότητα των πολιτών που θα κατέβουν από παντού στο Σύνταγμα απαυδισμένοι με τον χειρότερο ψεύτη της ελληνικής μεταπολίτευσης και αποφασιμένοι ότι στο μακεδονικό δεν χωρούν υποχωρήσεις.
Ναι, ο Τσίπρας έχει ναρκοθετήσει το έδαφος. Ναι, υπάρχει κίνδυνος για σοβαρά επεισόδια. Ναι, η ΝΔ σχεδόν σύρθηκε στο να συμμετάσχει. Ναι οι ΑΝΕΛ πάνε να επωφεληθούν. Ναι, θα επιχειρηθεί καπέλωμα από νεοφασίστες και υπερπατριώτες. Όχι, όμως, όλα αυτά δεν είναι αρκετά για να εμποδίσουν τον αηδιασμένο πολίτη να βγει από το διαμέρισμά του την Κυριακή το πρωί και να κατευθυνθεί προς το κέντρο της πρωτεύουσας. Ούτε τα πούλμαν θα γυρίσουν πίσω.
Ο εξοργιστικός οπορτουνιστής βλέπει πρώτη φορά το λαό απέναντί του και τρέμει την ίδια του την παρακαταθήκη τραμπουκισμού και εξαγρίωσης. Οι υπερατλαντικοί προστάτες του θυμούνται ότι με την Ελλάδα δεν μπορείς να κάνεις πάντα ό,τι σου κατέβει. Οι Σκοπιανοί το μυρίζονται, ότι αν δεν τελειώνουν με την εθνοκαπηλεία και την ιστοριοκλοπή, δεν το’χουμε σε τίποτα να τους δούμε να διαλύονται. Διότι είμαστε, τελικά, τύποι “Βιετνάμ”. Και την Κυριακή θα πούμε ξανά «Ηλία, ρίχ’το».
Ίσως είναι καιρός να καταλάβει και το μυαλό του αστικού τόξου, ότι με την καρδιά του Έλληνα δεν μπορείς να είσαι διαρκώς σε κόντρα.
Πηγή Φιλελεύθερος
