Άρθρο του Χριστόφορου Μπουτσικάκη,
Βουλευτή ΝΔ Α΄ Πειραιά και Νήσων
Το σχέδιο νόμου που τέθηκε σε δημόσια διαβούλευση από το Υπουργείο Παιδείας προβλέπει, μεταξύ άλλων, την ελεγχόμενη είσοδο στα πανεπιστήμια και την ίδρυση πανεπιστημιακής αστυνομίας.
Οι ρυθμίσεις αυτές αποτελούν συνέχεια της κατάργησης του ψευδεπίγραφου «πανεπιστημιακού ασύλου» με το Ν. 4623/2019, μία από τις πρώτες μεταρρυθμίσεις της Κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας και του Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη για την προστασία της ακαδημαϊκής έρευνας, της ελεύθερης διακίνησης των ιδεών και της διδασκαλίας σε όλους τους χώρους των ΑΕΙ, έναντι οποιουδήποτε προσπαθεί να τις καταλύσει ή να τις περιορίσει. Έτσι, αποκαταστήσαμε το άσυλο στην πραγματική του έννοια, δίνοντας οριστικό τέλος σε ένα καθεστώς που από το 1982 απαγόρευε την επέμβαση των αστυνομικών αρχών για την πρόληψη και καταστολή εγκλημάτων.
Άραγε, έπρεπε να καεί το ιστορικό κτήριο του Πολυτεχνείου (1995) και να εντοπιστεί μέχρι και χασισοφυτεία σε δασώδη έκταση του Πανεπιστημίου Κρήτης (2002), ώστε να γίνει ευρύτερα αντιληπτό ότι, εξαιτίας του Ν. 1268/1982, που ψήφισε η πρώτη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, τα ελληνικά πανεπιστήμια είχαν μετατραπεί σε χώρους βίας και ανομίας; Είναι δε απορίας άξιο ότι ακόμα και σοβαροί άνθρωποι της Αριστεράς ενέμειναν δογματικά στην υπεράσπιση ενός τέτοιου καθεστώτος.
«Υπερασπιζόμενοι» με τη στάση τους ακόμα και εγκληματίες του κοινού ποινικού δικαίου που κατέφευγαν σε πανεπιστημιακούς χώρους για να αποφύγουν τη σύλληψη.
«Υποθάλπτοντας» με την ανοχή τους δράστες επιθέσεων σε ακαδημαϊκούς δασκάλους, επιστήμονες εγνωσμένου κύρους, οι οποίοι έπεφταν θύματα προπηλακισμού ή ακόμα και άγριου ξυλοδαρμού μέσα στο πανεπιστήμιο όπου και εργάζονταν όπως ο Καθηγητής και νυν Υφυπουργός Παιδείας Άγγελος Συρίγος.
Τον τελευταίο ενάμιση χρόνο, το νέο θεσμικό μας πλαίσιο εφαρμόστηκε σε αρκετές περιπτώσεις, οδηγώντας σε βελτίωση του ακαδημαϊκού περιβάλλοντος, όχι όμως σε όλες. Διότι, η νομοθετική κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου, παρά τον ισχυρό συμβολισμό της, δεν ήταν αρκετή ώστε να ανατρέψει συνολικά στην πράξη κατεστημένες νοοτροπίες δεκαετιών. Είδαμε και το τελευταίο διάστημα διάφορες μειοψηφίες να προσπαθούν να επιβάλλουν τη δική τους θέληση, το δικό τους «δίκαιο» εντός του πανεπιστημίου, καταπατώντας τη συνταγματικά κατοχυρωμένη ακαδημαϊκή ελευθερία, καθώς και το ίδιο το δικαίωμα στη μόρφωση. Ποιος μπορεί να ξεχάσει τον προπηλακισμό του πρύτανη του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών από άτομα του λεγόμενου «αντιεξουσιαστικού» χώρου, που του φόρεσαν μια ταμπέλα στο λαιμό και τον φωτογράφισαν με στόχο τη διαδικτυακή του διαπόμπευση; Ποιος μπορεί να ξεχάσει το πανό που ανήρτησαν πριν από λίγες ημέρες αναρχικοί στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς, για να εκφράσουν την «αλληλεγγύη» τους στον τρομοκράτη δολοφόνο του αείμνηστου Παύλου Μπακογιάννη, προσβάλλοντας με τον πιο χυδαίο τρόπο τη μνήμη του;
Αυτού του είδους οι συμπεριφορές δεν έχουν καμία θέση στα πανεπιστημιακά ιδρύματα! Ως εδώ λένε οι φοιτητές, οι καθηγητές αλλά και η ίδια η κοινωνία!
Η καθιέρωση ελεγχόμενης εισόδου στα ΑΕΙ δεν είναι αναγκαία μόνο για την πρόληψη και αποτροπή τέλεσης παράνομων πράξεων, αλλά και για τον απολύτως αυτονόητο λόγο ότι κανένας δεν δικαιούται να εισέρχεται στο πανεπιστήμιο όταν δεν έχει οποιαδήποτε σχέση με αυτό. Το πανεπιστήμιο προορίζεται ΜΟΝΟ για τα μέλη της ακαδημαϊκής κοινότητας. Τους φοιτητές, τους καθηγητές και τους εργαζομένους του. Δεν μπορεί να αποτελεί καταφύγιο και κρυψώνα αναρχικών, αντιεξουσιαστών, τρομοκρατών, λαθρεμπόρων, ποινικών κ.α., όπως έχουμε δει να συμβαίνει πολλές φορές μέχρι σήμερα.
Για τον ίδιο λόγο η Υπουργός Παιδείας, κα. Κεραμέως και ο Υπουργός Προστασίας του Πολίτη, κος Χρυσοχοΐδης συμπέραναν πως είναι απολύτως αναγκαία η ίδρυση της λεγόμενης Πανεπιστημιακής Αστυνομίας, όπως ακριβώς προβλέπεται στο προτεινόμενο νομοσχέδιο. Στελέχη της ΕΛΑΣ μετά από ειδική διαδικασία και εκπαίδευση, θα προσληφθούν αποκλειστικά για αυτό το σκοπό, με τις αρμοδιότητες της πανεπιστημιακής αστυνομίας να επικεντρώνονται ιδίως στην αποτροπή τέλεσης αδικημάτων εντός των ΑΕΙ, την αντιμετώπιση της παραβατικότητας, την πραγματοποίηση περιπολιών και την άσκηση προανακριτικών καθηκόντων.
Με αυτές τις ρυθμίσεις, σε συνδυασμό με τη θέσπιση ενός ολοκληρωμένου πειθαρχικού δικαίου για τα ΑΕΙ, διασφαλίζεται η νομιμότητα και η ελεύθερη διακίνηση των ιδεών.
Γιατί, ελεύθερη διακίνηση των ιδεών σημαίνει ότι κανένα μέλος της ακαδημαϊκής κοινότητας δεν πρέπει να φοβάται ότι θα υποστεί οποιαδήποτε μορφή βίας ή δυσμενή μεταχείριση επειδή εκφράζει ή υποστηρίζει μια άποψη. Ελεύθερη ακαδημαϊκή διδασκαλία και ελεύθερη επιστημονική έρευνα σημαίνει προστασία των προσώπων και των χώρων όπου αυτές διεξάγονται, από οποιονδήποτε επιχειρεί την παρεμπόδισή τους με άσκηση σωματικής βίας ή πρόκληση υλικών ζημιών, επειδή απλά δεν συμφωνεί ιδεολογικά.
Η διαφωνία κάθε μορφής, είτε με το αντικείμενο της έρευνας, της διδασκαλίας ή άλλο λόγο, δεν μπορεί να δικαιολογεί και να επιτρέπει την τέλεση κάθε είδους αξιόποινων πράξεων με την απλή επίκληση ιδεολογικών ή άλλων αιτιών.
Το προτεινόμενο νομοσχέδιο του Υπουργείου Παιδείας αποτελεί εμβληματική μεταρρύθμιση και προεκλογική δέσμευση της Νέας Δημοκρατίας, που διασφαλίζει την ακαδημαϊκή ελευθερία στην πράξη και προάγει την αναβάθμιση του πανεπιστημιακού περιβάλλοντος. Με τέτοιες μεταρρυθμίσεις τα πανεπιστήμιά μας θα μπορέσουν επιτέλους να απαλλαγούν από τις ιδεοληψίες του παρελθόντος, να αναπτύξουν ελεύθερα τις διδακτικές και ερευνητικές τους δραστηριότητες και, εν γένει, να παρέχουν την καλύτερη δυνατή παιδεία στα παιδιά μας. Έχουμε τα καλύτερα μυαλά, καιρός να τους εξασφαλίσουμε και τις καλύτερες συνθήκες και υποδομές. Συμβάλλουμε όλοι ώστε το ελληνικό πανεπιστήμιο να αποκτήσει τη θέση που πραγματικά του αξίζει και να αποτελέσει διεθνές πρότυπο.
Αυτή είναι η Ελλάδα του μέλλοντος! Αυτή είναι η Ελλάδα που θέλουμε!
