Η Ferrari 250 GTO είναι ένα έργο τέχνης, το αυτοκίνητο με την υψηλότερη χρηματική αξία στην ιστορία. Ας ανακαλύψουμε την ιστορία της και τι την κάνει να ξεχωρίζει.
Όταν μιλάμε για την Ferrari 250 GTO, είναι σχεδόν σαν να μιλάμε για ένα έργο τέχνης σε τέσσερις τροχούς. Το αυτοκίνητο, το οποίο δεν εκτιμήθηκε αμέσως όταν παρουσιάστηκε το 1961, στην πραγματικότητα έχει γίνει το πιο επιθυμητό μεταξύ των Ferrari και πιθανώς μεταξύ όλων των αυτοκινήτων κάθε εποχής και είδους. Είναι επίσης αυτό που έχει λάβει την υψηλότερη τιμή κτήσης στην ιστορία του αυτοκινήτου, καθώς το 2018 μια Ferrari 250 GTO του 1963 πωλήθηκε για 80 εκατομμύρια δολάρια, ή περίπου 70 εκατομμύρια ευρώ. Δεν είναι λοιπόν τυχαίο ότι και το δεύτερο αυτοκίνητο με την υψηλότερη τιμή στην ιστορία είναι μία άλλη Ferrari 250 GTO, αυτή τη φορά του 1962, που πουλήθηκε για περισσότερα από 48 εκατομμύρια δολάρια.
Ας προσπαθήσουμε λοιπόν να καταλάβουμε γιατί η Ferrari 250 GTO είναι ένα τόσο ιδιαίτερο αυτοκίνητο όσο λίγα αλλά.
Γεννημένη για να τρέχει
Η ιδέα που δημιούργησε ο ίδιος ο Enzo Ferrari συνίστατο στη δημιουργία ενός αυτοκινήτου Gran Turismo που προοριζόταν για τον κόσμο των αγώνων και κατασκευάστηκε για να κερδίσει στην κατηγορία του. Όταν μία 250 GTO βρέθηκε για πρώτη φορά στην πίστα, στις 11 Αυγούστου 1961, δεν είχε καν το επίσημο όνομα, έτσι ώστε οι τεχνικοί του cavallino αποφάσισαν να την ονομάσουν «Il Mostro» αφενός λόγω της απαίσιας εμφάνισής της και αφετέρου επειδή η συναρμολόγηση της βασίστηκε με δανεισμό αρκετών μερών από άλλες Ferrari που υπήρχαν ήδη στο Maranello.
Ειδικότερα ο Giotto Bizzarrini, μηχανικός και τεχνικός πατέρας της Ferrari 250 GTO, είχε χρησιμοποιήσει το πλαίσιο της 250 GT Berlinetta με κοντό μεταξόνιο και τροποποιημένα στηρίγματα σύμφωνα με συγκεκριμένες ενισχύσεις και μεταλλικά εγκάρσια μέλη. Ο 3.0-λίτρων 12-κύλινδρος κινητήρας V-layout ήταν αυτός της 250 Testarossa που είχε ήδη κερδίσει τις 24 ώρες του Le Mans, ωστόσο είχε αναβαθμιστεί και είχε τοποθετηθεί πιο πίσω και χαμηλότερα. Το επίσημο όνομα προήλθε από τον αριθμό 250 από τα κυβικά εκατοστά κάθε μεμονωμένου κυλίνδρου, ενώ η ονομασία GTO οφείλεται από την πλέον γνωστή ονομασία Gran Turismo Omologata.
Η 250 GTO παρουσιάστηκε σε μια εποχή που το αγωνιστικό τμήμα της Ferrari κυριαρχούσε σχεδόν παντού, αλλά όχι ακριβώς με θετικές καταστάσεις. Ήταν το 1961 όταν η Ferrari κέρδισε στις 24 ώρες του Le Mans και στη Formula 1 κατέκτησε τον Παγκόσμιο Τίτλο με τον Phil Hill. Αλλά την ίδια χρονιά η άλλη Ferrari που οδηγούσε ο Wolfgang Von Trips, στη Monza, πέταξε στο κοινό αφού χτύπησε την Lotus του Jim Clark. Ήταν μια καταστροφή, ο Von Trips πεθαίνει μαζί με δεκαπέντε θεατές. Η τραγωδία πλήττει τη Ferrari και τους ανθρώπους της. Λίγους μήνες αργότερα, περίπου ογδόντα άτομα εγκατέλειψαν τη Ferrari, συμπεριλαμβανομένου του Carlo Chiti (που μετακινήθηκε στην Alfa Romeo) και του σχεδιαστή της 250 GTO, Giotto Bizzarrini, ο οποίος εντάχθηκε στη Lamborghini. Αυτό που είναι γνωστό ως «επανάσταση στο παλάτι» σηματοδοτεί το πέρασμα του πρότζεκτ της 250 GTO στα χέρια του Scaglietti, ο οποίος ήταν ήδη ο αρχιτέκτονας του αμαξώματος, και σε έναν νεαρό με το όνομα Mauro Forghieri.
Κατασκευάστηκαν πολύ λίγες
Με τη βοήθεια του Stirling Moss, η Ferrari 250 GTO συνεχίζει την ανάπτυξή της που θα οδηγούσε στην τελική της παρουσίαση τον Φεβρουάριο του 1962 κατά τη διάρκεια της συνέντευξης τύπου που άνοιξε τη σεζόν. Εκείνη την εποχή η Ομοσπονδία είχε επιβάλει έναν ελάχιστο αριθμό αυτοκινήτων που έπρεπε να κατασκευαστούν για να συμμετέχουν στους αγώνες ίσο με 100 μονάδες. Ωστόσο, με βάση τους αριθμούς που επιβεβαιώθηκαν από το Μαρανέλλο, δεν παρήχθησαν 100 αλλά μόνο 39 Ferrari 250 GTO. Οι λίγες μονάδες που δημιουργήθηκαν έγιναν κατά μία πιθανότητα χάρη στο γεγονός ότι το πλαίσιο ήταν αριθμημένο με μη διαδοχικό τρόπο.
Σε αυτό το σημείο η 250 GTO βλέπει την καρό σημαία των 12 ωρών του Sebring το 1962, κερδίζοντας τη νίκη στην κατηγορία GT3 με τους Hill και Gendebien με GTO με κινητήρα V12 εξοπλισμένο με ξηρό κάρτερ, έξι καρμπυρατέρ διπλού βαρελιού Weber 38 DCN και 300 ίππους στις 7.500 σ.α.λ.: η μέγιστη ταχύτητα της ήταν 280 χλμ / ώρα. Διέθετε ένα συγχρονισμένο κιβώτιο πέντε ταχυτήτων που κατασκευάστηκε από την Ferrari και συνδεόταν με ένα διαφορικό αυτόματου κλειδώματος ZF. Το σύστημα πέδησης χρησιμοποιούσε τέσσερα δισκόφρενα ενώ οι αναρτήσεις είχαν τροποποιηθεί σε σύγκριση με εκείνες που υπήρχαν στην Testarossa προκειμένου να μετριαστούν ορισμένα προβλήματα που σχετίζονται με το κράτημα. Μέχρι το 1964, η 250 GTO κέρδισε σχεδόν τα πάντα και παντού καθώς και το πρωτάθλημα GT για τρία συνεχόμενα χρόνια. Το αυτοκίνητο γίνεται ο πρωταγωνιστής μιας σειράς σημαντικών επιτυχιών σε σημαντικά γεγονότα. Κερδίζει στο Targa Florio, στις 24 ώρες του Le Mans, στις 12 ώρες του Sebring, στα 1000 km του Nurburgring, στα 500 km του Spa-Francorschamps και σε πολλά άλλα γκραν πρι.
Ο μύθος γεννιέται
Ο μύθος γεννιέται μέσα από τις στάχτες του. Η Ferrari 250 GTO προγραμματίστηκε αρχικά, να προσφερθεί σε μικρό αριθμό, όταν τελειώσει την αγωνιστική της καριέρα σε όλο τον κόσμο. Αλλά η μνήμη εκείνων που την θυμούνται δεν μπορεί να σβήσει τα κατορθώματα της 250 GTO που παραμένουν καλά χαραγμένα στο μυαλό κάθε τιφόζο.
Έτσι γεννήθηκε ο μύθος που συνδέεται με ένα εξαιρετικό αυτοκίνητο όπως λίγα άλλα. Περίπου είκοσι χρόνια μετά το ντεμπούτο της, το 1985, αγοράστηκε μία Ferrari 250 GTO από τον Ralph Lauren για το ενδιαφέρον ποσό των 650 χιλιάδων δολαρίων. Ένα χρόνο αργότερα, η αξία της διπλασιάστηκε. Ο Frank Gallogly αγοράζει μία για 1 εκατομμύριο δολάρια. Όταν το 1988 ο Enzo Ferrari έφυγε για πάντα, η αξία των Ferrari του αυξήθηκε ακολουθώντας μια εκθετική καμπύλη, ως εκ τούτου, η αξία των 250 GTO αυξήθηκε κατακόρυφα. Όποιος ψάχνει για μια Ferrari γνωρίζει ότι αυτή που γεννήθηκε υπό την επίβλεψη του τεράστιου Drake αξίζει περισσότερο από οποιοδήποτε άλλη που ακολούθησε.
Το γεγονός ότι ο συνολικός αριθμός έχει περιοριστεί μόνο σε 39 μονάδες καθιστά την Ferrari 250 GTO πραγματικό αντικείμενο επιθυμίας για πολλούς. Η σπανιότητα σε αυτές τις περιπτώσεις είναι ανώτερο χαρακτηριστικό. Επιπλέον, μεταξύ εκείνων που κατέχουν μία, υπάρχουν αρκετοί VIPS, πάνω απ ‘όλους ο ίδιος ο Ralph Lauren αλλά και ο Nick Mason, ο ντράμερ των Pink Floyd και ο Jon Shirley, πρώην πρόεδρος της Microsoft. Και δεν είναι το τέρας όπως το είχαν ορίσει αρχικά, αντίθετα φαίνεται εκλεπτυσμένη και κακιά στο σωστό σημείο. Είναι μια πραγματική Ferrari.
