Με κριτική αλλά και με ξεκάθαρο ιδεολογικό στίγμα ήταν η ομιλία του ανεξάρτητου Βουλευτή Α΄ Αθηνών Κωνσταντίνου Μπογδάνου στη Βουλή κατά τη διάρκεια της συζήτησης για την πρόταση μομφής που κατέθεσε ο ΣΥΡΙΖΑ.
Ο κ. Μπογδάνος, αφού τόνισε ότι ορισμένοι μέσα στη Νέα Δημοκρατία «βάζουν προσωπικές ατζέντες πάνω από τον πρωθυπουργό και την ακεραιότητα της κοινοβουλευτικής ομάδας» επεσήμανε ότι «oρισμένοι έχουμε ιδεολογία και ηθική ραχοκοκαλιά».
Τονισε ότι μπορεί να μην ανήκει πλέον στην κοινοβουλευτική ομάδα της ΝΔ αλλά δεν είναι «οπορτουνιστής, ούτε Ανεξάρτητος Έλληνας, ώστε να συμμαχήσω με τον ΣΥΡΙΖΑ εναντίον της».
Επισήμανε επίσης ότι η αποτυχία κατά την διάρκεια της κακοκαιρίας «Ελπίς» δεν είναι ευθύνη μόνο του κου Στυλιανίδη – «που προφανώς ώφειλε να έχει υποβάλει την παραίτησή του. Όλο αυτό είναι πρωτίστως θέμα νοοτροπίας. Είναι δείγμα του κλίματος μιας κυβέρνησης που μέρα με τη μέρα απομακρύνεται από τον λαό.»
Και «κάρφωσε» όσους κατά τη γνώμη του, τους αποκάλεσε «Διευθυντήριο», «δεν τολμούν να δυσαρεστήσουν με αλήθειες τον αρχηγό».
Ολόκληρη η ομιλία του Κωνσταντίνου Μπογδάνου:
«Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Μπορεί κάποιοι στο κόμμα να βάζουν προσωπικές ατζέντες πάνω από τον πρωθυπουργό και την ακεραιότητα της κοινοβουλευτικής ομάδας και να μεθοδεύουν εξελίξεις με κοινοβουλευτικούς θεατρινισμους, όμως δεν είμαστε όλοι ίδιοι. Ορισμένοι έχουμε ιδεολογία και ηθική ραχοκοκαλιά.
Και μπορεί ως φιλελεύθερος, συντηρητικός, δεξιός βουλευτής πιστός στις αντικομμουνιστικές αρχές μου να μην χωράω σήμερα στην Κ.Ο. της Νέας Δημοκρατίας, όμως δεν είμαι οπορτουνιστής, ούτε Ανεξάρτητος Έλληνας, ώστε να συμμαχήσω με τον ΣΥΡΙΖΑ εναντίον της.
Από την άλλη όμως, έχουμε μπροστά μας ακόμα νωπό τον διασυρμό ενός κράτους που δυστυχώς αποδείχθηκε περισότερο ετσιθελικό, παρά επιτελικό.
Ναι, η προηγούμενη κυβέρνηση θα τα πήγαινε μάλλον πολύ χειρότερα.
Ναι, η προκείμενη πρόταση μομφής είναι πολιτικό πυροτέχνημα με προϋποθέσεις αυτογκόλ.
Ναι, είναι πρόκληση αυτή η αξιωματική αντιπολίτευση να μιλά για πολιτική προστασία.
Όμως και από αυτήν την κυβέρνηση, σε πολλά επίπεδα, τελείως άλλα περιμέναμε.
Μία μέρα χιόνισε και καταρρεύσαμε. Όλα δούλεψαν λάθος.
Πρώτα αγνοήθηκαν προβλέψεις, προειδοποιήσεις και εισηγήσεις αρμοδίων υπηρεσιών και προσώπων.
Μετά, όταν έγινε κατανοητό τί συμβαίνει η αντίδραση ήταν απογοητευτική.
Και αφού όλα απέτυχαν
– με χιλιάδες εγκλωβισμένους στους δρόμους
και με 200.000 νοικοκυριά χωρίς ρεύμα να αποδεικνύουν ότι δεν αξίζει να κλείνουμε τους λιγνίτες για να εισάγουμε το 11% του ηλεκτρικού μας από Ιταλία, Αλβανία, Σκόπια, Βουλγαρία και Τουρκία – και αφού καθάρισε – κυριολεκτικά – ο Ελληνικός Στρατός, τότε κάποιοι – κόντρα στο πνεύμα της πρωθυπουργικής συγγνώμης – προσπάθησαν και να μετακυλίσουν τις ευθύνες:
Στην ΕΜΥ, στην Αττική Οδό, αλλά, το χειρότερο, στους ίδιους τους πολίτες. Πολύ κακό.
Και όλο αυτό δεν είναι μόνο ευθύνη μιας μεταγραφής αεροδρομίου που απέδειξε στην πρώτη κρίση ότι δεν κάνει για μια θέση όπου πρέπει να ξέρεις από πειθαρχία, να γνωρίζεις την Ελλάδα και να είσαι πάντα στο 100%, αλλιώς πεθαίνει κόσμος.
Όχι. Όλο αυτό δεν είναι ευθύνη μόνο του κου Στυλιανίδη – που προφανώς ώφειλε να έχει υποβάλει την παραίτησή του.
Όλο αυτό είναι πρωτίστως θέμα νοοτροπίας.
Είναι δείγμα του κλίματος μιας κυβέρνησης που μέρα με τη μέρα απομακρύνεται από τον λαό. Είναι αποτυχία ενός Διευθυντηρίου μετά δημοσκόπων, που δεν τολμά να δυσαρεστήσει με αλήθειες τον αρχηγό.
Είναι αναποτελεσματικότητα αξιωματούχων που βάζουν ενίοτε τις επιδιώξεις τους πάνω από το κοινό καλό.
Ούτε ήταν όλο αυτό μία μεμονωμένη αναποδιά. Αντίθετα, έρχεται ως συνέχεια σειράς επώδυνων επιλογών και παραλείψεων.
Η Νέα Δημοκρατία έχει στενοχωρήσει πολύ, πολύ κόσμο που μέχρι πρότινος την πίστευε πολύ. Ειδικά η Αθήνα, η περιφέρειά μου, που την περασμένη εβδομάδα παρέλυσε, πλέον σφαδάζει.
Εκρήξεις σε παράνομα τζαμιά, όπως προ ημερών, επιχορηγούμενη αντικατάσταση πληθυσμού στο κέντρο της πρωτεύουσας, συνεχείς επιθέσεις σε εκκλησίες, επεισόδια έξω από τις δομές και σε πλατείες από δήθεν ανήλικους ασυνόδευτους, υπουργοί που μας λένε ότι η κατάληψη στα ΑΕΙ είναι δικαίωμα, καθημερινή και συστηματική υποβάθμιση των δικαιωμάτων και των ελευθεριών των Ελλήνων πολιτών – και όλα αυτά σε μια πόλη πανάκριβη, βρώμικη, επικίνδυνη.
Αν κάποιος είπε ότι το να αγοράζεις απολύτως αναγκαία όπλα αρκεί για να “τσιμεντώνεις” τα δεξιά κοινά, κακώς έγινε πιστευτός.
Μπορείς να αγοράσεις κι έναν στόλο F35.
Όσο αφήνεις εκπροσώπους της χώρας να υβρίζουν την Παναγία παραμονή Χριστουγέννων, όσο απαγορεύεις τη λιτάνευση των εικόνων ενώ επιτρέπεις το pride και τις πορείες των μεταναστών, όσο κλείνεις την πρωτοχρονιά την Αθήνα για να παραδοθεί η πόλη στους Πακιστανούς,
Όσο οι συνδικαλιστές, οι κομμουνιστές και οι αριστεριστές, αλλά και κάτι αλητήριοι των αλαζονικών ελίτ, έχουν περισσότερα δικαιώματα από τον φορολογούμενο Έλληνα πολίτη που πληρώνει το μάρμαρο, όσο η ΕΡΤ προσλαμβάνει και προβάλλει κάθε ποταμίσιο και κάθε αριστερό και δεν τολμά να παίξει την Ελένη του Γκατζογιάννη, τόσο η αδικία προχωρά.
Τόσο η δυσφορία για την υποτίμηση συσσωρεύεται, τόσο όλο και πιο πολλοί νοικοκυραίοι, προκομμένοι, πατριώτες Έλληνες και τα παιδιά τους γυρνούν την πλάτη στη ΝΔ.
Ειδικά όταν η εγκατάλειψη αρχών και ιδανικών του λαού και του έθνους πάει χέρι-χέρι με τη φτώχεια.
Πού είναι οι πολλές και καλά αμειβόμενες δουλειές; Ναι, ήρθε ο κορωνοϊός. Όμως πού είναι οι γενναίες φιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις;
Ότι η Νέα Δημοκρατία δεν είναι δεξιό κόμμα είναι σαφές.
Είναι όμως και πιο φιλελεύθερη οικονομικά από τους σημερινούς σοσιαλδημοκράτες;
Όταν ο Νίκος Χατζηνικολάου ρωτά πώς αντιμετωπίζεται η καλπάζουσα ανεργία και παίρνει ως απάντηση “με επενδύσεις” – όχι με μείωση του μισθολογικού κόστους, ούτε με άρση της υποχρεωτικότητας της κρατικής ασφάλισης, όταν δεν τολμάμε να αγγίξουμε το δημόσιο και τα προνόμιά του, τότε κανείς δικαιούται μέχρι και για αυτό να αμφιβάλλει.
Διότι φιλελευθερισμός, αγαπητοί συνάδελφοι, δεν σημαίνει metoo και ΜΚΟ. Σημαίνει πριν και πάνω απ’όλα χαμηλοί φόροι, λίγο κράτος, νομοκρατία και ισονομία.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Η Ελλάδα χρειάζεται κυβέρνηση που θα μεριμνά μόνο για τον λαό, ποτέ για τις ελίτ.
Κυβέρνηση που θα οργανώσει εσωτερικά τη χώρα με δικαιοσύνη και πειθαρχία,
για να διεκδικήσει μέχρι και την τελευταία σπιθαμή ΑΟΖ της πατρίδας μας,
για να μη διστάζει να καταρρίψει τουρκικά drones πάνω από τα νησιά της,
για να δημιουργήσει πραγματικές συνθήκες παραγωγής πλούτου από τους πολίτες,
για να μη χαρίζεται σε κάθε φωνακλάδικη μειονότητα σε βάρος του συνόλου.
Και η Νέα Δημοκρατία χρειάζεται έναν ηχηρό κώδωνα κινδύνου.
Αν ισχύει η δέσμευση να εξαντληθεί η τετραετία, υπάρχει χρόνος.
Εύχομαι, λοιπόν, με τη στάση μου στη συζήτηση και την ψηφοφορία επί της προτάσεως δυσπιστίας να ωφελήσω την Νέα Δημοκρατία ως φωνή αφύπνισης.
Εύχομαι το μήνυμα να φτάσει δυνατό και καθαρό από έναν άνθρωπο που μεγάλωσε και ανδρώθηκε στη Νέα Δημοκρατία και σήμερα, πιστέψτε με, εκπροσωπεί ως ανεξάρτητος βουλευτής -μεταξύ άλλων- και πολλές χιλιάδες απογοητευμένους νεοδημοκράτες.
Αν όχι, καθαρή συνείδηση.
Η δημοκρατία δεν έχει αδιέξοδα ακριβώς επειδή στη δημοκρατία όλοι έχουν δικαίωμα να εκπροσωπούνται.»
