Αρχίζω αυτό το άρθρο με μια αναφορά στον Άλεξ Ισηγώνη, τον δημιουργό του θρυλικού Mini. Τον Έλληνα μηχανολόγο και σχεδιαστή από την Σμύρνη, που επαναπροσδιόρισε τον όρο του λειτουργικού αυτοκινήτου πόλης, γράφοντας ένα από τα σημαντικότερα κεφαλαία στην παγκόσμια αυτοκινητοβιομηχανία.
Λίγα χρόνια αργότερα ένας ακόμα Έλληνας ήταν έτοιμος να επαναλάβει το έπος του Ισηγώνη, αυτός δεν ήταν άλλος από τον Κωνσταντίνο Αδρακτά, που έφυγε την Τρίτη σε ηλικία 80 ετών, τον «πατέρα» του μικρού ελληνικού ηλεκτρικού αυτοκινήτου Enfield 8000. Το ελληνικό ηλεκτρικό αυτοκίνητο που κατασκευαζόταν στην Σύρο και ήταν ως φόντο κατά την ομιλία του Πρωθυπουργού, Κυριάκου Μητσοτάκη στο Λαύριο κατά την παρουσίαση του φιλόδοξου προγράμματος για την ηλεκτροκίνηση.
Το Enfield 8000 υπήρξε το πρώτο σύγχρονο ηλεκτρικό αυτοκίνητο ευρείας παραγωγής παγκοσμίως, διέθετε μοναδική αεροδυναμική (αεροδυναμικός συντελεστής μικρότερος κι από μοντέλα της Porsche: 0,29) και είχε καλαίσθητο σχεδιασμό. Το πλαίσιό του ήταν αλουμινένιο ,ενώ τα στάνταρ εσωτερικής σχεδίασης καθίσματα ήταν παρόμοια με τη Rolls Royce. Σχεδιαστές του ήταν οι John Samuel, John Acroyd και ο Κων/νος Αδρακτάς, πρόεδρος και τεχνικός διευθυντής της Enfield.
Τα τεχνικά του χαρακτηριστικά ήταν:
•Διθέσιο με αλουμινένιο σκελετό και συμβατικές πόρτες.
•Μεγάλες καμπύλες επιφάνειες και θερμαινόμενο παμπριζ. Δεν διέθετε θέρμανση. Όπισθεν με κουμπί.
•Χρήση ηλεκτροκινητήρα 48V DC με ισχύ 8,16HP (6kW) / 4400 rpm. Πίσω κίνηση χωρίς κιβώτιο ταχυτήτων. Έφερε φορτιστή το όχημα που συνδεόταν στο ηλεκτρικό δίκτυο.
•Μπαταρίες οξέος μολύβδου 110Αh/48V. 8 συνολικά (55Ah/12V) 4 εμπρός και 4 πίσω + 1 ακόμη για τα φώτα, αναπτήρα. Φόρτιση σε περίπτωση free-wheeling.
•6 h φόρτιση και αυτονομία 110-130km ανάλογα το έδαφος.
•Βάρος 965kg εκ των οποίων 308kg οι μπαταρίες !
•Μήκος 2,7m και μικρό κύκλο περιστροφής. Ευέλικτο όχημα με ικανοποιητική επιτάχυνση. Μέγιστη ταχ. 70-80 km/h.
•Επιτυχία σε όλα τα tests του Η.Β. – Αθόρυβο.
•Δερμάτινο σαλόνι – Διαθέσιμο σε πορτοκαλί, κόκκινο, λευκό και κίτρινο
Το κόστος του ήταν 2.808 λίρες Αγγλίας (1975) πάνω από 2 φορές όσο το Mini Couper ή ίσο με το 3 lt Ford Capri, ενώ ήταν εγκεκριμένο από το Ηνωμένο Βασίλειο για τη κυκλοφορία του.
Ο Κ. Αδρακτάς ευελπιστούσε δε στην ευόδωση συνεργασιών με επιχειρηματίες, όπως ο Αριστοτέλης Ωνάσης, ιδιοκτήτης τότε της Ολυμπιακής, ο οποίος επρόκειτο να υπογράψει συμβόλαιο με την εταιρεία για την παραγωγή ηλεκτρικών αυτοκινήτων, για χρήση στα αεροδρόμια και για ενοικίαση.
Συνολικά παρήχθησαν τη περίοδο 1973-1976, 112 αυτοκίνητα. To 1976 η μονάδα παραγωγής και η εταιρεία έκλεισε. Στις αρχές του ‘80 βγήκαν σε πλειστηριασμό τα Ε8000 από τα British Energy Councils, τα οποία έγιναν ανάρπαστα από συλλέκτες.
Οι αιτίες που οδήγησαν στην εμπορική αποτυχία του Enfield 8000 ήταν το υψηλό κόστος κτήσης του, η μειωμένη αυτονομία του αλλά και η χρονική περίοδος που αυτό αναπτύχθηκε στην Ελλάδα (μεταβατική εποχή από τη Χούντα στη Μεταπολίτευση). Η περίοδος εν μέσω πετρελαϊκής κρίσης μπορούσε να θεωρηθεί ιδανική για τη προώθηση ενός σύγχρονου μικρού ηλεκτροκίνητου αυτοκινήτου πόλης. Η αποτυχία του οφειλόταν στις πιέσεις του πετρελαϊκού λόμπυ και της συμβατικής αυτοκινητοβιομηχανίας η οποία δεν θα ανεχόταν τη μαζική παραγωγή ηλεκτροκίνητων οχημάτων.
Ο συνειρμός που έκανα πιο πριν με το Mini του Ισιγώνη, οφείλεται στο γεγονός πως εάν το Enfield δεν δεχόταν την ασύμμετρη επίθεση από τα διαφορά συμφέροντα, θα είχε εξελιχθεί σε επανάσταση στην αυτοκινητοβιομηχανία και πιθανότατα ο Κωνσταντίνος Αδρακτάς θα υποσκέλιζε τον Ισηγώνη. Ωστόσο το μικρό Enfield αποτελεί το σημαντικότερο κεφάλαιο της φτωχής ελληνικής αυτοκινητοβιομηχανίας, το οποίο σηματοδότησε για το τι είμαστε ικανοί να κατασκευάσουμε.
Από τότε μέχρι σήμερα, το Enfield αποτέλεσε πηγή έμπνευσης, δημιουργίας και πειραματισμού αρκετών Ελλήνων σχεδιαστών, που μας κάνουν να ονειρευόμαστε την αναβίωση του σε μια ιδανική εποχή, την εποχή της ηλεκτροκίνησης!
Πλέον γεννιέται το ερώτημα, εάν στην σημερινη ελληνική πραγματικότητα με την παγκόσμια επανάσταση της ηλεκτροκίνησης, αλλά και στην Ελλάδα με τα νομοσχέδια, τα κίνητρα και τις συνθήκες που διαμορφώνονται, όπως το Πάρκο Ηλεκτροκίνησης, να ενδιαφερθεί κάποιος ισχυρός επιχειρηματίας να επενδύσει; Και αν ναι πως θα μπορούσε να αναγεννηθεί ο θρύλος της Enfield;
Κατά καιρούς έχουν αναφερθεί στον ειδικό τύπο και γενικότερα ιδιωτικές προσπάθειες από γνωστούς και αγνώστους ιδιώτες και επιχειρηματίες για δημιουργία μονάδας παραγωγής ελαφρων ηλεκτρικών οχημάτων σε επίπεδο βιοτεχνίας και έκτασης πχ. 6000 τετρ.μέτρων +_ και παραγωγή σε ευρους 7 ετιας 5000 οχημάτων και με κόστος επένδυσης περίπου στα 10 εκατομμύρια ευρώ.
Κυρίως στις απολιγνητοποιημένες περιοχές μέσα από συγκεκριμένα επενδυτικά αναπτυξιακά προγράμματα της κυβέρνησης, που θα μπορούσαν να δώθουν κίνητρα και φοροελαφρύνσεις, ελληνικές η ξένες βιομηχανίες μικρού εώς μεσαίου μεγέθους θα μπορούσαν να επενδύσουν.
Να σημειώσουμε εδώ πως οι πρώτες επενδύσεις στην ηλεκτροκίνηση άρχισαν να γίνονται, ιδιαίτερα στον τομέα παραγωγής προϊόντων ηλεκτροκίνησης πχ. η ελληνική εταιρεία MC CHARGERS παράγει φορτιστές στην Σίνδο.
Επίσης, σύμφωνα με πληροφορίες, μια ελληνική startup εταιρεία έχει ήδη έτοιμο επιχειρηματικό και παραγωγικό πλάνο για τέτοιας δυναμικής παραγωγή και φυσικά με εξαγωγικούς στόχους, συμβάλλοντας στην τόνωση της ελληνικής οικονομίας.
Εδώ είναι ευκαιρία να αναφέρουμε το διαχρονικό πρόβλημα που εμπίπτει στις αρμοδιότητες του Υπουργείου Μεταφορών και Υποδομών, που δεν είναι άλλο από την σύσταση τμήματος ή ειδικής επιτροπής που θα μπορεί να εκδίδει έγκριση τύπου για οχήματα, προκειμένου να μπορούν να κυκλοφορήσουν, καθώς επίσης να δίνει άδεια και σε ειδικά δοκιμαστικά μοντέλα, κάτι πολύ σημαντικό για την εξέλιξη των οχημάτων παραγωγής. Σε αυτό το πρόβλημα πρέπει επιτέλους να βρεθεί μια λύση, καθώς είναι καταλυτικό για να μπουν οι βάσεις των επενδύσεων στον τομέα της αυτοκινητοβιομηχανίας.
Για να είμαστε ρεαλιστές, αυτήν την στιγμή είναι εξαιρετικά δύσκολο η χώρα μας να δεχτεί μια επένδυση για την κατασκευή κανονικών αυτοκινήτων, είτε ηλεκτροκίνητα, είτε με θερμικούς κινητήρες καθώς απαιτούνται αρκετά δις ευρώ και «πληρώνουμε» τις αμαρτίες αποβιομηχανοποίησης της χώρας μας στο παρελθόν. Ωστόσο η λύση της μικροκινητικότητας είναι πιο εφικτή την παρούσα στιγμή, καθώς το οικονομικό μέγεθος δεν είναι τόσο απαγορευτικό, αλλά και η αγορά είναι έτοιμη και απορροφάει τόσο τα λεγόμενα micro-cars, όσο και ηλεκτρικά Scouters, ανοίγοντας τον δρόμο για σοβαρότερες επενδύσεις μεσοπρόθεσμα στον νευραλγικό τομέα της αυτοκινητοβιομηχανίας!
Με οδηγό λοιπόν τον θρύλο του Enfield 8000 μια ελληνική πρόταση αστικής ηλεκτροκινητικότητας, θα βάλει την Ελλάδα στον αυτοκινητιστικό χάρτη, και ο εκλιπών Κωνσταντίνος Αδρακτάς, αν μας μας βλέπει από ψηλά, θα νιώθει περήφανος που το όραμα του θα πάρει σάρκα και οστά μετά από περίπου μισό αιώνα.
