Γράφει ο Κωνσταντίνος Μπογδάνος
Θέλω να εξομολογηθώ κάτι: Περίμενα αυτή η προεκλογική περίοδος να μην κρύβει ιδιαίτερες εκπλήξεις.
Αλλωστε, η ευρεία νίκη της Νέας Δημοκρατίας φαίνεται ανεπίστρεπτα δρομολογημένη και οι Ελληνες, απ’ ό,τι όλα δείχνουν, θα δώσουν ισχυρή αυτοδύναμη εντολή στον Κυριάκο Μητσοτάκη να ηγηθεί της προσπάθειας ανάταξης της χώρας, της κοινωνίας και της οικονομίας μετά από πέντε χρόνια ανευθυνότητας, αναποτελεσματικότητας και επικίνδυνων ιδεοληψιών.
Αυτά όμως που βλέπω και ζω αυτές τις μέρες ομολογώ πως αφενός με έχουν εκπλήξει και αφετέρου με έχουν συγκινήσει βαθιά.
Πρώτα, η συγκίνηση. Είναι βαθιά συγκινητική η συστράτευση που βλέπω στις βόλτες μου στην πόλη της Αθήνας ανθρώπων κάθε ιδεολογικής προέλευσης και πρότερης εκλογικής συμπεριφοράς στον υπέρ πάντων αγώνα ώστε να απαλλαγούμε από τη χειρότερη κυβέρνηση των τελευταίων δεκαετιών. Και το ακόμη πιο συγκινητικό, το ακόμη πιο σημαντικό είναι πως εδώ δεν έχουμε να κάνουμε απλώς με μια συστράτευση στη συνήθη και ρηχή βάση της κοινής απόρριψης των όσων έκανε και των όσων συμβολίζει η σημερινή απερχόμενη κυβέρνηση.
Αντιθέτως αυτή η συστράτευση γίνεται, πράγμα σπάνιο και πολύτιμο, στη βάση ενός θετικού προγράμματος πολιτικής! Λιγότεροι φόροι και εισφορές στις πλάτες των νοικοκυριών, πραγματικές, νέες, καλά αμειβόμενες δουλειές, ασφάλεια στην πόλη μας, που σήμερα είναι δέσμια της παρανομίας και όσων θεσμικά την ανέχονται, ποιότητα και αξιολόγηση σε κάθε πτυχή της δημόσιας ζωής: φιλελεύθεροι, συντηρητικοί, κεντρώοι, σοσιαλδημοκράτες, παραδοσιακοί αριστεροί, κάθε λογής δημοκράτες πολίτες συμφωνούν σήμερα ότι αυτή είναι η βάση, η αφετηρία και η προϋπόθεση για την οποιαδήποτε αισιόδοξη σκέψη για το μέλλον της πατρίδας μας.
Συμφωνούν ότι πρώτα πρέπει να τα πετύχουμε αυτά ώστε να ξαναρχίσουμε μετά να συζητάμε τις επιμέρους διαφορές μας. Και συμφωνούν ότι η Νέα Δημοκρατία και ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι ίσως η τελευταία ευκαιρία που έχουμε γι’ αυτό. Είναι βαθιά συγκινητικό να βλέπεις ότι οι Ελληνίδες και οι Ελληνες λίγες μέρες πριν από την 7η Ιουλίου ξαναβρίσκουμε μέρα με τη μέρα όλο και περισσότερο την αισιοδοξία και την αυτοπεποίθησή μας μπροστά στην ολοένα βεβαιότερη προοπτική της αληθινής πολιτικής αλλαγής που χρειάζεται η πατρίδα. Δεύτερον, η έκπληξη. Αυτές τις μέρες έχω βρεθεί σε πολλές συζητήσεις με υποψηφίους από άλλους πολιτικούς χώρους. Ποτέ δεν είχα δει μεγαλύτερη αμηχανία από απερχόμενη κυβέρνηση. Οι υποψήφιοι του ΣΥΡΙΖΑ κυριολεκτικά δεν έχουν τι να πουν. Δεν έχουν κανένα επιχείρημα για να υποστηρίξουν τα όσα έπραξαν εδώ και πέντε χρόνια, δεν έχουν κανένα επιχείρημα για όσα θα μπορούσαν να κάνουν από δω και μπρος στο αστρονομικών πιθανοτήτων ενδεχόμενο να διατηρήσουν την εξουσία. Οι μόνες προτάσεις τους που βγάζουν κάποιο νόημα είναι αυτές που κακήν-κακώς έχουν αντιγράψει από τον προγραμματικό λόγο της Νέας Δημοκρατίας. Φτάσαμε βλέπετε να ακούμε τον ΣΥΡΙΖΑ να μας λέει για… στήριξη της μεσαίας τάξης, μείωση των φόρων, σοβαρότητα στην εξωτερική πολιτική.
Αυτό που δυστυχώς δεν εκπλήσσει -ούτε εμένα, ούτε κανέναν- είναι τα φτηνά και παρωχημένα κόλπα τα οποία μετέρχεται ο ΣΥΡΙΖΑ εν τη απουσία ουσιαστικού πολιτικού λόγου. Λάσπη και ψέματα, κούφιες υποσχέσεις και παροχολογία, υστερικές κραυγές και κενή συνθηματολογία, κατηγορίες εναντίον των πολιτών που «δεν κατάλαβαν» τον εθνοσωτήριο χαρακτήρα της απερχόμενης κυβέρνησης και τη μαύρισαν παραδειγματικά στις ευρωπαϊκές και περιφερειακές εκλογές, εργαλειακή χρήση -για μια ακόμη, τελευταία φορά- των εθνικών μας θεμάτων.
Οπως βεβαίως, δεν πρέπει να εκπλήξει κανέναν το αποτέλεσμα της 7ης Ιουλίου, η ηχηρή, κατηγορηματική απόρριψη μιας κυβέρνησης που δεν τήρησε τις δεσμεύσεις της, που φόρτωσε νέα αχρείαστα βάρη στους Ελληνες, αντιμετώπισε με ασύγγνωστη προχειρότητα -και ασυγχώρητες συνέπειες- τα εθνικά μας ζητήματα ποντάροντας στην καλλιέργεια διχόνοιας μεταξύ του λαού, ενέτεινε το κύμα φυγής των νέων ταλαντούχων ανθρώπων στο εξωτερικό, δημιούργησε δεκάδες τετραγωνικά χιλιόμετρα ανομίας και εγκληματικότητας στις πόλεις μας, γονάτισε τη μεσαία τάξη και την υγιή επιχειρηματικότητα.
Σε κάθε περίπτωση, λίγες μέρες πριν από τις εκλογές αυτό που εγώ κρατώ περισσότερο είναι η λάμψη στο βλέμμα και το χαμόγελο, η θερμή και σφιχτή χειραψία των Αθηναίων σε κάθε γειτονιά της πρωτεύουσας, τα λόγια ελπίδας και αισιοδοξίας, η εδραιωμένη πια πίστη ότι επιτέλους είναι εφικτή μια καλύτερη προοπτική για την πατρίδα. Αυτούς τους ανθρώπους δεν μπορούμε να τους προδώσουμε και δεν θα τους προδώσουμε. Λευτεριά στην Α’ Αθήνας, λευτεριά στην Ελλάδα!
Πηγή: ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ
