Του Κωνσταντίνου Μπογδάνου.
Καθώς οι αφίσες στο μετρό κατεβαίνουν, το όλο θέμα αφορά πλέον λιγότερο το δικαίωμα των γυναικών στην άμβλωση και σχετίζεται περισσότερο με το δικαίωμα όλων στην ελευθερία του λόγου.
Αίσθηση προκαλεί, ειδικά, ότι ο πρόεδρος της ΣΤΑΣΥ σχεδόν ταυτίστηκε με τον εκπρόσωπο του ΣΥΡΙΖΑ λέγοντας: «Θεωρώ αδιανόητο, ενώ είναι -εδώ και χρόνια- κατοχυρωμένο δικαίωμα των γυναικών, να αποφασίζουν για τη μητρότητα, να προσβάλλεται για προπαγανδιστικούς λόγους μέσα από το δίκτυο του Μετρό».
«Το δικαίωμα των γυναικών στην άμβλωση έχει νομοθετηθεί στη χώρα μας εδώ και χρόνια και είναι αδιαπραγμάτευτο» είχε δηλώσει νωρίτερα ο κος Χαρίτσης, μιλώντας επίσης για «παραπληροφόρηση», πριν καταλήξει: «Όσο και να το επιθυμούν κάποιοι, δεν πρόκειται να επιτρέψουμε την επιστροφή στον μεσαίωνα».
Δυστυχώς, η στάση της ΣΤΑΣΥ, όπως βεβαίως και αυτή του ΣΥΡΙΖΑ, είναι αντιφιλελεύθερη. Πρώτον, διότι στις φιλελεύθερες κοινωνίες οι κανόνες που δημοκρατικά θεσμοθετούνται, επίσης δημοκρατικά μπορούν και να τροποποιούνται. Δεύτερον, διότι δικαιώματα όπως αυτό στην άμβλωση δεν συνιστούν υποχρεώσεις και ασκούνται κατ´επιλογή.
Από τη μία, λοιπόν, η άμβλωση δεν αποτελεί καθ´αυτό ανθρώπινο δικαίωμα, ούτε αναφέρεται στο Σύνταγμα της Ελλάδας. Είναι κάτι που ρυθμίζεται από τον κοινό νομοθέτη, άρα ο βαθμός στον οποίο η καταφυγή σε αυτήν επιτρέπεται μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο διαβούλευσης.
Από την άλλη, το δικαίωμα στην άμβλωση δεν συνιστά, εννοείται, και υποχρέωση. Ουσία του δικαιώματος είναι η ελεύθερη επιλογή. Εφόσον κάποια βρεθεί σε δίλημμα, της είναι χρήσιμα επιχειρήματα υπέρ και κατά της κάθε απόφασης. Με ποιο σκεπτικό περιορίζεται επιλεκτικά η ελεύθερη έκφρασή τους;
Οι αφίσες θα έπρεπε να κατέβουν αν διέδιδαν ψέματα, αν το περιεχόμενό τους ήταν υπερβολικά γραφικό, αν παρανομούσαν ή προέτρεπαν σε παρανομία, αν η εταιρία επικαλείτο πολιτική συνολικά ενάντια στη διαφημιστική φιλοξενία κοινωνικών μηνυμάτων, που ίσως κρίνονται ως αμφιλεγόμενα. Τίποτε από αυτά δεν ισχύει εδώ.
Και εδώ που τα λέμε, κανείς δεν συζητά ούτε θέτει υπό αίρεση το δικαίωμα των γυναικών στην άμβλωση. Δεν είναι καν αυτό το περιεχόμενο του μηνύματος που τελικά λογοκρίθηκε. Η εκστρατεία τοποθετείται υπέρ της μη άσκησης ενός δικαιώματος χωρίς να το αμφισβητεί. Απαγορεύεται;
Δυστυχώς, η απόφαση να κατέβουν οι αφίσες από το ΜΕΤΡΟ φαίνεται να πάρθηκε με γνώμονα τη συμμόρφωση με μια πολιτική ορθότητα, που αποτελεί εργαλείο συγκεκριμένης -και καθόλου φιλελεύθερης- ιδεολογίας. Στον μεσαίωνα δεν επιστρέφουν όσοι διαλέγονται, αλλά εκείνοι που λειτουργούν σαν Ιερά Εξέταση.
