|Της Ελένης Κριτσιδήμα |
Ήταν τέλη του καλοκαιριού, όταν η ζήλια έκανε την εμφάνισή της στη σχέση Σαρίδη – Λεβέντη. Μια ζήλια που έμελλε να φέρει αναστάτωση αλλά και νέες, απρόβλεπτες ζυμώσεις εντός του κοινοβουλίου.
Ο βουλευτής Θεσσαλονίκης προκαλούσε συνεχείς εντάσεις, καθώς θεωρούσε πως ο αρχηγός της Ένωσης Κεντρώων προμοτάριζε περισσότερο το γιο του, Μάριο Γεωργιάδη. Από την άλλη, δε μπορούσε να δεχτεί πως ο πρόεδρός του συναντούσε συχνά άλλους πολιτευτές στη συμπρωτεύουσα. «Έτρεξα. Έφερα ψήφους. Κέρδισα την έδρα με την αξία μου; Γιατί επιμένει να συναντάει τους υπόλοιπους υποψήφιους;» διαμαρτυρόταν συχνά στους διαδρόμους της Βουλής.
Είχαμε μπει στον Σεπτέμβριο πια, όταν ο Γιάννης Σαρίδης άρχισε να φαντάζεται τον εαυτό του σε κάποιο άλλο κόμμα. Στην αρχή, επιχείρησε να ρίξει γέφυρες με την αξιωματική αντιπολίτευση. Ωστόσο, από την Πειραιώς έκοψαν σε χρόνο dt to σχοινί σύνδεσης. Ο βουλευτής δεν έχασε χρόνο. Αμέσως στράφηκε στο κυβερνών κόμμα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ θέλοντας απεγνωσμένα ψήφους αλλά και μια ισχυρή παρουσία εντός του κοινοβουλίου καλοείδε το ενδεχόμενο να τον απορροφήσει. Ξεκίνησαν οι πρώτες συζητήσεις και μέχρι τα τέλη του Σεπτεμβρίου όλα έμοιαζαν ρόδινα για όλους.
Για όλους, εκτός από τον Βασίλη Λεβέντη, ο οποίος είχε χάσει τον ύπνο του κυριολεκτικά. Το ενδεχόμενο να παραιτούταν από την Ένωση ένας βουλευτής, θα του στοίχιζε την κοινοβουλευτική του ομάδα.
Κι ενώ όλα έμοιαζαν να κυλούν βάσει σχεδίου για τον Γιάννη Σαρίδη, ο ΣΥΡΙΖΑ έριξε στο τραπέζι τη Συμφωνία των Πρεσπών. Ο έτερος παίκτης δίστασε να πει all in. Η παρτίδα πάγωσε. Ο Σαρίδης μέτρησε τι θα του στοίχιζε η υπερψήφιση του Μακεδονικού. Εκλέγεται από τους Βορειοελλαδίτες και με το «Ναι» το πολιτικό του άλμα θα κατέληγε σε σάλτο μορτάλε. Άρχισε να δίνει εγγυήσεις πως θα προσέφερε στήριξη σε οποιοδήποτε άλλο θέμα θα χρειαζόταν αλλά όχι, σε καμία περίπτωση, για τη Συμφωνία των Πρεσπών. Δική του ιδέα ήταν να πει πως θα ψηφίσει τον προϋπολογισμό, μην παραλείποντας και να τον εκθειάσει λέγοντας πως «είναι ο πρώτος, μετά από χρόνια, που γράφεται από Έλληνες».
Τα κυβερνητικά στελέχη δεν έμειναν ικανοποιημένα. Ο προϋπολογισμος έτσι κι αλλιώς θα περάσει. Εν τούτοις, δεν παραιτήθηκαν από το παιχνίδι. Προσέφεραν αντίδωρα. Σύμφωνα με πληροφορίες, του έταξαν να κάνουν δεκτή πρόταση νόμου, που έχει καταθέσει εδώ και μήνες, για τους δανειολήπτες. Από τότε που το υποσχέθηκαν όμως μέχρι χθες μεσολάβησε μεγάλο διάστημα, χωρίς να έχουν γίνει οι απαραίτητες ενέργειες.
Έτσι, ο Σαρίδης εξεγέρθηκε, από το βήμα της Βουλής. «Καλώ την κυβέρνηση και προσωπικά τον πρωθυπουργό να μας απαντήσουν ευθέως και πριν την ψήφιση του προϋπολογισμού ποια είναι η θέση της κυβέρνησης στην πρόταση που έχουμε καταθέσει» είπε.
Στους γνωρίζοντες το παρασκήνιο ακούστηκε σαν: Τελειώνετε! Κάνετε αυτό για τ’ οποίο δεσμευτήκατε, για να πράξω κι εγώ τα δέοντα. Σε διαφορετική περίπτωση, μην έχετε να περιμένετε στήριξη από εμένα.
Οι Συριζαίοι ως γνήσια πολιτικά παιδιά του Στάλιν, μαθημένα να ραδιουργούν και να εκβιάζουν βασανίζουν το «θήραμά» τους. Ξέρουν άλλωστε πως μέσα στη συγκεκριμένη πρόταση κρύβεται για τον Σαρίδη ένας πόθος… μεγαλύτερος από τη βουλευτική έδρα. Του συμπεριφέρονται σχεδόν σαδιστικά. Τον αφήνουν να διασύρεται πηγαίνοντας κόντρα στη γραμμή του κόμματός του και να εκλιπαρεί ουσιαστικά για κάτι που ήδη του έχουν υποσχεθεί. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, ο κος Μπαλωμενάκης περιορίστηκε να του απαντήσει «Αξίζει να συζητηθεί και είναι ιδιαιτέρως ενδιαφέρουσα».
Το παιχνίδι που παίζεται είναι ξεκάθαρο, όπως και οι ρόλοι που κρατά πια ο καθένας τους. Ο Σαρίδης υπερεκτιμώντας τις δυνάμεις του θεώρησε πως μπορεί να πουλήσει εαυτόν ως τρόπαιο αλλά κατέληξε έρμαιο. Ποιων; Των Συριζαίων.
Σα να μην έφταναν αυτά, πριν ακούσει για τα «προαπαιτούμενα» της διαπραγμάτευσης, φρόντισε να τσαντίσει ακόμα περισσότερο τον Βασίλη Λεβέντη, ελπίζοντας να προκαλέσει την έκρηξή του, η οποία θα αποτελούσε και την αφορμή για ηρωική έξοδο.
Παρά ταύτα, ο αρχηγός των Κεντρώων κατάφερε να κατευνάσει την εσωτερική οργή του, χαλιναγώγησε το φόβο του κι εκμεταλλεύτηκε το χρόνο που του έδωσε ουσιαστικά η κυβέρνηση. Ελίχθηκε αθόρυβα κι όσο ΣΥΡΙΖΑ – Σαρίδης παλεύουν να τα βρουν, αυτός έχει ήδη ντιλάρει με τον Νίκο Νικολόπουλο!
Τα οφέλη πολλά και για τους δύο «συμβαλλόμενους». Ο ανεξάρτητος βουλευτής βρίσκει μία κομματική στέγη ενώ η Ένωση ξεφεύγει του κινδύνου να χάσει την ΚΟ της και κερδίζει έναν εν δυνάμει υποψήφιό της με δική του ατζέντα και δεδομένη τη μία από τις εννιά έδρες της Πάτρας.
