Γράφει ο Κωνσταντίνος Μπογδάνος.
Στο στούντιο του ΘΕΜΑ104,6 είχαμε και μεταδώσαμε την πρώτη πληροφορία για νεκρούς γύρω στις επτά το απόγευμα. Την πήραμε από το ΕΚΑΒ και κατά τη διάρκεια της μακάβριας εκείνης βραδιάς την διασταυρώσαμε και την συμπληρώσαμε με ακόμα περισσότερες αναφορές σε νεκρούς από τις πηγές μας στην κρατική μηχανή και τα σώματα ασφαλείας. Δεν υπάρχει ούτε μία περίπτωση στο εκατομμύριο, έντεκα τη νύχτα ο Τσίπρας να μην είχε από ώρα πληροφόρηση για την εκατόμβη. Οι προκλητικές αρλούμπες Τόσκα, ότι οι πληροφορίες ήταν δήθεν συγκεχυμένες και δεν είχε ο ίδιος ξεκαθαρίσει στον Τσίπρα την ύπαρξη νεκρών είναι αηδιαστικές. Παππάδες, Τζανακόπουλοι, Πολάκηδες, Σκουρλέτηδες, όλοι ήξεραν πολύ καλά τι είχε συμβεί.
Επίσης καλά ήξεραν τι είχε συμβεί στην ΕΡΤ. Δεν έδωσαν όμως την πραγματική εικόνα ώστε να ενημερωθεί ο κόσμος, να εκκενώσει περιοχές που κάηκαν, να συντονιστεί η διάσωση τόσων ψυχών που τελικά χάθηκαν στην ακτογραμμή και τη θάλασσα. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά ο δημοσιογράφος της ΕΡΤ, ο μόνος που επετράπη να πλησιάσει τον πρωθυπουργό την ώρα που το Audi του έφτανε στο συντονιστικό της πυροσβεστικής, τον ρωτά αποκλειστικά και μόνο: «Ήρθατε κατευθείαν από Μόσταρ;» Δεν ρωτά για νεκρούς, ούτε για τίποτε άλλο. Θέλει μόνο να δώσει την εικόνα ότι ο Τσίπρας δεν έχει ευθύνη, ούτε καν ενημέρωση. Αυτή η εντολή, αυτή η αποστολή του.
Ο διευθυντής του γραφείου τύπου του Μαξίμου, Θανάσης Καρτερός, είναι ο κομμουνιστής που έγραφε στον Ριζοσπάστη, όταν έγινε το ατύχημα στο Τσερνόμπιλ, «τρώτε μαρούλια άφοβα», διότι το θέμα ήταν τάχα μου καπιταλιστική-ιμπεριαλιστική προπαγάνδα. Βέβαια, τελικά το Τσερνόμπιλ έριξε τη Σοβιετική Ένωση. Ο λαός δεν συγχώρησε ποτέ, όχι την καταστροφή, αλλά την συγκάλυψη, που κόστισε τη ζωή και την υγεία εκατομμυρίων. Διότι έτσι πέφτουν τα ανελεύθερα καθεστώτα που άρχουν αυταρχικά, που αποκρύπτουν και παραπληροφορούν δήθεν «για το κοινό καλό» – δηλαδή για το κόμμα και τη νομενκλατούρα του. Από τη λαϊκή οργή που γεννά ο εμπαιγμός επί πτωμάτων. Την ίδια, που κατακρημνίζει τώρα τον ΣΥΡΙΖΑ των δολοφονικών ανθρωπαρίων.
Το κείμενο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Πρώτο Θέμα
