Σύμφωνα με τους τρέχοντες συσχετισμούς, η συμφωνία των Πρεσπών μάλλον θα ψηφιστεί από την ελληνική βουλή. Με τη βοήθεια γραφικών μισθοφόρων και «φιλελέφτ» που ταυτίστηκαν με τους «προοδευτικούς» της φορολαίλαπας, των μειονοτήτων και της τρομοκρατίας, ο Αλέξης Τσίπρας θα παραδώσει στον διεθνή παράγοντα το έργο που ανέλαβε να φέρει εις πέρας. Κατόπιν τα ποσοστά του θα υποχωρήσουν κι άλλο. Παρά ταύτα, έχει μία και μόνη ελπίδα να ανακάμψει μέχρι τις επόμενες εκλογές και να πάρει, ίσως, τη νίκη.
Το σενάριο είναι απευκταίο από κάθε πλευρά και άποψη, όμως δεν είναι απίθανο. Μάλιστα, αν δώσουμε βάση στην ειδησεογραφία, καθίσταται ολοένα και πιο πιθανό, καθώς η ρητορική από την άλλη όχθη του Αιγαίου οξύνεται επικίνδυνα. Πρόκειται για την περίπτωση ενός θερμού επεισοδίου μεταξύ Τουρκίας και ελληνικής πλευράς με φόντο την ενεργειακή εκμετάλλευση του αρχιπελάγους και της Ανατολικής Μεσογείου – και του οποίου η έκβαση θα ήταν με κάποιο τρόπο ευνοϊκή για την Ελλάδα.
Οι προϋποθέσεις είναι εκεί:
– Ο Ερντογάν αναζητά διαρκώς ευκαιρίες να ενισχύει το πολεμοχαρές προφίλ του, υποδύεται τον στρατηλάτη στη Μέση Ανατολή με εισβολές στο Ιράκ και τη Συρία, ενώ δεν έχει διστάσει να αντιπαρατεθεί με τις ΗΠΑ μέχρι το παρά πέντε στρατιωτικής εμπλοκής στις κουρδικές περιοχές του Ευφράτη.
– Η μεγάλη συγκέντρωση και κινητικότητα δυνάμεων στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου γύρω από τα κυπριακά ενεργειακά οικόπεδα αυξάνει τον κίνδυνο ενός ατυχήματος που θα μπορούσε, δοθησομένης αφορμής, να οδηγήσει σε περιορισμένη, έστω, κλιμάκωση.
– Η συμμαχία του άξονα Αθήνας-Λευκωσίας-Τελ Αβίβ υπό αμερικανική επίνευση, που φέρνει τα F35 της ισραηλινής αεροπορίας και τον έκτο στόλο σε στενή συνεργασία με την ελληνική πλευρά, δημιουργεί νέες δυνατότητες «χειρουργικών» επεμβάσεων του διεθνούς παράγοντα σε μία ενδεχόμενη ελληνοτουρκική κρίση. Το σκεπτικό είναι απλό και καμιά σχέση δεν έχει με συνωμοσιολογία – ουδείς θεωρεί διανοητή τόση προσυνεννόηση:
Αν μια σπίθα οδηγήσει σε ανάφλεξη και οι ισορροπίες είναι τέτοιες που ο υπερατλαντικός παράγων θελήσει παράλληλα να δώσει ένα έμμεσο μάθημα στον επαμφοτερίζοντα Ερντογάν, τότε ένας Αλέξης Τσίπρας με την πλάτη στον τοίχο θα μπορούσε να σωθεί μέσω μιας μικρής παρέμβασης. Ένα αποφασιστικό πλήγμα, που θα κρίνει την έκβαση μιας θερμής αντιπαράθεσης, μπορεί με τις σύγχρονες τεχνολογίες να επιτευχθεί με διακριτικό τρόπο. Δεν απαιτείται κάτι μεγαλειώδες. Αν η Τουρκία έχει μεγαλύτερες απώλειες από την Ελλάδα έως ότου παρέμβουν οι ξένοι, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα κάνει ρελάνς στα εθνικά με τρόπο θεαματικό.
Εκεί τα πράγματα θα είναι δύσκολα για την αντιπολίτευση. Ο Τσίπρας θα βγάλει από μέσα του όλον τον κουτσαβακισμό του και θα πει: «Σε μένα πουλάτε μαγκιά για τα εθνικά; Σε μένα, ρε, λέτε ότι ξεπούλησα τη Μακεδονία; Στον Αλέξη τον Τουρκοφάγο; Που έκανα την Ελλάδα αλεξίσφαιρη;» Και τότε γαία πυρί μιχθήτω. Διότι ο λόγος του εθνολαϊκισμού είναι αυτός που έφερε τον ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία. Το χορεύει καλά αυτό το τσάμικο ο Αλέξης.
Από την άλλη, όλα αυτά μπορεί να είναι πράγματα εξωπραγματικά, οξύμωρες παρενέργειες μιας βαριάς πέψης μετά τις υπερβολές των εορτών. Ούτε με σφαίρες δεν ξαναβγαίνουν…
Πηγή myportal.gr
