Μύθοι και πραγματικότητα πίσω από τον ανασχηματισμό της κυβέρνησης

1565

Χωρίς ιδιαίτερες εκπλήξεις ανακοινώθηκε ο ανασχηματισμός της κυβέρνησης, καθώς δεν έχουμε αποχώρηση κάποιου Υπουργού, παρά αναβαθμίσεις και ενισχύσεις σε Υπουργεία. 

Την προσοχή κλέβει σαφώς η αναβάθμιση του Υφυπουργού Οικονομικών κ. Θεόδωρου Σκυλακάκη, σε Αναπληρωτή Υπουργό Οικονομικών, αρμόδιο για τη Δημοσιονομική Πολιτική και βέβαια η αναβάθμιση του Υφυπουργού Ανάπτυξης και Επενδύσεων κ. Νίκου Παπαθανάση, σε Αναπληρωτή Υπουργό Ανάπτυξης και Επενδύσεων, αρμόδιο για τις Ιδιωτικές Επενδύσεις και τις Συμπράξεις του Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα. 

Να πούμε βέβαια στο σημείο αυτό ότι και οι δύο αναβαθμίσεις ακούγονταν από καιρό στα δημοσιογραφικά πηγαδάκια και μόνο έκπληξη δεν προκαλούν. 

Πέρα από τις αναβαθμίσεις όμως τρία πρόσωπα έρχονται να προστεθούν στην κυβερνητική ομάδα: Συγκεκριμένα ο Καθηγητής Παναγιώτης Τσακλόγου στη θέση του Υφυπουργού Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων, αρμόδιος για τα θέματα Κοινωνικής Ασφάλισης, η  Ζωή Ράπτη (βουλευτής Β1 Βόρειου Τομέα Αθηνών) Υφυπουργός Υγείας, αρμόδια για θέματα Ψυχικής Υγείας και ο Νικόλαος Ταγαράς (βουλευτής Κορινθίας) Υφυπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας, αρμόδιος για θέματα Προστασίας του Περιβάλλοντος.

Από τα παραπάνω ονόματα σίγουρα το όνομα του καθηγητή της ΑΣΟΕΕ, κ. Πάνου Τσακλόγλου θα προξενήσει περισσότερη συζήτηση, καθώς προέρχεται από τον χώρο της Κεντροαριστεράς. Ήδη έχουν ξεκινήσει συζητήσεις για το ότι ο Πρωθυπουργός συνεχίζει το άνοιγμα της Νέας Δημοκρατίας προς το λεγόμενο «Κέντρο» σκέψη που θα πυροδοτήσει σπέκουλα για το τι γίνεται με το Δεξιό ακροατήριο του κόμματος. Κάτι τέτοιο ίσως και να θεωρηθεί και «βούτυρο στο ψωμί» κάποιων παλαιών στελεχών της κυβέρνησης του Κώστα Καραμανλή, τα οποία φαίνεται να ψάχνουν -εναγωνίως- πάτημα για να εμφανίσουν τους εαυτούς τους ως …«θεματοφύλακες» της κομματικής ιδεολογίας.

Όπως και να έχει τρία συμπεράσματα μπορούμε να εξάγουμε από τις επιλογές του Πρωθυπουργού στον ανασχηματισμό:

Πρώτον, ότι πρόκειται για μια ομολογία επιτυχίας του μέχρι σήμερα κυβερνητικού σχήματος καθώς -εκ του αποτελέσματος- φαίνεται ότι τα Υπουργεία πέτυχαν τα ορόσημα με τις υποχρεώσεις που τους είχε ορίσει ο Πρωθυπουργός, στην αρχή της θητείας της κυβέρνησης (τηρουμένων των αναλογιών). Ως εκ τούτου, δεν κρίθηκε σκόπιμο να αποχωρήσει κάποιος Υπουργός, γεγονός που μπορεί να θεωρηθεί και «ψήφος εμπιστοσύνης» από τον Κυριάκο Μητσοτάκη στο πρόσωπό τους. 

Δεύτερο συμπέρασμα, είναι η πρόθεση του Πρωθυπουργού να ενδυναμώσει τους τομείς οι οποίοι εκτιμάει ότι θα χρειαστούν ενίσχυση τους μήνες που έρχονται, δεδομένης πάντα και της ύπαρξης του COVID-19. Έτσι, βλέπουμε ενίσχυση στους τομείς της Υγείας, της Κοινωνικής Ασφάλισης και των Επενδύσεων, καθώς και στον τομέα της Οικονομίας, με φόντο εμφανώς την ορθολογικότερη διαχείριση του πακέτου των 32 δις Ευρώ του «Ταμείου Ανάκαμψης».

Τρίτο και τελευταίο συμπέρασμα είναι πως κανένας διχασμός δεν υπάρχει στο εσωτερικό της Νέας Δημοκρατίας. Δημοσιεύματα του στυλ: «Ο Σαμαράς φρενάρει τον ανασχηματισμό και πιέζει για να επιβάλει τη δική του ατζέντα» προφανώς και δεν επιβεβαιώθηκαν! Τι έχουν να πουν, άραγε εκείνοι που διέδιδαν ότι ο Σαμαράς πιέζει να φύγει η Νίκη Κεραμέως από το Παιδείας για να πάει στο Δικαιοσύνης, λόγω της υπόθεσης Παπαγγελόπουλου και όχι μόνο; 

Καταληκτικά, οι επιλογές του Κυριάκου Μητσοτάκη, για ακόμα μία φορά, φανερώνουν την ψυχραιμία με την οποία ηγείται – χωρίς να επηρεάζεται από τον δημόσιο διάλογο, επιβεβαιώνουν ότι σε κορυφαίες θέσεις επιλέγει ανθρώπους με βασικό κριτήριο το αν μπορούν να φέρουν εις πέρας την αποστολή που αναλαμβάνουν και τέλος, οι επιλογές του Πρωθυπουργού δίνουν μια ακόμα αποστομωτική απάντηση σε όσους ονειρεύονται διχασμό στη Νέα Δημοκρατία. 

Το καραβάνι προχωρά και οι τοξικές φωνές σιγά – σιγά οδηγούνται στο περιθώριο.