Όταν πριν τρία χρόνια ο Εμμάνουελ Μακρόν εξελέγη στη θέση του Προέδρου της Γαλλίας είχα πει «αυτός έχει στο μυαλό του να γίνει ο πρώτος Πρόεδρος μιας ενωμένης Ευρώπης. Και είναι πολύ πιθανό να το πετύχει». Αυτό το συμπέρασμα βασιζόταν σε συγκεκριμένα χαρακτηριστικά που ο Μακρόν με πράξεις του κατά τη διάρκεια της ζωής του έχει δείξει. Οι κυριότερες είναι οι ακόλουθες:
- Ο Μακρόν μεγάλωσε σε μη θρησκευτική οικογένεια. Σε ηλικία 12 ετών ζήτησε να βαπτιστεί καθολικός. Αυτό δείχνει πως από μικρή ηλικία όχι μόνο είχε άποψη για το τι θέλει για τον εαυτό του, αλλά την επέβαλε κι έφτανε στο στόχο του.
- Ερωτεύτηκε στα 16 του μια γυναίκα 25 χρόνια μεγαλύτερή του, παντρεμένη με τρία παιδιά. Οι γονείς του τον έστειλαν σε σχολείο σε άλλη πόλη, όμως αυτό δεν τον πτόησε. Την παντρεύτηκε δίχως να υπολογίσει τη γνώμη κανενός. Άλλη μία ένδειξη προσήλωσης στον στόχο.
- Το 2008 έδωσε 50.000 ευρώ στο Γαλλικό δημόσιο ώστε να σπάσει το συμβόλαιό του και να δουλέψει στον ιδιωτικό τομέα. Προφανώς η θέση στην οποία πήγε ήταν καλοπληρωμένη. Επέλεξε όμως και την αβεβαιότητα σε σχέση με τη σταθερότητα του δημοσίου. Πήρε το ρίσκο. Την περίοδο 2009-2013 «έβγαλε» 3 εκατομμύρια ευρώ.
- Όντας υπουργός οικονομικών στην κυβέρνηση Ολάντ δεν ακολούθησε την πεπατημένη, άνοδο μέσα στο κόμμα, αλλά δημιούργησε ένα δικό του από την αρχή για να διεκδικήσει την Προεδρία της Γαλλίας. Ξανά, δείχνει να ζυγίζει καταστάσεις και να παίρνει λελογισμένα ρίσκα.
- Το βράδυ της νίκης του στις εκλογές, περπατούσε προς την εξέδρα να βγάλει το λόγο της νίκης υπό τον ήχο του ύμνου της Ευρώπης. Μόνο τυχαίο δεν ήταν. Δείχνει ξεκάθαρα τον στόχο.
Αυτές οι πέντε πράξεις δείχνουν έναν άνθρωπό με στρατηγική, που θέτει στόχους και έχει επιμονή στο να τους πετύχει. Που ξέρει να παίρνει ρίσκα και να πετυχαίνει. Η τελευταία πράξη (σε συνδυασμό με τα δείγματα της θητείας του στο υπουργείο Οικονομικών) δείχνει πως στόχος του είναι η Ευρώπη.
Γιατί πιστεύω πως θα πετύχει; Επειδή στην ΕΕ έχει δημιουργηθεί ένα κενό ηγεσίας για το οποίο φταίει ξεκάθαρα η λογική της Γερμανίας, η οποία υποτίθεται πως «κυβερνά» την ένωση. Οι Γερμανοί, κλασικοί υπερόπτες που υποτιμούν τον κάθε αντίπαλο, λειτουργούν με βραχυχρόνιους οικονομικούς στόχους και έτσι είναι εξαιρετικοί τακτικιστές. Αυτά τα στοιχεία τους κάνουν να κερδίζουν όμως τους κάνουν επίσης να έχουν δύο προβλήματα ως ηγέτες: 1) νοιάζονται μόνο για τον εαυτό τους, όχι για την ΕΕ ως σύνολο και 2) δεν βλέπουν τη μεγάλη στρατηγική εικόνα. Όποτε η Γερμανία «παίζει» με αντίπαλο που έχει ευρύτερη στρατηγική σκέψη, θα χάνει. Εδώ έρχεται να πατήσει ο στρατηγιστής Μακρόν και να ηγεμονεύσει στην νέα Ευρώπη που έρχεται (όποια μορφή κι εάν θα έχει αυτή). Το ευτύχημα για την Ελλάδα είναι πως πλέον έχει έναν πρωθυπουργό με τον οποίο ο Μακρόν μπορεί να συνεννοηθεί πλήρως. Με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
