Ο αριθμός 666 εμφανίζεται στην Καινή Διαθήκη (στο εξής ΚΔ) στην Αποκάλυψη του Ιωάννου (13:18), όπου μας λέγεται ότι:
«Ὧδε ἡ σοφία ἐστίν· ὁ ἔχων νοῦν ψηφισάτω τὸν ἀριθμὸν τοῦ θηρίου· ἀριθμὸς γὰρ ἀνθρώπου ἐστί· καὶ ὁ ἀριθμὸς αὐτοῦ χξϛ’»
Πρόκειται, όπως μας πληροφορεί το χωρίο, γι’ αριθμό ανθρώπου, και μολονότι ασφαλώς έχει και συμβολικό περιεχόμενο, το οποίο θα αναλύσω παρακάτω, έχει απολύτως παλαιοδιαθηκική αναφορά, δηλαδή σαν αριθμός εμφανίζεται καί σε βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης (στο εξής ΠΔ).
Ο ίδιος ο αριθμός 6 έχει από μόνος του συμβολικό περιεχόμενο, καθώς είναι κατά μία μονάδα ατελέστερος και μικρότερος του 7, ο οποίος στη Βίβλο συμβολίζει την τελειότητα. Είναι δηλαδή ένας αριθμός στον οποίον αν επιλέξεις να σταματήσεις, δεν οδηγείσαι σε κι έτσι αρνείσαι την τελειότητα του 7.
Το βιβλίο της Γενέσεως (1:24-31) μας περιγράφει πως την έκτη ημέρα πλάσθηκαν ο άνθρωπος και τα κτήνη—προσέξτε ότι υπάρχει η λέξη «θηρία» μέσα.
Στο βιβλίο του Δανιήλ (κεφάλαια 2, και 7) περιγράφεται το όνειρο το Ναβουχοδονόσορος, στο οποίο το όραμα των τεσσάρων διαδοχικών αυτοκρατοριών έχει τη μορφή ανθρώπου στο 2ο κεφάλαιο, αλλά τη μορφή τεσσάρων θηρίων στο 7ο κεφάλαιο. Το βιβλίο του προφήτη Δανιήλ έχει εσχατολογικό περιεχόμενο, δηλαδή αναφέρεται προφητικώς στο τέλος των ημερών, στο τέλος της Κτίσεως, αυτό που λέμε το τέλος του κόσμου. Κι εδώ όπως στο βιβλίο της Γενέσεως, η μορφή του ανθρώπου και του θηρίου (που όπως είδαμε πλάστηκαν την ίδια ημέρα, την έκτη), εναλλάσσονται. Μάλιστα στο βιβλίο του Δανιήλ (4:28-33), ο Ναβουχοδονοσόρ (sic) παρουσιάζεται ένεκεν της αλαζονείας του ως θηρίο. Τα θηρία του Δανιήλ σχετίζονται με την Αποκάλυψη του Ιωάννου, που κι αυτό είναι το κατεξοχήν εσχατολογικό βιβλίο της Βίβλου κι ακολουθεί την παλαιοδιαθηκική παράδοση εικονολογικώς, όπου τα θηρία είναι συμβολικές αναπαραστάσεις βασιλείων, εγκόσμιων δηλαδή πολιτικών δυνάμεων.
Ο αριθμός 666 δεν συνιστά απλώς την επανάληψη τρεις φορές αυτού του ατελούς αριθμού 6 που σχετίζεται με τον άνθρωπο και τα θηρία, διότι ο αριθμός δίνεται ως 666 κι όχι ως 6, 6, 6.
Ο αριθμός 666 εμφανίζεται στην ΠΔ δύο φορές σε σχέση μ’ ένα περιστατικό απ’ την ζωή του βασιλέως Σολομώντος—στο Γ΄ Βασιλειών 10:14-15 :
«Καὶ ἦν ὁ σταθμὸς τοῦ χρυσίου τοῦ ἐληλυθότος τῷ Σαλωμὼν ἐν ἐνιαυτῷ ἑνὶ ἑξακόσια καὶ ἐξηκονταὲξ τάλαντα χρυσίου, χωρὶς τῶν φόρων τῶν ὑποτεταγμένων καὶ τῶν ἐμπόρων καὶ πάντων τῶν βασιλέων τοῦ πέραν καὶ τῶν σατραπῶν τῆς γῆς.»,
αλλά καί στο Β΄ Παραλειπομένων 9:13-14 :
«Καὶ ἦν ὁ σταθμὸς τοῦ χρυσίου τοῦ ἐνεχθέντος τῷ Σαλωμὼν ἐν ἐνιαυτῷ ἑνὶ ἑξακόσια ἑξηκονταὲξ τάλαντα χρυσίου, πλὴν τῶν ἀνδρῶν τῶν ὑποτεταγμένων καὶ τῶν ἐμπορευομένων, ὧν ἔφερον, καὶ πάντων τῶν βασιλέων τῆς Ἀραβίας καὶ σατραπῶν τῆς γῆς, πάντες ἔφερον χρυσίον καὶ ἀργύριον τῷ βασιλεῖ Σαλωμών.»
Πρόκειται για περιστατικό που συνδέεται με την επίσκεψη της Βασίλισσας του Σαβά, και αφορά φορολογικές προσόδους που δεν είναι διόλου σαφές εάν ήσαν επαναλαμβανόμενες κάθε έτος και σταθερές. Μάλιστα σημειώνεται μέσα στα χωρία πως αυτό το ποσό των 666 ταλάντων χρυσού ήταν πέραν των συνηθισμένων που του έδιναν ως φόρο οι υποτελείς, οι εμπορευόμενοι, οι βασιλείς της Αραβίας, και λοιποί σατράπες, σε χρυσό κι ασήμι, επομένως δεν επρόκειτο για τυπικό φόρο επί των υποτελών κι υποταγμένων στους Εβραίους, αλλά το αντίθετο, ήταν μία μάλλον έκτακτη φορολογική πρόσοδος πέραν των συνηθισμένων.
Οι συντάκτες των δύο αυτών βιβλίων (Γ΄ Βασιλειών και Β΄ Παραλειπομένων) δεν αναφέρουν ποιό έτος ήταν αυτό, δεν αναφέρουν εάν ήταν τυπικός και σταθερός φόρος, ή απλώς ένας φόρος που απαίτησε ο Σολομών με την ευκαιρία της επίσκεψης της Βασίλισσας του Σαβά, και δεν αναφέρουν με ποιάν αφορμή εισπράχθηκε, αλλά τονίζουν ότι ήταν πέραν των συνηθισμένων φόρων, επομένως ήταν κάποιας μορφής έκτακτη επιβάρυνση για εκείνο το έτος. Και ακόμα, τονίζουν τον ακριβή αριθμό των ταλάντων του χρυσού: 666.
Ας εξετάσουμε την δομή των αφηγήσεων στα δύο βιβλία:
Πρώτον επισκέπτεται η Βασίλισσα του Σαβά τον Σολομώντα (Γ΄ Βασ. 10:1-13, και Β΄ Παραλειπ. 9:1-12)
Δεύτερον, πληροφορούμεθα ότι ο Σολομών έλαβε εκείνο το έτος (εκτάκτως) 666 τάλαντα χρυσού, και μας δίνεται κι επιπλέον περιγραφή του λοιπού πλούτου και της δόξας του (Γ΄ Βασ. 10:14-22, και Β΄ Παραλειπ. 9:13-21).
Κατόπιν επαναλαμβάνεται περιγραφή της δόξας του Σολομώντος, με ειδική αναφορά στις κρατικές του προσόδους (Γ΄ Βασ. 10:23-25, και Β΄ Παραλειπ. 9:22-24).
Συνάμα, μας παραδίδεται ότι ο Σολομών αγόρασε άλογα κι άρματα για τον στρατό του απ’ την Αίγυπτο (Γ΄ Βασ. 10:26-29, και Β΄ Παραλειπ. 9:25-28), κάτι που όμως απαγορευόταν στους βασιλείς του Ισραήλ (Δευτερονόμιον 17:16-17 «διότι οὐ πληθυνεῖ ἑαυτῷ ἵππον οὐδὲ μὴ ἀποστρέψῃ τὸν λαὸν εἰς Αἴγυπτον, ὅπως μὴ πληθύνῃ αὐτῷ ἵππον, ὁ δὲ Κύριος εἶπεν· οὐ προσθήσεσθε ἀποστρέψαι τῇ ὁδῷ ταύτῃ ἔτι. καὶ οὐ πληθυνεῖ ἑαυτῷ γυναῖκας, ἵνα μὴ μεταστῇ αὐτοῦ ἡ καρδία· καὶ ἀργύριον καὶ χρυσίον οὐ πληθυνεῖ ἑαυτῷ σφόδρα.»), απαγορευόταν δηλαδή να συγκροτηθεί ιππικό με αγορά αλόγων απ’ την Αίγυπτο, όπως κι ο υπερβολικός πλουτισμός σε χρυσό και άργυρο, και μ’ αυτό εννοούμε πέραν των κανονικών προσόδων, όπως για παράδειγμα μέσω αυτής της έκτακτης εισφοράς των 666 ταλάντων.
Τέλος, το κεφάλαιο 10 στο Γ΄ Βασιλειών κλείνει με το θάνατο του Σολομώντος και την αμαρτία του ν’ αγοράσει άλογα απ’ την Αίγυπτο, αλλά στο αμέσως επόμενο κεφάλαιο, 11:1, διαβάζουμε ακόμα πως έλαβε επτακόσιες συζύγους και τριακόσιες παλλακίδες από χώρες που λάτρευαν είδωλα, και μάλιστα παρά την απαγόρευση του Δευτερονόμιου που ανέφερα παραπάνω, κι έχτισε είδωλα για να λατρεύουν οι γυναίκες αυτές, κι ακόμα λάτρευε κι ο ίδιος, αμαρτάνοντας περαιτέρω:
«Καὶ ὁ βασιλεὺς Σαλωμὼν ἦν φιλογύνης. καὶ ἦσαν αὐτῷ γυναῖκες ἄρχουσαι ἑπτακόσιαι καὶ παλλακαὶ τριακόσιαι. καὶ ἔλαβε γυναῖκας ἀλλοτρίας καὶ τὴν θυγατέρα Φαραώ, Μωαβίτιδας, Ἀμμανίτιδας, Σύρας καὶ Ἰδουμαίας, Χετταίας καὶ Ἀμοῤῥαίας ἐκ τῶν ἐθνῶν, ὧν ἀπεῖπε Κύριος τοῖς υἱοῖς Ἰσραήλ· οὐκ εἰσελεύσεσθε εἰς αὐτούς, καὶ αὐτοὶ οὐκ εἰσελεύσονται εἰς ὑμᾶς, μὴ ἐκκλίνωσι τὰς καρδίας ὑμῶν ὀπίσω εἰδώλων αὐτῶν· εἰς αὐτοὺς ἐκολλήθη Σαλωμὼν τοῦ ἀγαπῆσαι. Καὶ ἦσαν αὐτῷ γυναῖκες ἄρχουσαι ἑπτακόσιαι καὶ παλλακαὶ τριακόσιαι καὶ ἐξέκλιναν γυναῖκες αὐτοῦ τὴν καρδίαν αὐτοῦ. καὶ ἐγενήθη ἐν καιρῷ γήρους Σαλωμὼν καὶ οὐκ ἦν ἡ καρδία αὐτοῦ τελεία μετὰ Κυρίου Θεοῦ αὐτοῦ, καθὼς ἡ καρδία Δαυὶδ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ, καὶ ἐξέκλιναν γυναῖκες αἱ ἀλλότριαι τὴν καρδίαν αὐτοῦ ὀπίσω θεῶν αὐτῶν. τότε ᾠκοδόμησε Σαλωμὼν ὑψηλὸν τῷ Χαμώς, εἰδώλῳ Μωὰβ καὶ τῷ βασιλεῖ αὐτῶν εἰδώλῳ υἱῶν Ἀμμὼν καὶ τῇ Ἀστάρτῃ βδελύγματι Σιδωνίων, καὶ οὕτως ἐποίησε πάσαις ταῖς γυναιξὶν αὐτοῦ ταῖς ἀλλοτρίαις, αἳ ἐθυμίων καὶ ἔθυον τοῖς εἰδώλοις αὐτῶν. καὶ ἐποίησε Σαλωμὼν τὸ πονηρὸν ἐνώπιον Κυρίου· οὐκ ἐπορεύθη ὀπίσω Κυρίου ὡς Δαυὶδ ὁ πατὴρ αὐτοῦ.»
Ο Σολομών αποστατεί προς τον Θεό, συλλέγοντας υπερβολικό πλούτο πέραν του κανονικού (τα 666 τάλαντα χρυσού), συγκροτώντας ιππικό με την αγορά αλόγων απ’ την Αίγυπτο, συλλέγοντας συζύγους και παλλακίδες, κατασκευάζοντας είδωλα και λατρεύοντας αυτά. Κι ολ’ αυτά ενώ ήταν παροιμιωδώς σοφός κι είχε κατανόηση των πραγμάτων και της αληθείας. Το κράτος του διαλύεται από σειρά πολέμων αμέσως μετά. Μεταξύ των ποικίλων που εστράφησαν εναντίον του ήταν κι ο Ιεροβοάμ που διατήρησε τους υπερβολικούς φόρους και τις καταναγκαστικές εργασίες (αγγαρείες) του πατέρα του. Όπως κι ο Ναβουχοδονοσόρ, έτσι κι ο Σολομών είχε καταστεί πλέον ένα θηρίο επιζητώντας δόξα, πλουτισμό, την ηδονή στα χαρέμια του, και λατρεύοντας είδωλα. Όλα ξεκίνησαν με την επίσκεψη της Βασίλισσας του Σαβά, και τη συλλογή της εκτάκτου προσόδου των 666 ταλάντων. Ο αριθμός 666 δεν μηνμονεύεται πουθενά αλλού παρά στα χωρία που ανέφερα. Οποιοσδήποτε αναγνώστης ή ακροατής της Αποκάλυψης των πρώτων χριστιανικών αιώνων όχι απλώς γνώριζε την υπόθεση της ανόδου και πτώσης του Σολομώντος, αλλά και τον αριθμό 666 σε συσχετισμό μ’ αυτήν.
Ανακεφαλαιώνοντας: ο αναγνώστης ή ακροατής του χωρίου της Αποκάλυψης που πληροφορείται το 666 ως αριθμό ανθρώπου και συνάμα θηρίου ενθυμείται τη Γένεση στην οποία την έκτη ημέρα κτίζονται τα θηρία κι ο άνθρωπος, που συνιστά μια πρώτη υπενθύμιση ότι ο άνθρωπος και τα θηρία μοιράζονται κοινή γένεση, κι ενθυμείται ακόμα και το όνειρο του Ναβουχοδονόσορος στο βιβλίο του Δανιήλ με τις τέσσερις αυτοκρατορίες που συνθέτουν τη μορφή ανθρώπου αλλά και τεσσάρων θηρίων, που είναι μια υπενθύμιση ότι ο αλαζόνας άνθρωπος μετατρέπεται σε θηρίο. Ειδικά όταν η γλυπτή παράσταση / άγαλμα του Ναβουχοδονόσορος ήταν εξήντα πήχεις ψηλό και έξι πήχεις φαρδύ (Δανιήλ 3:1). Τέλος, ενθυμείται την άνοδο και πτώση του Σολομώντος που συνδέεται με τον έκτακτο φόρο που επέβαλε κάποια χρονιά ο ίδιος πέραν των συνηθισμένων κι ανερχόταν σε 666 τάλαντα χρυσού. Αυτός ο πλουτισμός συνδυάστηκε κατόπιν με σειρά ενεργειών που παραβίαζαν βιβλικές εντολές κι οδήγησαν τελικώς στην μετατροπή του σε τυράννου, στην πτώση του κράτους, και τον λαό σε δεινά.
Ο αριθμός του 666 συγκεφαλαιώνει, επομένως, την πτώση ακόμα και του ενδόξου Σολομώντος, την πτωχευμένη του σοφία, την κατάχρηση της εξουσίας, την αποστασία απ’ τον νόμο του Θεού, και την λατρεία των ψευδών ειδώλων, όπως ειν’ το χρήμα κι η εγκόσμια εξουσία.
