Οκτώ VS Δύο: Το μεγάλο καψόνι

325

Προχθές, λίγο πριν τις δώδεκα το μεσημέρι από την κυβέρνηση αφηνόταν να εννοηθεί ότι όλα θα πάνε καλά και οι δύο συλληφθέντες Έλληνες στρατιωτικοί θα πάρουν αισίως σύντομα τον δρόμο της επιστροφής προς την πατρίδα και τις οικογένειές τους. Ήταν η ώρα που καθημερινά ξεκινά στο ΘΕΜΑ104.6 το Mea Culpa. Η εκπομπή έκρινε την «πληροφορία» ως μη έχουσα σχέση με την πραγματικότητα και δικαιώθηκε μέσα σε λιγότερο από μία ώρα, όταν αγαπητή συνάδελφος παραδέχθηκε στον αέρα ότι άλλα έλεγαν νωρίτερα και άλλη φαίνεται να είναι τελικά η εξέλιξη – και δη καθόλου θετική. 

Άραγε, έχουν καταλάβει τα παιδιά του Μαξίμου που γράφουν τα non-paper και στέλνουν τα sms στους συντάκτες, ότι η υπόθεση αυτή δεν είναι Eurogroup – δηλαδή, ότι εδώ δεν περνάει «κάναμε ότι περνάει απ’το χέρι μας αλλά η κακοί ξένοι δεν μας δίνουν τα λεφτά;» Έχουν, αλήθεια, καταλάβει οι κυβερνώντες πού έχουμε μπλέξει; Αντιλαμβάνονται πόσο η απέναντί πλευρά είναι αποφασισμένη να χρησιμοποιήσει το περιστατικό, ακόμα κι αν είναι όντως σύλληψη κατόπιν κατά λάθος διέλευσης στο τουρκικό έδαφος και όχι ενέδρα και απαγωγή (δεν είναι της παρούσης με την τροπή που παίρνει το όλο ζήτημα), με κάθε δυνατό τρόπο ούτως ώστε να το μετατρέψει σε διαπραγματευτικό χαρτί –ακόμα ένα – στα χέρια της Τουρκίας και του Ερντογάν έναντι της Ελλάδας και του Τσίπρα;

Μπορεί οι κύριοι της κυβέρνησης και του Μαξίμου ειδικότερα να έχουν συνηθίσει άλλου είδους διαπραγματεύσεις και διαπραγματευτές, εδώ όμως δεν έχουμε ούτε δανειστές, ούτε εταίρους, αλλά μία απολυταρχική περιφερειακή υπερδύναμη που θέλει να βλάψει την Ελλάδα με σκοπό να προωθήσει τα συμφέροντά της.

Οι κυβερνώντες έχουν μάθει να βρίσκονται μεταξύ σφύρας και άκμονος και να εκπέμπουν αισιοδοξία πετώντας το μπαλάκι και ρίχνοντας το ανάθεμα στην άλλη πλευρά. Εδώ δεν έχει τέτοια, ή αν έχει, απλά δεν περνάνε. Στην περίπτωση των συλληφθέντων Ελλήνων στρατιωτικών πρέπει να θεωρείται δεδομένο ότι κανενός είδους δώρο δεν θα έρθει από την τουρκική πλευρά. Είναι παντελώς απίθανο – και πράγματι δεν βγάζει και κανένα νόημα – ο Ερντογάν, πρόεδρος μιας κυβέρνησης που έχει εξαπολύσει εσχάτως εναντίον μας όλα της τα σκυλιά, ζωντανός φορέας του επεκτατικού νέο-οθωμανισμού και σκληροτράχηλος, αδίστακτός, πεπειραμένος παίκτης απλά να πει: «Έχω στα χέρια μου δυο Έλληνες και κανένας δε με κατηγορεί για τίποτα, άρα θα τους δώσω πίσω χωρίς πολλά-πολλά.»

Θα πονέσουμε με τους στρατιωτικούς μας, εκτός αν δώσουμε αυτό που θέλει ο Σουλτάνος. Είναι τόσο προβλέψιμο, ναι, αλλά τι να κάνουμε. Κατά πάσα πιθανότητα, θα βρεθούμε μπροστά σε έναν μαφιόζικο εκβιασμό: τους οκτώ για τους δύο. Μεταβάλλονται τα ηθικά διλλήματα όταν τίθενται με αστερίσκους εθνικής ανάγκης;

ΥΓ – Σκέψου, λέει, να ήταν όντως απαγωγή και να έβγαινε ο Κυριάκος πρωθυπουργός και να το απεκάλυπτε με τη στήριξη και την αρωγή του στρατεύματος – που εκτελούσε εντολές της πολιτικής ηγεσίας. Εκεί να δεις εξεταστικές και κατηγορίες.

Πηγή Φιλελεύθερος