Η Παιδεία αποτελεί έναν από τους βασικούς πυλώνες που διαμορφώνουν την προσωπικότητα και τις αξίες κάθε νέας γενιάς. Μέσα από τη σωστή εκπαίδευση, τα παιδιά καλλιεργούν όχι μόνο τη γνώση, αλλά και την εθνική, θρησκευτική και ηθική τους συνείδηση. Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια η ποιότητα της παρεχόμενης εκπαίδευσης έχει υποβαθμιστεί σημαντικά, με την ανοχή —αν όχι και την ενθάρρυνση— του Υπουργείου Παιδείας.
Αφορμή για το παρόν άρθρο αποτέλεσε ένα προκλητικό βίντεο που κυκλοφόρησε τις προηγούμενες ημέρες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης του Υπουργείου. Το συγκεκριμένο σποτ διαφήμιζε το «Ψηφιακό Φροντιστήριο», απευθυνόμενο σε μαθητές και γονείς. Ωστόσο, αντί να παρουσιάζει Έλληνες μαθητές, επέλεξε να προβάλει μια μαθήτρια αφρικανικής καταγωγής — γιατί, ως γνωστόν, οι Έλληνες είμαστε… μαύροι! Η επιλογή αυτή δεν είναι τυχαία. Εντάσσεται στη γνωστή πολυπολιτισμική ατζέντα, που θέλει να «μπολιάσει -κατά την έκφραση του ίδιου του πρωθυπουργού- την ελληνική κοινωνία με ξένα στοιχεία
Παρόλα αυτά, το συγκεκριμένο περιστατικό δεν είναι το μοναδικό που αποδεικνύει ότι η Παιδεία στην Ελλάδα έχει πάρει την κατηφόρα. Μια σειρά γεγονότων καταδεικνύουν πως η παρεχόμενη εκπαίδευση στη χώρα μας αποεθνικοποιείται, αποχριστιανοποιείται και προάγει την ηθική χαλάρωση, μέσα από τη συστηματική προσπάθεια αποδόμησης κάθε εθνικής και θρησκευτικής αναφοράς, αλλά και με την «εισβολή» και επιθετική προώθηση νέων προτύπων, ξένων ως προς τα ελληνοχριστιανικά ιδεώδη.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της «άλωσης» ηθών και ιδανικών ήταν η εκδήλωση που διοργανώθηκε στη Θεσσαλονίκη, κατά την οποία drag queens διάβασαν παραμύθια σε παιδιά νηπιαγωγείου, υπό το πρόσχημα της «αποδοχής της διαφορετικότητας». Πρόκειται, ωστόσο, για μια πρωτοβουλία που ξεπερνά κάθε όριο παιδαγωγικής δεοντολογίας, καθώς εκθέτει ανήλικα παιδιά σε πρότυπα ξένα προς την παιδική αθωότητα. Αντί το σχολείο να προάγει τη γνώση και την πνευματική καλλιέργεια, μετατρέπεται σε πεδίο κοινωνικών πειραματισμών που ουδεμία σχέση έχουν με τον παιδαγωγικό του ρόλο.
Ανάλογη συζήτηση προκάλεσε και η προβολή της ταινίας «Αγόρια στο ντους», η οποία περιλαμβάνει ομοφυλοφιλικές σκηνές και παρουσιάστηκε ως «καλλιτεχνικό μήνυμα για την αποδοχή». Η συγκεκριμένη ταινία είναι εγκεκριμένη και διατίθεται από το υπουργείο Παιδείας για να προβάλλεται σε σχολικές αίθουσες. Είναι, όμως, απορίας άξιον πώς τέτοιου είδους περιεχόμενο θεωρείται κατάλληλο για μαθητές Δ΄Δημοτικού, τη στιγμή που υπονομεύει την ηθική αγωγή και προκαλεί εύλογες αντιδράσεις γονέων και εκπαιδευτικών. Η τέχνη, όταν εισέρχεται στην εκπαίδευση, οφείλει να υπηρετεί την παιδεία, όχι να την εκμεταλλεύεται για ιδεολογική προπαγάνδα.
Δεν θα μπορούσε να λείπει, τέλος, η υπόθεση του καθηγητή Θρησκευτικών, ο οποίος τέθηκε σε διαθεσιμότητα επειδή μοίρασε ένα φυλλάδιο στους μαθητές του με τις θέσεις του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου για την ομοφυλοφιλία. Αντί να προστατευθεί το δικαίωμα ενός εκπαιδευτικού να εκφράζει τα διδάγματα της Ορθόδοξης Πίστης —όπως άλλωστε επιτάσσει και το Σύνταγμα—, το κράτος επέλεξε να τον τιμωρήσει, προφανώς για να μην ενοχλήσει τη νέα «πολιτικά ορθή» γραμμή. Έτσι, ο λόγος της Εκκλησίας διώκεται, ενώ κάθε ξενόφερτο ιδεολόγημα προβάλλεται ως «προοδευτικό».
Όλα τα παραπάνω περιστατικά φανερώνουν μια συντονισμένη προσπάθεια αποδόμησης της εθνικής, θρησκευτικής και ηθικής ταυτότητας του ελληνικού σχολείου. Η Παιδεία, που κάποτε αποτελούσε θεμέλιο του έθνους, μετατρέπεται σταδιακά σε εργαλείο ιδεολογικής χειραγώγησης και πνευματικής αλλοτρίωσης. Αν δεν υπάρξει άμεση αφύπνιση και ουσιαστική αναθεώρηση του εκπαιδευτικού μας προσανατολισμού, κινδυνεύουμε να παραδώσουμε στις επόμενες γενιές μια κοινωνία χωρίς ρίζες, χωρίς πίστη και χωρίς ηθικούς φραγμούς.
Η κατάσταση αυτή δεν μπορεί να αφήσει κανέναν αδιάφορο. Αν δε θέλουμε οι νέες γενιές να μεγαλώσουν χωρίς συνείδηση του ποιοι είναι και από που κατάγονται, οφείλουμε να απαιτήσουμε την επανεθνικοποίηση της Παιδείας∙ μια εκπαίδευση που θα σέβεται τον πολιτισμό, την πίστη και την ιστορική συνέχεια του ελληνικού έθνους. Δεν είναι πισωγύρισμα η υπεράσπιση των αξιών μας. Είναι πράξη ευθύνης απέναντι στην Ιστορία και στα παιδιά μας.
Η Ελλάδα άντεξε μέσα στους αιώνες γιατί στηρίχθηκε στην Παιδεία, την Εκκλησία και την Οικογένεια. Αν επιτρέψουμε να διαβρωθούν αυτοί οι πυλώνες, τότε η κατάρρευση δε θα αργήσει. Η αφύπνιση λοιπόν είναι χρέος. Γιατί μόνο όταν η Παιδεία ξαναγίνει φορέας ήθους, αλήθειας και ελληνικότητας, θα μπορέσει η κοινωνία μας να σταθεί ξανά όρθια, με αυτοπεποίθηση και αξιοπρέπεια.
