Για την πανδημία του κορωνοϊού και για το «τσουνάμι» των επαναλοιμώξεων στη χώρα μας, μίλησε μέσω του προσωπικού του λογαριασμού στο facebook, ο διδάκτωρ μοριακής βιολογίας, Γιάννης Πρασσάς.
Ειδικότερα ο κ. Πρασσάς είπε τα εξής:
«Όσοι σας λένε ότι τα εμβόλια τελικά απέτυχαν (επειδή ξανά κολλάμε και εμβολιασμένοι) είναι απλά ΑΣΧΕΤΟΙ (τα ενδομυϊκά εμβόλια είναι σαν το κράνος. Δεν μας προστατεύουν από την πιθανότητα ατυχήματος αλλά από την πιθανότητα βαρύ τραυματισμού ΟΤΑΝ έχουμε ατύχημα. Και αυτό συνεχίζουν να το κάνουν συνολικά ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ. Καλού κακού ανανεώνετε τακτικά το εμβολιαστικό κράνος σας με κάποιο καινούριο όταν σας προσφέρεται και εν μέσω καταιγίδας κινηθείτε με σύνεση ώστε να μειωθούν οι πιθανότητες ατυχήματος .)
Όσοι σας λένε ότι «αφού την πρώτη φορά που νόσησες δεν έπαθες τίποτα τότε σίγουρα δεν θα πάθεις κατι και την δεύτερη φορά» είναι απλά ΑΣΧΕΤΟΙ (γνωρίζουμε πλέον ότι οι επιμολύνσεις φέρουν αθροιστικό ρίσκο. Κάποιοι (συγκριτικά λιγότεροι) που την πήδηξαν στην πρώτη φορά θα νοσήσουν βαριά μετά την δεύτερη επιμόλυνση.
Επίσης δεν γνωρίζουμε τις μακροχρόνιες επιπτώσεις των πολλαπλών επιμολύνσεων. Αν η πρώτη επαφή με τον ιο αυξάνει σημαντικά το ρίσκο πρόκλησης σοβαρότατων παθήσεων (καρδιαγγειακές, πνευμονολογικές, νευρολογικές κτλ) στον πρώτο χρόνο μετά την μόλυνση, πόσο θα γίνει το ρίσκο αυτό μετά την 2η,3η,4η μόλυνση κτλ;
Κανεις δεν το ξερει. Είναι ενας καινούριος ιος για το είδος μας και δεν έχουμε προηγούμενη γνώση (οποιαδήποτε σύγκριση με άλλους ιούς είναι απλά ένδειξη έλλειψης σοβαρότητας).
Μαζί με αυτά ας πακετάρουμε και τις παρακάτω σκεψεις στις βαλίτσες των διακοπών μας:
1. Μάσκες: Αναβαθμίζουμε τις μάσκες από χειρουργική σε KN95. Δεν τις έχουμε πολύ-συνηθισει αλλά κάνουν διάφορα. Θυμόμαστε ότι είναι εξίσου σημαντικό να την φοράμε και σωστά. Κάνουμε έξυπνη χρήση της μάσκας. Θυμόμαστε ότι η πολύ μεγάλη πλειοψηφία των μεταδόσεων γίνεται σε εσωτερικούς χώρους. Την έχουμε πάντα μαζί μας. Θυμόμαστε επίσης ότι για έναν ίο που παραμένει στον αέρα για ώρες δεν έχει αποκλειστική σημασία το πόσοι είναι μέσα στον χώρο τώρα. Η χρήση μάσκας σε ολους τους εσωτερικους χωρους στην κορύφωση νέου επιδημιολογικού ξεσπάσματος με έναν τόσο υπερμεταδοτικο ίο είναι ένδειξη σεβασμού και συλλογικής ευθύνης και σε καμμια περίπτωση ένδειξη ‘φοβικοτητας’.
2. Τεστ: Πηγαίνουμε στο φαρμακείο και προμηθευόμαστε μερικά σελφ-test. Θυμόμαστε ότι πλέον ως εμβολιασμένοι τα συμπτώματα μας ξεκινάνε πολύ νωρις. Ένα αρνητικό τεστ τις πρώτες 1-2 μέρες συμπτωμάτων δεν σημαίνει ότι δεν κολλήσαμε COVID.
3. Πρόγραμμα: Προσαρμόζουμε κατάλληλα τις επιλογές διασκέδασης μας. Μέτα από δυο χρόνια ξέρουμε πλέον ότι δεν έχουν όλες οι επιλογές το ίδιο επιδημιολογικό ρίσκο. Έξω, στο μέρος με λιγότερο συνωστισμό, στην γωνιά με τον καλύτερο εξαερισμό ή δίπλα από το παράθυρο, στο event που δεν δημιουργεί συνθήκες υπερμεταδοσης κτλ. Αναπόφευκτα θα βρεθούμε σε συνθήκες υψηλού επιδημιολογικού ρίσκου. Αλλά όσο μπορούμε το κρατάμε στο πίσω μέρος του μυαλού μας. Και ακόμη και αν δεν είμαστε 100% πιστοί στο επιδημιολογικό μας πλάνο, μένουμε όσο πιο πιστοί μπορούμε. Η διαχείριση μιας πανδημικής έξαρσης είναι συλλογικό πρόβλημα. Και στα συλλογικά προβλήματα όλα μετράνε. Η μερική προσαρμογή είναι πολύ καλύτερη από την καθόλου προσαρμογή.
4. Σχέδιο νοσησης: Ότι μετρα και να πάρουμε η πιθανότητα να κολλήσουμε έναν τόσο μεταδοτικό ίο εν μεσώ επιδημιολογικού κύματος παραμένει πολύ υψηλή. Τι κάνουμε σε αυτή την περίπτωση? Διαβάζουμε το πρωτόκολλο απομόνωσης από τον ΕΟΔΥ (https: //eody. gov. gr/covid-19-faq-20220106/). Παραμένουμε σε απομόνωση για τουλάχιστον 5 μέρες και αποφεύγουμε επαφές. Βγαίνουμε την μέρα που το σελφ-τεστ μας βγαίνει αρνητικό. (Αυτό το τελευταίο δεν είναι επίσημη οδηγία του ΕΟΔΥ αλλά είναι ο πιο αποτελεσματικός τρόπος να είμαστε όσο το δυνατόν πιο βέβαιοι ότι δεν ειμαστς στη φάση μεταδοτικότητας πριν εξελθουμε της απομόνωσης- πολλοί συνεχίζουν να μεταδίδουν και μετα την 5η μέρα).
Τα κρατη στη Δύση δεν έχουν αναλάβει το μερίδιο ευθύνης που τους αναλογεί. Ούτε υποδομες καθαρισμου αέρα αναβαθμίστηκαν, ούτε η επιθετική επενδυση σε νέα βελτιωμένα εργαλεια υλοποιήθηκε, ούτε ειδικές αναρρωτικές άδειες θεσπίστηκαν, ούτε σοβαρό σχέδιο συμβίωσης παρουσιάστηκε. Τίποτα.
Επιλέχθηκε ο εύκολος δρόμος του «ευχολόγιου». Οι αρχές εύχονται ολόψυχα να μην αποδειχθεί μακροχρόνια οδυνηρή η επαναλαμβανόμενη μόλυνση με τον νέο αυτό ιο.
Εύχονται με κάποιο τρόπο να αποδειχθεί διαχειρίσιμη η ανοιχτή συμβιωση με έναν ιο που κάθε τρίμηνο σαρώνει τις κοινότητες μας και που σε κάθε σάρωμα του θα αφήνει πίσω του αρκετούς νεκρούς και ακομη περισσότερους με μακροχρόνια προβλήματα (σημείωση: ενδεικτικά σήμερα έχουμε 25 νεκρούς από τον ιο ενώ μέχρι πριν δυο χρονια είχαμε ~5 νεκρούς τη μέρα από όλους τους άλλους αναπνευστικούς ιούς μαζί).
Αλλά η δημόσια υγεία δεν μπορεί να γίνεται με ευχολογια και βάση του best case σεναρίου.
Η οξεία (και πλέον δύσκολη) φάση της πανδημίας είναι μάλλον πίσω μας. Αλλά τη νέα post-SARs-COV2 πραγματικότητα δεν την έχουμε ζυγίσει επαρκώς. Ανάμεσα στον πανικό και στην αλαζονεία υπάρχει ο δρόμος της σύνεσης».
