Φοράει ειδικό νάρθηκα και αντιθρομβωτική κάλτσα συμπίεσης.
Ένα χρόνο μετά, η περιπέτεια της υγείας τους με τον κορωνοϊό αποτυπώνεται σε κάθε του βήμα.
Κόντρα στις πιθανότητες, ο Χρήστος Κούλης κατάφερε να βγει νικητής στη μεγαλύτερη μάχη της ζωής του, αλλά χρειάστηκαν σχεδόν 2 μήνες σε ιδιωτικό κέντρο αποκατάστασης για να καταφέρει να σηκωθεί από το κρεβάτι και να κάνει βήματα με το μπαστούνι, μετά την έξοδο του από τη ΜΕΘ.
Όπως αναφέρεται σε ρεπορτάζ του Mega, χωρίς να μπορεί να περπατήσει, ο Χρήστος έδωσε πολλούς αγώνες. Ο πρώτος ήταν για να καταφέρει να τον δεχτούν σε ιδιωτικό κέντρο αποκατάστασης και ο δεύτερος να κατάφερει να αντεπεξέλθει οικονομικά στα έξοδα νοσηλείας που άγγιξαν σχεδόν τα 7.000 ευρώ.
Ακόμα και σήμερα ευχαριστεί τους φίλους του στη γειτονιά του στα Πετράλωνα, που μάζεψαν τα χρήματα για να καταφέρει να πάει σε ιδιωτικό κέντρο αποκατάστασης σταθεί ξανά στα πόδια του.
Η εικόνα με την γυναίκα του και τα παιδιά να τον αποχαιρετούν λίγο προτού μπει στη ΜΕΘ έχει χαραχτεί στην μνήμη του, χωρίς ο ίδιος να γνωρίζει τότε, ότι ίσως αυτή να ήταν η τελευταία φορά που τους έβλεπε.
Όταν 28 ημέρες μετά, τα κατάφερε και βγήκε νικητής από την ΜΕΘ, το πρώτο τηλέφωνο ήταν στο γιό του, ο οποίο του αποκάλυψε όλη την αλήθεια.
Ο Χρήστος Κούλης ένα χρόνο μετά την περιπέτεια της υγείας του με τον κορωνοϊό, έχει ακόμα κινητικά προβλήματα λόγω της κατάκλισης και κάνει έκκληση για τη δημιουργία δημόσιων κέντρων αποκατάστασης.
Εχει περάσει σχεδόν ένας μήνας που ο Χρήστος Κούλης άφησε το μπαστούνι. Μπορεί πλέον να περπατήσει χωρίς την υποστήριξή του. Εχει ακόμη, όμως, το «βάδισμα του αλόγου» όπως το αποκαλεί.
Φοράει ειδικό νάρθηκα και αντιθρομβωτική κάλτσα συμπίεσης και κουτσαίνει στο αριστερό του πόδι, σε κάθε διασκελισμό η φτέρνα πετάγεται προς τα πίσω. Είχε βρεθεί θετικός στην COVID-19 στο πρώτο κύμα, τον Μάρτιο του 2020.
Ανάρρωσε από την ασθένεια, αλλά οι 28 ημέρες παραμονής του στη μονάδα εντατικής θεραπείας προκάλεσαν, μεταξύ άλλων, μια βαριά πολυνευροπάθεια.
«Διασωληνώθηκα 23 Μαρτίου, βγήκα τέλη Απρίλη από τη ΜΕΘ. Δεν μπορώ να τρέξω, αν τρέξω θα πέσω. Στο περπάτημα το πόδι μου δεν σηκώνεται όπως όλων των ανθρώπων. Η ανάπλαση είναι αργή όσον αφορά το νεύρο. Το κάνει η κατάκλιση. Ελάχιστα αναγνωρίζονται. Όταν βγήκα έξω μου είπαν ότι πρέπει να κάνω ενέσεις στο πόδι. Το μήνα οι ενέσεις κόστιζαν 200 ευρώ, το ΙΚΑ μου έδινε 120 ευρώ», πρόσθεσε.
