Το Παρίσι της Μέσης Ανατολής καταστράφηκε. Λίγα λεπτά χρειάστηκαν για την απόλυτη καταστροφή, ολόκληρο το λιμάνι της Βηρυτού εξαφανίστηκε. Το ωστικό κύμα από την έκρηξη στην αποθήκη με τους 2.750 τόνους νιτρικού αμμωνίου προκάλεσε τεράστια καταστροφή, με 300.000 άτομα να έχουν μείνει χωρίς στέγη και τουλάχιστον 5.000 να έχουν τραυματιστεί. Μέχρι στιγμής 137 ανθρώπινες ζωές χάθηκαν.
Με τη συνδρομή δυνάμεων και από άλλα Ευρωπαϊκά κράτη, όπως Ιταλία, Γαλλία και Ελλάδα, που στέλνουν βοήθεια με υγειονομικό υλικό και σωστικά συνεργεία όπου συνεχίζουν να ψάχνουν για επιζώντες στα συντρίμμια στην περιοχή γύρω από το λιμάνι και προσπαθούν να βοηθήσουν την πόλη να ξεπεράσει αυτή την ανυπολόγιστη ζημιά. Ακόμη και εντός της χώρας οι ίδιοι οι πολίτες σκάβουν μέσα στα συντρίμμια, ψάχνοντας για επιζώντες. Ο κόσμος, συγκλονισμένος από την τραγωδία, προσπαθεί να βοηθήσει τους χιλιάδες που έμειναν άστεγοι, καθώς τους προσφέρουν στέγη έως ότου βρουν ένα δικό τους μέρος να μείνουν.
Μία έκρηξη που τα αποτελέσματα της θυμίζουν εικόνες βιβλικής καταστροφής, μετά τις εκρήξεις της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι κατά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ίσως η ισχυρότερη που έχει δει η ανθρωπότητα. Και όλα αυτά εν μέσω κοροναϊού, εν μέσω αγώνα για την ανθρώπινη ζωή και κάπου εκεί νιώθουμε ότι ο Θεός παίζει μαζί μας, δοκιμάζει τη δική μας «παντοδυναμία» και μας θυμίζει ότι είμαστε ένας κόκκος άμμου, με ένα φύσηγμα φύγαμε για αλλού. Ίσως μας δίνει και κίνητρα να
εξελισσόμαστε, να βελτιωνόμαστε. Να γινόμαστε καλύτεροι άνθρωποι; Δεν μπορώ να απαντήσω με σιγουριά, όταν τόσο κοντά μας, έχουμε μνήμες στην ελληνική και μόνο κοινωνία τόσο βιαίων εγκλημάτων, όπως το θέμα με το βιτριόλι, ένα ψευτογιατρό που στο βωμό του χρήματος θέριζε ανθρώπινες ζωές, θέματα αδιανόητα, ανατριχιαστικά, πέραν κάθε λογικής: παιδεραστίας, παιδικής πορνογραφίας, εμπορίας οργάνων.
Έτσι Θεού επιτρέποντος η Βηρυτός έχει κηρυχθεί σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης για τις επόμενες δύο εβδομάδες, καθώς τα νοσοκομεία έχουν γεμίσει τραυματίες. Σύμφωνα με κυβερνητικά στελέχη, η οικονομική ζημιά από τη φονική έκρηξη φτάνει τα 15 δισ. δολάρια και έρχεται να προστεθεί σε μία περίοδο που η χώρα έχει να αντιμετωπίσει πέρα από την κρίση του κοροναϊού, την ανεργία, αλλά και προβλήματα στην εξωτερική πολιτική της.
Όπως στις ταινίες που δείχνουν μία τρομαχτική καταστροφή, που θα την βρίσκαμε και υπερβολική και ίσως διαγράφονταν κι ένα μειδίασμα ειρωνικό στα χείλη μας και στο τέλος καταζητείται ο «κακός», έτσι κι εδώ, στη ζωή την αληθινή, που τελευταία προσομοιάζει πολύ με τις ταινίες επιστημονικής φαντασίας καταζητείται ένας Ρώσος επιχειρηματίας, Ιγκόρ Γκρεσούσκιν, ο οποίος φέρεται να είχε αποθηκεύσει το νιτρικό αμμώνιο στην αποθήκη, όπου βρισκόταν για έξι χρόνια χωρίς φύλαξη. Ιδιοκτήτης του πλοίου που μετέφερε το εκρηκτικό υλικό στη Βηρυτό. Τι μπορούμε να πούμε τώρα, για όλα αυτά και με τον «Σουλτάνο» έτοιμο να προκαλέσει θερμό επεισόδιο στα νερά του Αιγαίου, παρά να ευχηθούμε σαν άλλοι ήρωες ταινίας «Το καλό να νικήσει»!
Μαριάνθη Δ. Καφετζή-Ραυτοπούλου
Οικονομολόγος, ΜΒΑ
Σύμβουλος Επιχειρήσεων
Μέλος Πολιτικής Επιτροπής Νβ
