Τι λέγεται και τι δεν λέγεται – Η αντιδράσεις στην Ευρώπη για την εκλογή Τραμπ

238

Είτε στις Βρυξέλλες είτε στις πρωτεύουσές τους, οι περισσότεροι Ευρωπαίοι ηγέτες ξύπνησαν μπροστά σε μια εντελώς διαφορετική πραγματικότητα από αυτή που ήλπιζαν. Κάποιοι απ’ αυτούς όμως, πιστεύουν ότι μια δεύτερη προεδρία Τραμπ είναι το καλύτερο πράγμα που θα μπορούσε να συμβεί στην ήπειρο.

Οι άνθρωποι στην Ευρώπη έπιναν ήδη τον πρωινό τους καφέ όταν η νίκη του Ντόναλντ Τραμπ έγινε αναπόφευκτη, κοιτάζοντας τον μετρητή των εκλογικών ψήφων που σερνόταν με σοκαρισμένη δυσπιστία, εμποτισμένη είτε με πανικό είτε με χαρά.

Αυτή η τελική νίκη της φιλολαϊκής, κοινής λογικής πολιτικής δεν θα έπρεπε να αποτελεί έκπληξη για όσους παρακολουθούσαν, αλλά λίγοι θα μπορούσαν να φανταστούν ότι θα ήταν τόσο καθοριστική τόσο νωρίς, με τόσο μεγάλη διαφορά και στη λαϊκή ψήφο. Ο Τραμπ συγκέντρωσε πέντε εκατομμύρια περισσότερες ψήφους από την Καμάλα Χάρις. Δεν μπορούμε επίσης να μην αναρωτηθούμε πού εξαφανίστηκαν περίπου 16 εκατομμύρια ψηφοφόροι των Δημοκρατικών από το 2020.

Σε κάθε περίπτωση, τα αποτελέσματα είναι ένα κάλεσμα αφύπνισης για την αριστερή ελίτ της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία παριστάνει τον φύλακα της δημοκρατίας – αρκεί να κερδίζει η πλευρά που προτιμούν στις εκλογές.

Αριστεροί ηγέτες όπως ο Γερμανός καγκελάριος Όλαφ Σολτς υποστήριξαν ανοιχτά την Καμάλα Χάρις, ενώ οι αξιωματούχοι ασφαλείας υποδαύλιζαν τους αβάσιμους φόβους ότι ο Τραμπ θα καταργούσε την αμυντική ομπρέλα του ΝΑΤΟ πάνω από την Ευρώπη και θα άνοιγε τις πύλες στη Ρωσία. Μια νίκη του Χάρις θα αντιμετωπιζόταν με «έναν συλλογικό αναστεναγμό ανακούφισης», ήταν ο τρόπος με τον οποίο ο Στίβεν Μπλόκμανς, ανώτερος ερευνητής στο Κέντρο Μελετών Ευρωπαϊκής Πολιτικής με έδρα τις Βρυξέλλες, συνόψισε το την ατμόσφαιρα την περασμένη εβδομάδα.

Στις Βρυξέλλες, οι Ευρωπαίοι Πράσινοι είναι ίσως αυτοί που είναι πιο απογοητευμένοι αυτή τη στιγμή. Την περασμένη εβδομάδα, το κόμμα έβγαλε μια δήλωση στην οποία παρακαλούσαν την Αμερικανίδα ομόλογό τους, Τζιλ Στάιν, να αποσυρθεί από την κούρσα και να υποστηρίξει τη Χάρις, λέγοντας ότι είναι «η μόνη υποψήφια που μπορεί να εμποδίσει τον Ντόναλντ Τραμπ και τις αντιδημοκρατικές, αυταρχικές πολιτικές του από τον Λευκό Οίκο». Το να αποκαλείς τον Ντόναλντ «αντιδημοκρατικό» είναι πλούσιο, προερχόμενο από ευρωπαϊκά κόμματα που έχουν χάσει τους περισσότερους ψηφοφόρους τους τα τελευταία χρόνια από οποιονδήποτε άλλον.

Η σοσιαλδημοκρατική ομάδα S&D των Βρυξελλών είναι πιθανότατα επίσης συντετριμμένη. Η επικεφαλής της ομάδας Iratxe Garcia Perez έβγαλε μια σύντομη δήλωση στην οποία όχι μόνο παραλείπει να συγχαρεί τον νέο εκλεγμένο πρόεδρο, αλλά δεν αναφέρει καν ονομαστικά τον Τραμπ. Καλώντας εμμέσως σε κάποιου είδους αντίσταση κατά των εχθρών της δημοκρατίας, δηλώνει:

Μετά τις αμερικανικές εκλογές, οι δημοκρατικές και προοδευτικές δυνάμεις πρέπει να συνεργαστούν για μια ισχυρή διατλαντική και πολυμερή ατζέντα που θα προσφέρει και θα προστατεύει τους πολίτες μας.

Με το αποτέλεσμα σχεδόν επιβεβαιωμένο, το μεγαλύτερο μέρος αυτής της απογοήτευσης θάβεται κάτω από ρηχές κοινοτοπίες, καθώς οι ηγέτες της ΕΕ σπεύδουν να συγχαρούν τον νικητή εν όψει της επόμενης τετραετίας. Εξάλλου, παρά τα όσα λέγονται για ευρωπαϊκή στρατηγική αυτονομία, οι πολιτικές των Βρυξελλών από την αρχή του πολέμου στην Ουκρανία έκαναν την Ευρώπη περισσότερο, όχι λιγότερο, εξαρτημένη από τις ΗΠΑ, τόσο από άποψη ασφάλειας όσο και ενέργειας.

Ο πρώτος που συνεχάρη την Ευρώπη ήταν ένας από τους λίγους που το εννοούσαν πραγματικά: Ο Ούγγρος πρωθυπουργός Βίκτορ Όρμπαν.

Ο Όρμπαν υπήρξε ο πιο ένθερμος υποστηρικτής του Τραμπ καθ’ όλη τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας και μάλιστα επισκέφθηκε το σπίτι του στο Μαρ-α-Λάγκο πριν από μερικούς μήνες για να συζητήσει για την ειρήνη στην Ουκρανία -τονίζοντας αμέτρητες φορές ότι ο Τραμπ είναι η καλύτερη ευκαιρία μας να βάλουμε επιτέλους ένα τέλος στη σύγκρουση με διπλωματικά μέσα.

«Η μεγαλύτερη επιστροφή στην πολιτική ιστορία των ΗΠΑ! Συγχαρητήρια στον Πρόεδρο Τραμπ για την τεράστια νίκη του. Μια πολύ αναγκαία νίκη για τον κόσμο», έγραψε ο Όρμπαν στο Twitter.

Η Ουγγαρία είναι επίσης μία από τις ελάχιστες χώρες της ΕΕ -μαζί με τη Σλοβενία, τη Σλοβακία και τη Βουλγαρία- όπου μια σαφής πλειοψηφία προτίμησε τον Τραμπ έναντι της Χάρις, σύμφωνα με την πιο πρόσφατη δημοσκόπηση του Europe Elects. Οι δημοσκόποι ρώτησαν επίσης ανθρώπους σε μερικές χώρες που είναι υποψήφιες για την ΕΕ και οι περισσότερες (συμπεριλαμβανομένης της Σερβίας, της Μολδαβίας και της Γεωργίας) τάχθηκαν με το στρατόπεδο υπέρ του Τραμπ. Από την άλλη πλευρά, οι Ευρωπαίοι που τάσσονται περισσότερο υπέρ της Χάρις, όπως είναι αναμενόμενο, είναι Σκανδιναβοί, Ολλανδοί και Γερμανοί.

Ωστόσο, τα συγχαρητήρια άρχισαν να στάζουν από κάθε γωνιά της Ευρώπης, παρά το γεγονός ότι η Χάρις εξακολουθεί να αρνείται να κάνει δηλώσεις την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές.

Η πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ούρσουλα Φον ντερ Λάιεν συνεχάρη «θερμά» τον Τραμπ στο Χ, ευχόμενη καλές διατλαντικές σχέσεις τα επόμενα χρόνια. Οι ηγέτες της Γερμανίας, της Γαλλίας, της Ισπανίας και της Ιταλίας ακολούθησαν λίγο αργότερα.

Ο πρόεδρος Μακρόν της Γαλλίας αναγνώρισε ότι μπορεί να υπάρχουν διαφορές σε ορισμένες απόψεις και πολιτικές, αλλά υποσχέθηκε να τις ξεπεράσει και να συνεργαστεί με την Ουάσινγκτον με καλή πίστη. «Είμαστε έτοιμοι να συνεργαστούμε όπως κάναμε επί τέσσερα χρόνια. Με τις δικές σας πεποιθήσεις και τις δικές μου. Με σεβασμό και φιλοδοξία. Για περισσότερη ειρήνη και ευημερία», έγραψε.

Η εθνικοσυντηρητική πρωθυπουργός της Ιταλίας Τζόρτζια Μελόνι, της οποίας η έντονη ρητορική κατά της παράνομης μετανάστευσης συνέπιπτε πάντοτε με εκείνη του Τραμπ, έστειλε «ειλικρινή συγχαρητήρια» και δήλωσε ότι ο στρατηγικός δεσμός μεταξύ των ΗΠΑ και της Ιταλίας που βασίζεται στις «κοινές αξίες» και την «ιστορική φιλία» θα γίνει ακόμη ισχυρότερος υπό την κυβέρνησή του. «Καλή δουλειά, Πρόεδρε».

Στο Κίεβο, ο πρόεδρος Ζελένσκι δεν είχε επίσης άλλη επιλογή από το να συγχαρεί τον Τραμπ για την «εντυπωσιακή εκλογική του νίκη», αλλά δήλωσε ότι ελπίζει σε μια προσέγγιση «ειρήνης μέσω της δύναμης» από την επερχόμενη κυβέρνηση όσον αφορά τις παγκόσμιες υποθέσεις ασφάλειας και σε μια συνεχή «ισχυρή διακομματική υποστήριξη» για την Ουκρανία από τις ΗΠΑ.

Δεν είναι μυστικό ότι ο Τραμπ σκοπεύει να μειώσει τις παραδόσεις όπλων στην Ουκρανία, όπως προφανώς επιθυμούν οι περισσότεροι Αμερικανοί ψηφοφόροι. Είπε επίσης ότι θα μπορούσε να προωθήσει μια συμφωνία κατάπαυσης του πυρός μεταξύ Κιέβου και Μόσχας ακόμη και πριν αναλάβει τα καθήκοντά του τον Ιανουάριο, η οποία θα μπορούσε τελικά να αποτελέσει τη βάση μιας διαρκούς ειρηνευτικής συνθήκης. Είτε αρέσει στον Ζελένσκι είτε στις Βρυξέλλες αυτή η προσέγγιση, η αποκλιμάκωση είναι προς το συμφέρον τόσο του λαού του όσο και της Ευρώπης, οπότε ας ελπίσουμε ότι ο Τραμπ θα τα καταφέρει.

Πηγή: The European Conservative