Γράφει ο Νίκος Υποφάντης.
Είναι μια περίοδος που από όπου και να την προσεγγίσουμε, πάντα θα μας λείπει ένα κομμάτι από το παζλ
Είναι αυτό το κενό “ασφαλείας” που έχουμε όταν το δελτίο των 8, τελειώνει. Ο τηλεθεατής δεν έχει ηρεμήσει και η αμφιβολία για το αύριο μένει. Ποιο αύριο; Για το τώρα, αγαπητέ αναγνώστη.
Πότε θα έρθει το πρώτο κρούσμα από τον κορωνοϊό; Τί θα κάνει ο σουλτάνος Ερντογάν, με ποιο πλευρό θα ξυπνήσει; Θα καταφέρουν ο Μητσοτάκης και η κυβέρνηση να μαζέψουν τα χάλια της χώρας στην οικονομία;
Ποιοι ή ποιος θα αναλάβει την ευθύνη για τον τρελό φανατικό που με όχημα το Ισλάμ θα βγει από τις ανεξέλεγκτες δομές που έφτιαξε ο ΣΥΡΙΖΑ (ανθρώπινες κατακόμβες είναι) να τραυματίζει, κάτοικο από τα νησιά ή τις άλλες περιοχές που τον φιλοξενούν;
Μια σειρά από ερωτήματα… και γενικά τα γράφω μεταξύ αστείου αλλά είναι πολύ σοβαρά, ώστε να γεμίσουμε προβληματισμούς, τόσο όσο να κοιμηθούμε το βράδυ.
Μέσα σε όλα αυτά τα σοβαρά και η υποκινούμενη βλακεία που γοητεύει τις μάζες και τις κάνει να γράφουν, τις πραγματικά σοβαρές καταστάσεις που έχουμε να αντιμετωπίσουμε και να αναγάγουν σε ύψιστη και μέγιστη προτεραιότητα τί;
Την μπάλα και το ποδόσφαιρο… Ρε είστε σοβαροί; Ανοίξτε τα μυαλά σας και αφήστε τους ελέφαντες να μαλώσουν με ηρεμία!
Τί δουλειά θέλουμε εμείς τα βατράχια να διχάσουμε και να διχαστούμε; Ο βαλτός βάλτος, στην ζούγκλα που θα πρέπει να είναι ενιαία, χωρίς πολλούς πολλούς τσαμπουκάδες, χωρίς να κόψουμε τα όριά της για τον έναν ελέφαντα του Νότου ή του Βορά;
Να είμαστε σοβαροί και να ζούμε το παιχνίδι ως παιχνίδι… Το απολαμβάνουμε καλύτερα!
