Πριν από λίγα χρόνια ο καθηγητής ψυχιατρικής της Ιατρικής σχολής του Χάρβαρντ Δρ.Ρόμπερτ Γουόλντινγκερ (Robert Waldinger) ανακοίνωσε στον πλανήτη ποιο είναι το μυστικό για μια ευτυχισμένη ζωή. Δεν βασίστηκε σε κάποια υποκειμενική θεωρία που εμπειρικά κατέληξε με την σκέψη, αλλά σε μετρήσιμα δεδομένα που αποκτήθηκαν μέσω ενός επίπονου ογδονταετούς επιστημονικού έργου, όπου από το 1938 παρακολουθούσαν την εξέλιξη στην ζωή 268 αποφοίτων του πανεπιστημίου, και στην συνέχεια 1300 απογόνων τους!
Η συγκεκριμένη έρευνα κατέληξε σε ένα γεγονός που μπορεί να φανεί προφανές σε κάποιους αναγνώστες (κυρίως όσους έχουν κάποια ηλικία και σοφία στον βίο τους). Το ενεργό και ζωηρό κοινωνικό δίκτυο ενός ανθρώπου, η οικογένειά του, οι φίλοι του, η ποιότητα των σχέσεων που έχει με τους γείτονες και την κοινότητά του, είναι αυτά που αποτελούν το μυστικό της ευτυχίας.
Γιατί όμως μετράνε τόσο πολύ οι ανθρώπινες σχέσεις και η ποιότητά τους στην ευτυχία -και συνεπακόλουθα και στην μακροζωία- ενός ανθρώπου; Η απάντηση είναι σχετικά απλή. Τα επίπεδα άγχους και οι ορμόνες του στρες που καταστρέφουν -αν έχουν χρονική διάρκεια- την υγεία ενός ανθρώπου, είναι κατά πολύ λιγότερα σε άτομα με στιβαρές κοινωνικές σχέσεις, ενώ αντίθετα είναι στα ύψη σε ανθρώπους μοναχικούς και με περιορισμένο κοινωνικό κύκλο.
Όλα τα παραπάνω, έρχονται όμως σε πλήρη αντίθεση με το αφήγημα της εποχής μας, που προάγεται από διάφορα κέντρα εξουσίας: ο σύγχρονος άνθρωπος, δεν χρειάζεται πλέον οικογένεια και παιδιά και αποτελεί ορθοπολιτική βλασφημία να εκφράσεις ότι ο βασικός σκοπός της γυναίκας είναι η μητρότητα, οι παραδόσεις περιγελούνται ή αγνοούνται από τα σύγχρονα ΜΜΕ και τις τάσεις, το κινητό τηλέφωνο και η τεχνολογία αποτελεί την μοναδική παρέα πολλών ανθρώπων, ο ρόλος της Εκκλησίας και της Ενορίας αποδομείται ακατάπαυστα, η συνεκτική έννοια της γειτονιάς έχει εξαφανιστεί στο γκρίζο αποπνιχτικό τοπίο της μεγαλούπολης, οι φρενήρεις ρυθμοί ζωής αφήνουν ελάχιστο χρόνο στα άτομα όχι μόνο για να μεγαλώσουν τον κοινωνικό τους κύκλο, αλλά και με δυσκολία να μπορούν να διατηρήσουν τις ήδη υπάρχουσες ανθρώπινες σχέσεις τους.
Ο νοσηρός ατομικισμός που έχει επιλέξει η Δύση ως «μονόδρομο» λόγω της τεράστιας κλίμακας της κοινωνίας μας, μαζί με την θεώρηση για έναν «πολίτη του κόσμου» χωρίς ρίζες και παράδοση, οδηγεί στην αποκοινωνικοποίηση και σε έναν οδυνηρό -εξωγενούς προέλευσης- απομονωτισμό. Ιδίως η νέα γενιά, ας αρχίσει με κάτι πολύ απλό για να ευτυχίσει: να ξεκινήσει κάθε νέος, από νωρίς την οικογένειά του. Κόντρα στην εποχή.
*Απόστολος Κρητικόπουλος
Ο Δρ. Απόστολος Κρητικόπουλος γεννήθηκε το 1974, είναι έγγαμος, με τρία παιδιά. Είναι κάτοχος τεσσάρων πανεπιστημιακών τίτλων σπουδών (Διδακτορικό στην Πληροφορική από το Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, Μεταπτυχιακό στην Διοίκηση Τέχνο-Οικονομικών Συστημάτων από το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, Μεταπτυχιακό από το Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ/Αγγλία ως Μηχανικός Πληροφοριακών Συστημάτων, και Πτυχίο Πληροφορικής από το Πανεπιστήμιο Πειραιά ). Έχει πολυετή επαγγελματική εμπειρία στον Χρηματιστηριακό-Τραπεζικό χώρο ως Διευθυντής Πληροφοριακών Συστημάτων. Υπηρέτησε 18 μήνες την στρατιωτική του θητεία στην 2α Μοίρα Αλεξιπτωτιστών στον Ασπρόπυργο, ως Λοχίας Αλεξιπτωτιστής στον 3ο Λόχο Αλεξιπτωτιστών με ειδίκευση Καταδρομέας.
