Γράφει ο Νίκος Υποφάντης.
Εγώ που περιόρισα την οικογένειά μου, δεν είδα φίλους, συγγενείς, μείναμε μόνοι…
Εγώ που δεν έκανα το παιδικό πάρτι και έχασαν την χαρά τα παιδιά να έρθουν σε επαφή με τους φίλους τους…
Εγώ που δεν βγήκα να δω στο πάρκο , έστω για έναν καφέ, τους ανθρώπους που ταιριάζουν τα χνώτα μας, να ανταλλάξουμε απόψεις και να «κωλοβαρέσουμε!», να «ξελαμπικάρουμε»…
Εγώ που δεν είδα την μητέρα, τον πατέρα και δεν κάτσαμε στο ίδιο τραπέζι για καιρό όλοι μαζί και ας μου λείπουν…
Εγώ που δεν πήγα στην κηδεία του κουμπάρου μου, που έφυγε από Covid…
Εγώ που δεν πήγα στον γάμο του κολλητού…
Εγώ που δεν πήγα για ψώνια και περιόρισα τις αγορές στα απαραίτητα, αγόραζα από το internet ρούχα, παπούτσια…
Εγώ που σταμάτησα να έχω μαζί μου τα μικρά στο Σούπερ Μάρκετ. Χαίρονταν απίστευτα όταν ήταν μαζί…
Εγώ που έκανα Πάσχα, Χριστούγεννα, Πρωτοχρονιά στο ίδιο τραπέζι, με τα ίδια πρόσωπα…
Εγώ που έχασα δουλειές , γιατί δεν μπήκα σε αεροπλάνο, δεν ταξίδεψα…
Εγώ που έδωσα τις πρώτες βοήθειες σε θύμα τροχαίου. Τον έσωσα… Είχε Covid… Κόλλησα και ήδη έχω ευαισθησία στους πνεύμονες, ψάχνω κρεβάτι στην εντατική… αλλά δεν υπάρχουν… γιατί εσύ!…
Εσύ που βγήκες και αποφάσισες να δεις φίλους, γνωστούς και να πας σε σπίτια…
Εσύ που άκουσες τον ηγέτη Τσίπρα, να αναλαμβάνει την ευθύνη και βγήκες να διαδηλώσεις, για να υπερασπιστείς τον δολοφόνο Κουφοντίνα…
Εσύ που αρνήθηκες να κάνεις το τεστ για τον Covid στα παιδιά για να πάνε σχολείο…
Εσύ που δήλωσες άρνηση και έπεισες τους ηλικιωμένους γονείς σου να μην κάνουν το εμβόλιο…
Εσύ που ήσουν στα «πάρτι» χωρίς μάσκα και δε σε ενδιέφερε ότι θα μεταφέρεις τον ιό σε ηλικιωμένους και γονείς…
Εσύ που αρνήθηκες την επιστήμη, την εξέλιξη και την νοημοσύνη των ειδικών που προσπαθούν να σώσουν ζωές και μέσα από τα ανεξέλεγκτα social είπες ψέματα και συκοφάντησες τους πάντες…
Εσύ… είσαι το θέμα, το πρόβλημα, αλλά εγώ ψάχνω κρεβάτι στην εντατική!
