Μετά τη διαφαινόμενη ήττα στις βουλευτικές εκλογές, στις οποίες ο Εθνικός Συναγερμός (RN) κατέλαβε την 3η θέση, ο διορισμός του νέου πρωθυπουργού Μισέλ Μπαρνιέ φέρνει το κόμμα της Marine Le Pen σε ιδιαίτερα ευνοϊκή στρατηγική θέση, καθώς μπορεί πλέον να αποφασίσει αν η κυβέρνηση θα παραμείνει στην εξουσία. Πώς μπορεί το RN να ελπίζει ότι θα διατηρήσει τον έλεγχο του πολιτικού παιχνιδιού τις επόμενες εβδομάδες;
Οι προσδοκίες του κόμματος της Εθνικής Δεξιάς ήταν πολύ υψηλές κατά τη στιγμή των πρόωρων βουλευτικών εκλογών τον Ιούνιο του 2024. Πολυάριθμες δημοσκοπήσεις το έδειχναν ως δυνητικό νικητή και προέβλεπαν ότι ο Ζορντάν Μπαρντελά, ο πρόεδρος του κόμματος, θα μπορούσε να γίνει πρωθυπουργός. Όμως η δύναμη της οργάνωσης της αριστερής αντιπολίτευσης, με συμμαχίες που δημιουργήθηκαν για να ηττηθεί πάση θυσία το RN, υποβίβασε το κόμμα στην τρίτη θέση στην εθνοσυνέλευση – παρόλο που παραμένει το πρώτο κόμμα από άποψη μελών εκτός του αριστερού συνασπισμού και το πρώτο κόμμα από άποψη ψήφων σε εθνικό επίπεδο.
Η Μαρίν Λεπέν, η οποία ηγείται μιας κοινοβουλευτικής ομάδας 142 ατόμων για το RN και τους συμμάχους του, σκοπεύει τώρα να αξιοποιήσει αυτό το κεφάλαιο δημοτικότητας για να επηρεάσει αποφασιστικά τη γαλλική πολιτική. Μετά από έντονες διαπραγματεύσεις, ο διορισμός του Μπαρνιέ κατέστη δυνατός μόνο επειδή τον ήθελε το RN. Όλοι οι υποψήφιοι για τη θέση που είχε εξετάσει προηγουμένως ο Εμανουέλ Μακρόν απορρίφθηκαν τελικά ο ένας μετά τον άλλο, επειδή ήταν πολύ πιθανό να ανατραπούν αμέσως με πρόταση μομφής στην εθνοσυνέλευση. Στην περίπτωση του Μπαρνιέ, το RN ανακοίνωσε ότι δεν θα του ασκηθεί μομφή -τουλάχιστον όχι αμέσως. Αυτό ήταν αρκετό για να πείσει τον πρόεδρο ότι ήταν το κατάλληλο πρόσωπο, μετά από μια «μυστική συμφωνία» με τη Μαρίν Λεπέν, σύμφωνα με την Journal du Dimanche.
Η Αριστερά έχει τώρα ξεσηκωθεί ιδιαίτερα εναντίον του Μπαρνιέ, τον οποίο θεωρεί ότι είναι ο καρπός μιας αφύσικης ένωσης μεταξύ του Εμανουέλ Μακρόν και της Μαρίν Λεπέν. Με την παραμικρή κίνηση που θα κάνει, με την πρώτη απόφαση που θα πάρει, θα στιγματιστεί ως ακροδεξιός υπουργός, όπως φώναζαν οι διαδηλωτές στους δρόμους το Σάββατο, 7 Σεπτεμβρίου.
Η δύναμη που βρίσκεται πλέον στα χέρια του Εθνικού Συναγερμού είναι τεράστια, διότι αυτή, και μόνο αυτή, μπορεί να αποφασίσει αν θα κρατήσει ζωντανή τη νέα κυβέρνηση. Για να ανατραπεί η κυβέρνηση, πρέπει να ψηφιστεί «πρόταση δυσπιστίας» από την πλειοψηφία των βουλευτών. Αυτή η πλειοψηφία δεν είναι εφικτή χωρίς τις ψήφους του RN. Κατά πάσα πιθανότητα, το RN δεν θα προβεί σε μια πρόταση από μόνο του: θα κινδύνευε να φανεί ανόητο, καθώς οι υπόλοιποι βουλευτές, εμμονικοί με το cordon sanitaire, δεν θα ψηφίσουν μια πρόταση που προέρχεται από το RN – επί της αρχής. Αλλά αν η πρόταση προέρχεται από την Αριστερά, το RN θα την ψηφίσει, αν είναι προς το συμφέρον του κόμματος. Το RN έχει επομένως ένα ριζοσπαστικό μέσο πίεσης χωρίς να χρειάζεται να κάνει την πρώτη κίνηση και να κινδυνεύει έτσι να κατηγορηθεί για παρεμπόδιση της κυβέρνησης. Όπως έχουν επισημάνει πολλοί παρατηρητές της γαλλικής πολιτικής ζωής, το RN είναι πλέον πραγματικά ένας «βασιλιάς» – μια μεγάλη πολιτική επιτυχία πίσω από την εμφάνιση της ήττας.
Η κορυφογραμμή που προσπαθεί να ακολουθήσει το RN, με διαφορετικό βαθμό επιτυχίας, είναι η ίδια εδώ και μήνες: παίξτε το χαρτί της αξιοπρέπειας και σεβαστείτε τους θεσμούς. Να είσαι αξιοσέβαστος και σεβαστός. Επομένως, είναι προς το συμφέρον του RN να περιμένει την κατάλληλη στιγμή για να ρίξει την κυβέρνηση Μπαρνιέ, ώστε να μεγιστοποιήσει το πολιτικό μήνυμα του κόμματος. Η ψηφοφορία για τον προϋπολογισμό του 2025 θα προσφέρει σίγουρα ένα ευνοϊκό πλαίσιο, καθώς η Γαλλία βρίσκεται σε ιδιαίτερα δυσάρεστη οικονομική κατάσταση και θα βρεθεί αντιμέτωπη με δύσκολες επιλογές. Ο γενικός εισηγητής του προϋπολογισμού, ο ανεξάρτητος βουλευτής Σαρλ ντε Κουρσόν, επεσήμανε ότι στην παρούσα πολιτική κατάσταση είναι «αδύνατη» η επιστροφή στο έλλειμμα του 3%, δέσμευση που είχε αναληφθεί για το 2027. Κατά τη γνώμη του, «οι προσπάθειες είναι εντελώς δυσανάλογες με τη σύνθεση της Εθνοσυνέλευσης». Πρόσθεσε: «Το κυρίαρχο θέμα πρέπει να είναι η εξοικονόμηση δαπανών». Αλλά είναι σαφές ότι τις ιδέες του RN για το θέμα αυτό δεν τις συμμερίζεται η κυβέρνηση: περικοπή των δαπανών που σχετίζονται με τη μετανάστευση ή εντατικοποίηση της καταπολέμησης της φοροδιαφυγής και της απάτης στην κοινωνική ασφάλιση.
Τα περιθώρια ελιγμών παραμένουν στενά και το παιχνίδι επικίνδυνο. Η «άδεια» διακυβέρνησης που θα δώσει το RN στον Μισέλ Μπαρνιέ δεν πρέπει να διαρκέσει πολύ, αλλιώς θα δώσει την εντύπωση ότι το RN είναι ικανοποιημένο με μια πολύ κατασταλαγμένη κεντροδεξιά κυβέρνηση που απλώς ανακυκλώνει πολιτικούς που βρίσκονται στην εξουσία εδώ και τριάντα χρόνια χωρίς να φέρνει καμία πραγματική αλλαγή. Ποιο σκοπό θα εξυπηρετούσε λοιπόν το κόμμα της Μαρίν Λεπέν, εκτός από το να ενισχύσει την τρέχουσα κυβέρνηση;
Επιλέγοντας την κατάλληλη στιγμή για να ανατρέψει την κυβέρνηση, ο Εθνικός Συναγερμός πρέπει να κοιτάξει πιο μπροστά: να αποδείξει ότι η πολιτική ισορροπία είναι πλέον ανέφικτη και ότι η μόνη διέξοδος από την κρίση βρίσκεται στην αποχώρηση του Εμανουέλ Μακρόν.
Ελέν ντε Λοζάν
από το European Conservative
