Το Συμβούλιο της Επικρατείας έκρινε αντισυνταγματική φορολογική διάταξη του 2004 με την οποία επιβάλλεται αυτοτελής φόρος 25% στις προβλέψεις που κάνουν επιχειρήσεις για είσπραξη επισφαλών απαιτήσεών τους από άλλες επιχειρήσεις.
Ειδικότερα, η αυξημένη (7μελής) σύνθεση του Β΄ τμήματος του ΣτΕ, που παρέπεμψε το όλο θέμα προς την Ολομέλεια του Ανωτάτου Ακυρωτικού Δικαστηρίου, με τις υπ΄ αριθμ. 2238 και 2339/2018 αποφάσεις του (πρόεδρος η αντιπρόεδρος Μαίρη Σάρπ), είχε κρίνει ότι είναι αντίθετο στο άρθρο 78 του Συντάγματος το άρθρο 9 του νόμου 3296/2004, που προβλέπει την αναδρομική φορολόγηση των επισφαλών απαιτήσεων των εταιρειών κ.λπ., έναντι τρίτων.
Κατόπιν αυτού και η Ολομέλεια του ΣτΕ ακολουθώντας το Τμήμα έκρινε (με τις υπ΄ αριθμ. 691-692/2019 αποφάσεις της) ότι η διάταξη του άρθρου 9 παράγραφος 4 του ν. 3296/2004 (φορολόγηση λογαριασμού 44.11 “προβλέψεις για επισφαλείς απαιτήσεις”), αντίκειται στο άρθρο 78 παράγραφος 2 του Συντάγματος που εξειδικεύει την αρχή της ασφάλειας δικαίου.
Διευκρινίζεται τι είναι οι επισφαλείς απαιτήσεις. Ειδικότερα, αναφέρεται ως παράδειγμα το εξής. Μια εταιρεία στέλνει εμπόρευμα σε μια άλλη εταιρεία, κόβει πιστωτικό τιμολόγιο και συμφωνούν ότι το τιμολόγιο θα εξοφληθεί μελλοντικά.
