Δευτέρα απόγευμα: Ήδη από τη στροφή για να βγεις Πειραιώς παντού αστυνομικοί, δυο-δυο και τρεις-τρεις κάθε δέκα μέτρα περιμετρικά στους δρόμους γύρω απ’το συγκρότημα του Ελληνικού Κόσμου και παντού έξω απ’το κτήριο. Ουρά για τα μηχανήματα ελέγχου και όσο πλησιάζει η είσοδος φαίνεται να αναλαμβάνουν ισραηλινοί. Όσο για την ασφάλεια του Προέδρου του Ισραήλ, ποιο Netflix; Κουστούμια, ακουστικά, γραβάτες, κίνηση, επιβλητικότητα στο maximum. Είναι σαφές ότι οι τύποι δεν το’χουν σε τίποτα να τραβήξουν το σιδερικό ανά πάσα στιγμή και να αναχαιτίσουν οποιονδήποτε απαιτήσει το ιερό καθήκον που έχουν αναλάβει. Hardcore. Στη φρουρά μαζί και γυναίκες, σημειωτέον.
Είναι σαφές το γιατί αυτοί οι άνθρωποι είναι πάντα τόσο ετοιμοπόλεμοι. Οι πρόγονοί τους βρέθηκαν να εξολοθρεύονται μαζικά σε βιομηχανική κλίμακα άνευ προηγουμένου και πέραν φαντασίας από την κτηνωδέστερη ιδεολογική και στρατιωτική μηχανή που έχει γνωρίσει η ανθρωπότητα. Πρέπει να είναι κανείς ζώο για να είναι ναζί μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, μετά την αποκάλυψη της εσχάτης φρίκης – κι όμως, υπάρχουν ακόμα και στην Ελλάδα εκπροσωπούνται και στη βουλή. Ο αντισιωνισμός πουλάει. Ειδικά όσο μπαίνει κανείς πιο βαθιά στην ελληνική δεξιά, τον βλέπει όλο και πιο διάχυτο. Ειδικά αυτό το «για όλα φταίνε οι Εβραίοι» αποτελεί τυπική, κλασική, textbook νεοελληνικού στυλ μετάθεση ευθυνών.
Πρόκειται για μια σχεδόν μεταφυσική εμπάθεια, που όμως μεταφράζεται μάλλον σε ιστορικό φθόνο. Έλληνες και Εβραίοι συνιστούν αμφότεροι αρχαία έθνη που μέχρι σχετικά πρότινος δεν αποτελούσαν και κράτη. Μέσα από γενοκτονίες και πολέμους, εμείς σταδιακότερα, εκείνοι ριζικότερα, αναγκαστήκαμε να οικοδομήσουμε επί της ουσίας νέα έθνη από πληθυσμούς που έρχονταν από αλλού. Έπρεπε να λύσουμε γλωσσικά ζητήματα, να διαμορφώσουμε χωροταξικά τις νέες πατρίδες μας, να οργανωθούμε, να αμυνθούμε, να χτίσουμε από το μηδέν. Κοίτα το Ισραήλ και μετά δες και την Ελλάδα. Είναι να μην έχουν σύνδρομο κατωτερότητας ορισμένοι (τυπικά παραπονούμενοι πως για όλα φταίνε κάποιοι άλλοι) Ελληνάρες;
Την Κυριακή, όπως όλα δείχνουν, πολλοί πατριώτες συμπολίτες μας θα κατέβουν σε ακόμα μια μεγάλη συγκέντρωση, που ορμώμενη από το μακεδονικό θα διατυπώσει ηχηρά τη λαϊκή αγανάκτηση απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ. Συγχρόνως, το συλλαλητήριο θα λειτουργήσει ως χωνευτήρι των αναδυόμενων ρευμάτων στην ελληνική δεξιά. Κανείς δεν ξέρει τι θα προκύψει τελικά από όλην αυτήν τη ζύμωση, όμως ορισμένες τάσεις ήδη διακρίνονται. Μέσα σε αυτές – κρίνοντας και από την βεβήλωση του μνημείου του Ολοκαυτώματος των Εβραίων της Θεσσαλονίκης – θα κάνει ξανά την εμφάνισή της η αντισημιτική ρητορική του μίσους. Εφόσον αυτή δεν απομονωθεί άμεσα, μόνο ζημιά θα κάνει στον στόχο για μια Ελλάδα δυνατή και σημαίνουσα στην περιοχή και τον κόσμο.
Όπως σημείωσε στον χαιρετισμό του στον Ελληνικό Κόσμο ο Πρόεδρος Ρίβλιν, η συμμαχία Ελλάδας-Ισραήλ έχει μπει σε ράγες που υπερβαίνουν κυβερνήσεις. Η αριστερά έδειξε τα αντανακλαστικά της, παραμέρισε με μια ακόμα κωλοτούμπα (Trump style) το αντισημιτικό της DNA και ως κυβερνώσα παράταξη υιοθέτησε τον πραγματισμό που ευνοεί τη χώρα απέναντι σε ασταθείς και απειλητικούς γείτονες. Θα ήταν ευχής έργον, εάν επιτέλους και η δύσκαμπτη δεξιά ανοίξει την καρδιά και τα μάτια της και δει ότι κανένα ξανθόν γένος δεν προβλέπεται να μεριμνήσει για τα ελληνικά συμφέροντα, αλλά αντίθετα, ότι η χείρα που τείνει το έτερον αρχαίο έθνος-κράτος της Ανατολικής Μεσογείου αποτελεί τη στιγμή αυτή την ασφαλέστερη επένδυση εξωτερική πολιτικής.
Εφόσον, ακολουθώντας τη διεθνή ροπή, το έθνος ξαναμπαίνει κι εδώ στην καρδιά του δημοσίου διαλόγου, ας το υπηρετήσουμε με τρόπο πραγματιστικό, αποτελεσματικό, δίκαιο. Ας ξεκινήσουμε με μια πολύ καθυστερημένη απόδοση τιμής στην κυνηγημένη μα πάντα ταγμένη στο συμφέρον και την υπεράσπιση της πατρίδας, ελληνική ισραηλιτική κοινότητα. Ας θυμηθούμε, ότι τα μέλη της πολέμησαν σε όλους τους πολέμους της Ελλάδος με ψυχή, οργανώθηκαν στην αντίσταση, ξεκίνησαν μέχρι και την εξέγερση στο Άουσβιτς ψάλλοντας τον εθνικό μας ύμνο. Ας εκτιμήσουμε, τέλος, ότι σήμερα λειτουργούν ως φυσική γέφυρα με τον πιο κρίσιμο περιφερειακό συμμάχό μας, το Ισραήλ.
Πηγή Φιλελέυθερος
