Όση συμπάθεια και συμπόνοια να αισθάνεται κανείς για τον πόνο του άλλου, δεν μπορεί κανείς να μην επισημάνει ότι μέσα σε δύο μήνες ο υπουργός Επικρατείας Άκης Σκέρτσος για δεύτερη φορά «παίζει το χαρτί» της αυτοθυματοποίησης, επιδιώκοντας την ταύτιση της κοινής γνώμης με τον ίδιο και κατ’ επέκτασιν την κυβέρνηση.
Η πρώτη φορά ήταν πριν την ψήφιση του νομοσχεδίου για τη νομιμοποίηση των γάμων ομοφυλοφίλων, όταν αναφέρθηκε στο υπουργικό συμβούλιο στη «δικαίωση» συγκενικού του ΛΟΑΤΚΙ ζευγαριού, το οποίο είχε προβεί σε υιοθεσία στο εξωτερικό. Δάκρυσε τότε ο υπουργός και φρόντισε αυτό να μαθευτεί.
Έχοντας «μετρήσει» προφανώς, ότι η επίκληση στο θυμικό και στο συναίσθημα είναι μία αποτελεσματική συνταγή, ο Άκης Σκέρτσος μιλώντας από το βήμα της Βουλής για τα Τέμπη, είπε πως κατανοεί τον πόνο της απώλειας συγγενούς σε νεαρή ηλικία, δείχνοντας μία φωτογραφία από το παρελθόν, με τη μητέρα του και τον αδερφό του, τον οποίο «έχασε» σε τροχαίο δυστύχημα.
«Η φωτογραφία αυτή είναι θολή αλλά οι μνήμες είναι νωπές. Είναι η φωτογραφία δική μου, του αδερφού μου, της μητέρας μας, σε μικρή ηλικία. Τον αδερφό που έχασα σε τροχαίο δυστύχημα στα 28 του χρόνια. Είναι κάτι που μας στιγμάτισε, ζήσαμε τον πόνο, την απόγνωση, τον θυμό. Ζήσαμε την απόγνωση και καταλαβαίνω απόλυτα τον πόνο των ανθρώπων που έχουν χάσει παιδιά, αδέρφια, συγγενείς, συζύγους σε αυτό το τραγικό δυστύχημα», είπε αρχικά.
Βέβαια, όταν μία μέρα νωρίτερα η κοινοβουλευτική ομάδα της ΝΔ χειροκροτούσε τον Κώστα Αχ. Καραμανλή για τα όσα με θράσος ανέφερε στην ομιλία του, ο κ. Σκέρτσος δεν δάκρυσε. Κάποια κόκκαλα απλά έτριξαν. Και λοιπόν;
