Την αρχή είχε κάνει ως συνήθως ο Πάνος Καμμένος, ο οποίος το 2015 καλούσε τους ψηφοφόρους του να «κλειδώσουν τους γέρους σπίτι να μην ψηφίσουν» σε ένα άνευ προηγουμένου παραλήρημα. Η κορύφωση της χυδαιότητας βέβαια ήρθε με τη δήλωση του Πρωθυπουργού από το βήμα της ΔΕΘ πως το ασφαλιστικό μας σύστημα είναι βιώσιμο καθώς οι άνω των 70 ετών συνταξιούχοι αποτελούν μια περικοπή που θα σβήσει με το πέρασμα του χρόνου. Μια δήλωση που προκαλεί αισθήματα θλίψης και ντροπής, πολλώ δε μάλλον όταν λίγες ημέρες αργότερα, ο Υπ. Οικονομικών, Ευ. Τσακαλώτος, προχώρησε ένα βήμα παραπέρα, δηλώνοντας πως οι ηλικιωμένοι θα βγουν από το σύστημα με φυσικό τρόπο.
Ακόμη χειρότερο, όμως, από τις ντροπιαστικές τους δηλώσεις, είναι το ανήθικο παιχνίδι που παίζουν για ακόμη μια φορά στις πλάτες των συνταξιούχων, για τους οποίους έχουν ήδη δεσμευτεί για περαιτέρω περικοπές και πλέον τις χρησιμοποιούν ως διαπραγματευτικό χαρτί. Για τον κ. Τσίπρα και τους υπουργούς του τα 100 ή το 200 ευρώ το μήνα είναι απλά κομμάτι ενός νοσηρού πόκερ που παίζουν για να κρατήσουν τις καρέκλες τους. Για τους συνταξιούχους όμως μπορεί να είναι το πιο σπουδαίο κομμάτι της ζωής τους: Από τη στήριξη των παιδιών τους, το φαγητό ή τα φάρμακά των ιδίων, μέχρι μια βόλτα ή οι σπουδές των εγγονιών τους.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε επίσης πως η κυβέρνηση της αριστεράς και του κοινωνικού κράτους, μετά την περικοπή των συντάξεων, πετσόκοψε και τις συντάξεις χηρείας, περιορίζοντας σημαντικά τους δικαιούχους όπως και τα ποσά που έχουν λαμβάνειν, ουσιαστικά καταδικάζοντας συμπολίτες μας στην ανέχεια.
Δεν ξέρω αν θα μπορούσαμε να περιμένουμε κάτι καλύτερο από αυτή την κυβέρνηση. Αυτό όμως για το οποίο είμαι σίγουρος είναι ότι οι άνθρωποι αυτοί, τους οποίους η κυβέρνηση εμπαίζει και περιφρονεί, έχουν κερδίσει με τη δουλειά τους και δικαιούνται με το παράδειγμά τους το σεβασμό μας. Το σεβασμό που αρμόζει στους ανθρώπους που μας μεγάλωσαν, που κράτησαν εμάς και τη χώρα όρθιους, το σεβασμό στις γενιές που δε βρήκαν τίποτε αυτονόητο και βλέπουν ό,τι δημιούργησαν με τις θυσίες τους να εξανεμίζεται.
Για άλλη μια φορά η αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ δείχνει το αληθινό της πρόσωπο: Αυτοί που δήθεν υπερασπίζονται το κοινωνικό κράτος και διεκδικούν τα πρωτεία στην υπέρασπιση των δικαιωμάτων είναι στην πράξη οι χειρότεροι υβριστές των πιο αδύναμων συμπολιτών μας, εκείνων που αξίζουν το σεβασμό και τη στήριξή μας. Δεν διχάζουν τους Έλληνες μόνο στη βάση των ψευδεπίγραφων και αχρειάστων διλημμάτων που θέτουν, τους διχάζουν διαγενεακά, στρέφοντας τα παιδιά και τα εγγόνια απέναντι στους γονείς.
Σήμερα, Παγκόσμια Ημέρα Τρίτης Ηλικίας, κανείς δεν μπορεί να αισθάνεται περήφανος για την αντιμετώπιση που επιφύλαξε η κυβέρνηση σε αυτή την κοινωνική ομάδα. Δεν αργεί όμως η ώρα που αυτοί οι άνθρωποι θα μιλήσουν με το μέσο που κέρδισαν με κόπο και θυσίες: την ψήφο τους. Γιατί η ηθική αποκατάσταση της συσσωρευμένης χυδαιότητας των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ περνά μέσα από την ηθική και εκλογική συντριβή τους στις επερχόμενες εκλογές, όπου οι Έλληνες ενωμένοι θα στείλουν το μήνυμα ότι όλοι μαζί μπορούμε να οικοδομήσουμε μια πατρίδα που θα μας χωρά όλους. Παύλος Μαρινάκης Δικηγόρος, Αντιπρόεδρος ΟΝΝΕΔ.
*Δικηγόρος, Αντιπρόεδρος ΟΝΝΕΔ
