Η οικονομική κρίση βοήθησε να σπάσει το ταμπού των Ελλήνων για την ψυχική υγεία, σύμφωνα με δημοσίευμα του BBC.
Σε ρεπορτάζ, το ειδησεογραφικό δίκτυο επισημαίνει ότι η ψυχική υγεία, ένα θέμα διαχρονικά -ταμπού στην Ελλάδα, έγινε πιο ορατό, τα χρόνια της λιτότητας.
«Το ποσοστό του πληθυσμού που υπέφερε από κατάθλιψη για ένα μήνα ή περισσότερο ανέβηκε από 3,3% το 2008 σε 12,3% το 2013 και τα ποσοστά αυτοκτονιών εκτινάχθηκαν κατά 40%. Την ίδια εποχή, η χρηματοδότηση των υπηρεσιών ψυχικής υγείας περικόπηκε κατά πάνω από το μισό», αναφέρει το δημοσίευμα.
Σύμφωνα με τον Κυριάκο Κατσαδώρο, ιδρυτή της «Κλίμακας», ενός μη κυβερνητικού οργανισμού που δραστηριοποιείται στη διάθεση υπηρεσιών ψυχικής υγείας, «μέχρι πριν από μερικά χρόνια, η κοινωνία δεν έδινε προσοχή σε αυτό το ζήτημα. Η κρίση έφερε στο προσκήνιο προβλήματα που αγνοούνταν».
Το ζήτημα της κατάθλιψης όχι μόνον ήρθε στο προσκήνιο σύμφωνα με το BBC, αλλά άλλαξε και η στάση των πολιτών απέναντι στο πρόβλημα, καθώς μεταβλήθηκαν οι συντηρητικές απόψεις. «Το 2009, το 63,1% των Ελλήνων συμφωνούσαν με τη δήλωση ότι η κατάθλιψη είναι σημάδι προσωπικής αδυναμίας. Ως το 2014, αυτό το ποσοστό είχε πέσει στο 36%», αναφέρεται στο άρθρο.
«Η κάλυψη των ΜΜΕ βοήθησε να υπογραμμιστεί η σχέση ανάμεσα στην κατάθλιψη και την ύφεση», σημειώνει ο διευθυντής του Αιγινήτειου, Χαράλαμπος Παπαγεωργίου.
Μια νοσοκόμα από το ίδιο νοσοκομείο υποστηρίζει ότι οι Έλληνες άρχισαν να κατανοούν περισσότερο αυτούς που επηρεάζονται, μέσα από τις δικές τους εμπειρίες. «Μόλις χτύπησε η κρίση, οι άνθρωποι δεν μπορούσαν να πληρώσουν ιδιωτικά ψυχολόγους και έπρεπε να έρθουν στα δημόσια νοσοκομεία. Μπορούσαν να δουν μόνοι τους ότι τα προβλήματα ψυχικής υγείας μπορούν να επηρεάσουν τον καθένα», πρόσθεσε.
Μια από τις μεγαλύτερες προκλήσεις ήταν η αλλαγή της στάσης της Εκκλησίας σχετικά με το τι θεωρείται αμαρτία ή αυτοκτονία. Ο κ. Κατσαδώρος αναφέρει ότι παλαιότερα οι ιερείς δεν κήδευαν όσους αυτοκτονούσαν και σήμερα έχει φτάσει στο σημείο να προσπαθεί να αποτρέπει τις αυτοκτονίες και να μιλάει για τις θεωρούμενες, προηγουμένως, ως «αμαρτίες» πράξεις.
