Παράλληλα, σε ομιλία του σε εκδήλωση της Πακιστανικής Κοινότητας «Η Ενότητα» που έγινε σε αίθουσα που παραχωρήθηκε από το Οικονομικό Πανεπιστήμιο της Αθήνας, ο κ.Βίτσας ενημέρωσε ότι το προσεχές διάστημα θα πάει στο Ισλαμαμπάντ, προκειμένου «να λύσει προβλήματα που έχουν να κάνουν με τις οικογενειακές επανενώσεις, με τα ελεύθερα ταξίδια στο Πακιστάν, για να μπορείτε να γυρίσετε χωρίς προβλήματα».
Απαντώντας σε ερωτήσεις από το ακροατήριο, που του επισήμανε ότι στην αίθουσα βρίσκονταν 1.000 άτομα, αλλά μόνο 150 οικογένειες, ο υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής απάντησε: «Ξέρετε ότι υπάρχει ένας καινούργιος νόμος που τον ψηφίσαμε τώρα, το 2019, που λέει ότι όποιος είναι επτά χρόνια στην Ελλάδα και έχει ένα χαρτί, οποιοδήποτε χαρτί, ακόμα και μια επιστολή, ένα γράμμα που έχει στείλει πίσω, παίρνει αλλα τρία χρόνια για να τακτοποιήσει τα χαρτιά του. Αυτό είναι ένα πρώτο βήμα. Το δεύτερο που θέλω να σας πω, είναι ότι τους επόμενους δύο μήνες θα πάω στο Ισλαμαμπάντ. Δεν πάω για τουρισμό, πάω για να λύσουμε ζητήματα που έχουν να κάνουν με τις οικογενειακές επανενώσεις, με τα ελεύθερα ταξίδια σας στο Πακιστάν και να μπορείτε να γυρίσετε χωρίς προβλήματα. Ξέρω ότι πολλοί από εσάς έχετε χρόνια να πάτε πίσω να δείτε τις οικογένειές σας, γιατί φοβόσαστε ότι μπορεί να μη γυρίσετε ποτέ πίσω από εκεί. Θα το λύσουμε αυτό το πρόβλημα».
Ο κ. Βίτσας μάλιστα, ξεκινώντας την ομιλία του έδειξε… απογοητευμένος που δεν μπορούσε να απευθυνθεί στο ακροατήριο στα ουρντού και «δυστυχώς» έπρεπε να μιλήσει ελληνικά. Είπε, ειδικότερα: «Θα ήθελα να μιλάω ουρντού, ώστε να σας δείξω και το πάθος αυτών που θέλω να σας πω. Αλλά δυστυχώς θα τα πω ελληνικά, ελπίζω πολλοί από εσάς να καταλαβαίνουν, και εδώ ο φίλος μου ο Τσάβι, ό,τι χρειαστεί θα το μεταφράζει».
Ακολούθως, ο κ. Βίτσας ευχαρίστησε το πολυπληθές ακροατήριο για την υποδοχή που του επιφύλαξε και συνέχισε λέγοντας: «Θέλω να σας πω ότι στο υπ. Μεταναστευτικής Πολιτικής έχουμε ένα σύνθημα. Και αυτό το σύνθημα λέει ότι τα όνειρα δεν έχουν σύνορα. Και τα όνειρα των απλών ανθρώπων είναι και αυτά απλά.
Τι θέλουμε; Να έχουμε την ελευθερία μας, την αξιοπρέπειά μας, ένα σπίτι για να μένουμε, μια δουλειά να κάνουμε, την οικογένειά μας σε καλή κατάσταση και να μπορούμε να προσφέρουμε στον συνάνθρωπό μας και την οικογένειά μας και σε όλους τους άλλους ανθρώπους.
Ο φίλος μου ο Αλή, δυστυχώς έχει πεθάνει, μου έλεγε τα απογεύματα όταν καθόμαστε και πίναμε τσάι – είχε δουλέψει, ήτανε 30 χρόνια …. στο Κασμίρ, και ήρθε μετά στην Ελλάδα και δούλευε στην επιχείρηση που δούλευα και εγώ, μου έλεγε ότι Πακιστανός, Πακιστανοί σημαίνει άνθρωπος.
Ξέρω πολύ καλά ότι έχετε περάσει πολλά για να έρθετε στην Ελλάδα. Πολλοί σας εκμεταλλεύτηκαν, πολλοί μπορεί να σας εκμεταλλεύονται και ακόμα. Πολλοί εκμεταλλεύονται και αυτούς τους ανθρώπους που έρχονται τα τελευταία χρόνια. Πόσες φορές δεν φοβηθήκατε όταν είδατε την Αστυνομία στο δρόμο, πόσοι από εσάς δεν βρεθήκατε σε κρατητήρια χωρίς να έχετε κάνει τίποτα. Αυτό πρέπει να το αλλάξουμε και θα το αλλάξουμε».
