|Του Μελέτη Ρεντούμη*|
Ένα από τα βασικότερα συστατικά της δημοκρατίας είναι οι θεσμοί, ο ρόλος τους και πολύ περισσότερο η Βουλή και το κοινοβουλευτικό έργο που επιτελείται ως νομοθετική εξουσία, η οποία όμως έχει την δυνατότητα δια της αντιπροσώπευσης των κομμάτων, να ασκεί γόνιμη κριτική και ουσιαστική αντιπολίτευση.
Φαίνεται όμως, ότι επί διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, πολλά από αυτά που γνωρίζαμε ως δεδομένα, όπως το τί σημαίνει πλειοψηφία, συνεργασία κομμάτων ή δεδηλωμένη στην Βουλή, αρχίζει σταδιακά και καταρρίπτεται, γίνεται κουρελόχαρτο πρακτικά στα μάτια δεκάδων πολιτευτών, βουλευτών ή υπουργών, που το μόνο τους μέλημα δεν είναι προφανώς το εθνικό ή το δημόσιο συμφέρον, αλλά η επίμονη προσπάθεια επανεκλογής τους.
Το τελευταίο διάστημα, με αφορμή την Συμφωνία των Πρεσπών, ολόκληρη η ελληνική κοινωνία, βίωσε και βιώνει μία κοινοβουλευτική διαδικασία μεταφοράς ή περιφοράς βουλευτών από το ένα κόμμα στο άλλο, κατάργηση κοινοβουλευτικών ομάδων, ουσιαστική διάλυση κομμάτων και ένα επίπεδο διαλόγου και αντεγκλίσεων στα όρια της δημοκρατικής νομιμότητας.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, μετρώντας πλέον μετά την αποχώρηση των ΑΝΕΛ, μόνο 145 βουλευτές, προσπαθεί να επιβιώσει κοινοβουλευτικά, με τεχνητές και δανεικές πλειοψηφίες, οι οποίες μάλιστα διαμορφώνονται α λα κάρτ στις κοινοβουλευτικές επιτροπές και σχηματίζουν αυτόνομες ομάδες όπου και όταν απαιτείται σε ονομαστικές ψηφοφορίες, προκειμένου να ψηφίζονται συγκεκριμένα νομοσχέδια.
Το ήθος της κυβέρνησης να πολιτεύεται και να κυβερνά, έχοντας χάσει επί της ουσίας την δεδηλωμένη, διαλύοντας κόμματα και παίζοντας με τον κανονισμό της Βουλής και την ερμηνεία του, είναι πραγματικά κωμικοτραγικό και θυμίζει άλλες σκοτεινές εποχές που δεν έχουν καμία θέση με την Ελλάδα που ονειρεύεται ο κάθε Έλληνας πολίτης.
Πιο συγκεκριμένα, οι πρόσφατες προσπάθειες της κυβέρνησης να επιτρέψουν την συγκρότηση κοινοβουλευτικών ομάδων με 5 βουλευτές ανεξάρτητους ή που δεν είχαν ποτέ σχέση με το κόμμα στο οποίο τελικά προτίθενται να συμμετέχουν, αντίκειται σε οποιαδήποτε θεσμική πρακτική καθώς και με το γράμμα του νόμου που ορίζει ο κανονισμός της Βουλής.
Η πρόθεση της κυβέρνησης, να επιχειρήσει και σε αυτό το πεδίο πολιτικές και μικροκομματικές συναλλαγές, ώστε κόμματα όπως οι ΑΝΕΛ, το Ποτάμι, ίσως και η Ένωση Κεντρώων αργότερα να διατηρήσουν την σύσταση κοινοβουλευτικής ομάδας, με οποιουσδήποτε βουλευτές δηλώσουν πρόθυμοι, αποτελεί κυριολεκτικά μία εκτροπή από τα κοινοβουλευτικά ήθη και καταδεικνύει τον δρόμο που παίρνουν σταδιακά οι πολιτικές εξελίξεις, εν όψει και των βουλευτικών εκλογών της τρέχουσας χρονιάς.
Σε κάθε περίπτωση, οι κυβερνώντες οφείλουν να γνωρίζουν, ότι πάνω από όλα θα κριθούν από τον ελληνικό λαό την ώρα της κάλπης, που σημαίνει πως καμία διαδικασία, δολοπλοκία η προσπάθεια συνδιαλλαγής ή εναλλακτικής ερμηνείας των πραγμάτων δεν πρόκειται να αναιρέσει την δίψα του κόσμου για κάτι νέο, που θα φέρει την χώρα στην κανονικότητα και την ανάκαμψη που τόσο έχει ανάγκη.
*Ο Μελέτης Ρεντούμης είναι οικονομολόγος τραπεζικός
