Διαλέγεις ηλεκτρικό για την τσέπη σου ή για το περιβάλλον; Γιατί «πρέπει» όλοι να οδηγούμε τα επόμενα χρόνια ηλεκτρικά αυτοκίνητα;
Θες να τρως κάθε μέρα έξω; Θες να είσαι κάθε βράδυ έξω να διασκεδάζεις; Θες να κάνεις διακοπές όλο το χρόνο; Αφού θες, γιατί δεν το κάνεις; Για τον ίδιο λόγο που ενώ θες να έχεις αυτοκίνητο με κινητήρα εσωτερικής καύσης, θα πρέπει να αγοράσεις ηλεκτροκίνητο. Γιατί;
Η μέχρι τώρα συζήτηση για την ηλεκτροκίνηση γίνεται σε επίπεδο αυτοκινητοβιομηχανιών και αγοραστών. Και η συζήτηση έχει μετατραπεί σε μεγάλο βαθμό σε μάχη, αφού κανείς, ή για την ακρίβεια πολύ λίγοι είναι αυτοί που θέλουν να εγκαταλείψουν τον κινητήρα εσωτερικής καύσης και να αγοράσουν ηλεκτροκίνητο.
Για τους περισσότερους, η μεταμόρφωση αυτή που έχει ξεκινήσει στο χώρο του αυτοκινήτου είναι κάτι που τους στενοχωρεί, κάτι που τους ενοχλεί, κάτι στο οποίο θέλουν να αντισταθούν, δεν θέλουν να αποδεχθούν και προτιμούσαν να μην γίνει καθόλου.
Τα επιχειρήματα πολλά. Η τεχνολογία των μπαταριών δεν είναι ακόμη εκεί που θα θέλαμε. Έτσι αυτονομία είναι μικρή και ο χρόνος φόρτισης μεγάλος. Το «range anxiety», το άγχος της αυτονομίας, όπως θα το λέγαμε ελληνικά, είναι ήδη ένας όρος της αυτοκινητοβιομηχανίας, παρότι τα ηλεκτρικά πουλάνε μόνο ένα για κάθε 20 συμβατικά.
Μετά είναι όλες οι αλλαγές που φέρνουν τα ηλεκτρικά. Χωρίς ήχο, χωρίς «ζωή», χωρίς νεύρο ή χαρακτήρα, ο καθένας μπορεί να τους προσάψει ένα σωρό υποκειμενικούς προσδιορισμούς που στα μάτια του είναι αλήθεια.
Οι αναταράξεις στη βιομηχανία, τα πάνω κάτω στις μάρκες, οι ανατροπές στις ισορροπίες. Η ηλεκτροκίνηση αλλάζει τα πάντα, και σε κανέναν δεν αρέσουν οι αλλαγές. Νέες μάρκες, νέες συνεργασίες, νέα ονόματα μοντέλων, νέα σχεδίαση. Τίποτα δεν μένει το ίδιο και ο κόσμος αντιδρά.
Αντιδρά με ένα μεγάλο «όχι» απέναντι στην ηλεκτροκίνηση γιατί του ανατρέπει αυτό που ξέρει, αυτό που εμπιστεύεται, αυτό που ονειρεύεται από μικρό παιδί, αυτό που θέλει. Κανείς δεν θέλει μια… «ηλεκτρική σκούπα» με ρόδες για αυτοκίνητο. Θέλει ένα δυνατό, παθιασμένο αυτοκίνητο με ήχο-κόλαση και επιδόσεις που να σκάβουν.
Το τι θέλουμε όμως δεν σημαίνει ότι είναι και εφικτό. Όπως θέλουν να είμαστε όλο το χρόνο διακοπές, αλλά δεν μπορούμε να το κάνουμε, όπως θέλουμε ένα σωρό άλλα πράγματα αλλά δεν μπορούμε να τα έχουμε, έτσι γίνεται και με το αυτοκίνητο. Μπορεί να θέλουμε να έχουμε το «γκάζι» που ονειρευόμαστε από παιδιά, όμως δεν μπορούμε πλέον να το έχουμε. Δεν γίνεται.
Η στροφή στην ηλεκτροκίνηση δεν έχει να κάνει με το τι θέλουμε αλλά με το τι πρέπει να κάνουμε. Για εμάς, το περιβάλλον και τις επόμενες γενιές. Μήπως είναι ώρα να αρχίσουμε να το βλέπουμε έτσι;
