Οι συνέπειες της εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία θα μπορούσαν να γίνουν αισθητές χρόνια αργότερα στη Δυτική Ευρώπη και την Ανατολική Ασία, λέει ο Μάθιου Γκέρτκεν, επικεφαλής γεωπολιτικής ανάλυσης στην BCA Research, την αξιοσέβαστη θεσμική συμβουλευτική εταιρεία.
Η επιθετικότητα της Ρωσίας του Βλαντιμίρ Πούτιν έχει σηματοδοτεί έναν νέο Ψυχρό Πόλεμο είτε, πιο σωστά, το τέλος της παύσης στον Ψυχρό Πόλεμο από την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης το 1991 έως περίπου το 2014, με την προσάρτηση της Κριμαίας.
Τώρα ένα βασικό ερώτημα είναι εάν η Ρωσία και η υπόλοιπη Ευρώπη θα διατηρήσουν το συμβιωτικό εμπόριο ενέργειας.
Μια πλήρης ρήξη θα προκαλούσε βαθιά ύφεση και στις δύο πλευρές, λέει ο Γκέρτκεν, με την επακόλουθη κοινωνική και πολιτική αναταραχή να καθιστά λιγότερο προβλέψιμο τον λογισμό για τον πόλεμο.
Τούτου λεχθέντος, η Δυτική Ευρώπη συνέχισε να συναλλάσσεται με τη Σοβιετική Ένωση μέσω της εισβολής της τελευταίας στην Ουγγαρία το 1956, στην Τσεχοσλοβακία το 1968 και στο Αφγανιστάν το 1979, σημειώνει. Με τον καιρό, αναμένει από την Ευρώπη να διαφοροποιήσει τις πηγές ενέργειας της, όπως το υγροποιημένο φυσικό αέριο από άλλα έθνη, πιο γρήγορα από ό,τι αναμενόταν.
Ακόμη πιο σημαντικό, τα πρόσφατα γεγονότα ρίχνουν τη Ρωσία «στην αγκαλιά της Κίνας», η οποία δεν ενθουσιάζει καμία από τις δύο χώρες, λέει ο Γκέρτκεν. Η Κίνα τώρα εξαρτάται από τις εισαγωγές πρώτων υλών και θα πρέπει να λάβει μόνιμη έκπτωση σε εμπορεύματα από τη Ρωσία, εάν η τελευταία παραμείνει περιορισμένη από τις πωλήσεις σε άλλες αγορές. Εν τω μεταξύ, η Κίνα είναι το κλειδί για τη Ρωσία ώστε να διατηρήσει την πρόσβαση στην Κεντρική Ασία χωρίς να χρειάζεται να περάσει από τη Μέση Ανατολή, καθώς και να έχει έναν αξιόπιστο πελάτη στη δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία του κόσμου.
Η μεγαλύτερη επίπτωση από την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία μπορεί τελικά να γίνει αισθητή στην άλλη άκρη του πλανήτη σε αυτό που συμβαίνει με την Κίνα και την Ταϊβάν. Όπως και με τη Ρωσία και την Ουκρανία, η Κίνα δεν αναγνωρίζει την κυριαρχία της Ταϊβάν και ενώ οι ΗΠΑ έχουν μια πολιτική «μίας Κίνας» που αναγνωρίζει το Πεκίνο ως τη μοναδική νόμιμη κυβέρνηση της Κίνας, πωλούν επίσης όπλα στην Ταϊβάν. Αλλά η Ταϊβάν είναι πολύ πιο σημαντική για την παγκόσμια οικονομία ως σημαντικός κόμβος τεχνολογίας από την Ουκρανία.
Ωστόσο, ο Γκέρτκεν λέει ότι ενώ το Πεκίνο δεν βιάζεται να κάνει το τεράστιο στοίχημα για να διεκδικήσει την κυριαρχία του στην Ταϊβάν, το παρόν καθεστώς είναι τελικά μη βιώσιμο. Θα εναπόκειται στην Κίνα να αποφασίσει εάν θα αφήσει την Ταϊβάν να συνεχίσει ως έχει, με τις ΗΠΑ να παρέχουν όπλα. Είναι διαφορετικό, αλλά το ίδιο με τη Ρωσία και την Ουκρανία, λέει ο Γκέρτκεν, και το βλέπει να έρχεται στην εξουσία και τη δύναμη. Η Κίνα παρακολουθεί πώς αντιμετωπίζεται η επιθετικότητα της Ρωσίας από τον υπόλοιπο κόσμο.
