Συχνά στον δημόσιο λόγο και όσο πλησιάζουμε στην Κυριακή που θα μετρηθούμε στην κάλπη, επικρατούν διλήμματα όπως ο “ψεύτης ο Τσίπρας, αλλά ο Κυριάκος δε τραβάει..”
Είναι πραγματικά δύσκολο σε ψηφοφόρους που έχουν εκπαιδευτεί από το σχολείο, την οικογένεια ακόμα και από θεσμούς όπως η εκκλησία, ότι για όλα έχει το κράτος και ο Θεός, να ξεχωρίσουν, το τάζω και δεν μπορώ να υλοποιήσω, με τον ρεαλισμό που όμως δε δίνει ελπίδα.
Άραγε ρεαλισμός στον πολιτικό λόγο και η ρητορική στο να αποδίδει την πραγματική εικόνας της κατάστασης, δεν μπορεί να δώσει ελπίδα στην κοινωνία;
Ο ΣΥΡΙΖΑ το 2015 βγήκε με το σύνθημα η”Ελπίδα” έρχεται. Αποδείχθηκε ότι όχι μόνο δεν ήρθε αλλά έχασε η μέση αστική τάξη, και την όποια οικονομική δύναμη είχε στο τέλος του 2015. Μην τα επαναλαμβάνουμε.
Στο τώρα τι κάνουμε και στο αύριο; Αυτό ψάχνει ο πολίτης που θα κληθεί να αποφασίσει. Να πάρει το χαρτί και να τοποθετήσει στην κάλπη το κουκί της παραχώρησης εξουσίας. Να επιλέξει αυτόν που θα μπορέσει. ‘Όχι με ψέμματα αυτή την φορά αλλά με ρεαλισμό, να τον πιστέψει ότι μπορεί να κάνει την ζωή του καλύτερη. Να τον κάνει να πιστέψει ότι τα παιδιά του να έχουν ένα μέλλον σε αυτή την πατρίδα. Ότι μπορούν να έχουν να προσμένουν, ότι αυτός που θα διαχειριστεί τις τύχες μας, θα εργάζεται πραγματικά για εμάς και όχι για το προσωπικό του συμφέρον και για τους εκλεκτούς της πολιτικής του φράξιας.
Έτσι θα έπρεπε να είναι…
