Της Ελένης Κριτσιδήμα.
Είμαι βέβαιη πως η πλειοψηφία των συμπολιτών μου δεν φανταζόταν πριν τρεισήμισι χρόνια, όταν εξέλεξε τον ΣΥΡΙΖΑ κυβέρνηση, τι θα συνέβαινε σήμερα.
Αναντίρρητα, ανάμεσα σε όσους τον ψήφισαν υπήρχαν ορισμένοι που ήλπιζαν να δουν τον Αλέξη Τσίπρα και τα υπόλοιπα στελέχη του αριστερού κόμματος να καταπιάνονται με σχέδια του παρελθόντος και να τα επαναφέρουν για να τα υλοποιήσουν. Ξέρετε… εκείνα που επιτάσσει η ιδεολογία τους, όπως για παράδειγμα, την ισοπέδωση της αριστείας και τη διάλυση της μικρομεσαίας τάξης. Πρόκειται για τους ίδιους που σήμερα αγαλλιάζουν με την έκβαση του Μακεδονικού προβλήματος ( Ναι! Πρόβλημα είναι όπως έχει εξελιχθεί κι όχι απλώς ένα ζήτημα).
Αυτών η επιλογή όμως ήταν απόλυτα συνειδητή και δε μπορώ να τους κατηγορήσω.
Τους υπόλοιπους όμως μπορώ, καθώς η ασυνειδησία και η επιπολαιότητά τους οδήγησαν την Ελλάδα χρόνια πίσω, να καλείται εκ νέου να λύσει προβλήματα που ήταν λυμένα.
Έχω την άποψη πως η ευθύνη της επιλογής έχει ιδιαίτερη βαρύτητα και δεν δέχομαι σήμερα να την αποποιούνται όσοι επέλεξαν τότε ένα κόμμα που υποσχέθηκε (δίχως να επιχειρηματολογήσει) την κατάργηση ΕΝΦΙΑ.
Ίσως κάποιος άλλος να χαρακτήριζε άμοιρους ευθυνών όσους διακατέχονταν (και συνεχίζουν να διακατέχονται) από άγνοια. Εγώ, όχι. Εγώ έχω μόνο ένα δριμύ «κατηγορώ».
Τους κατηγορώ διότι δεν ήξεραν και ήταν σε άρνηση να πληροφορηθούν, γιατί είχαν κυριευτεί από μια έπαρση σνομπισμού και το μόνο τους επιχείρημα (που κάηκε κι αυτό πια) ήταν η αύξηση του κατώτατου μισθού. Τους κατηγορώ γιατί δεν γνώριζαν.
Δεν γνώριζαν και συνεχίζουν να μη γνωρίζουν την κομματική και πολιτική πορεία στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, όπως ο Αλέκος Φλαμπουράρης ή ο Χριστόφορος Βερναρδάκης. Δυστυχώς, υπάρχουν ακόμα πολλοί που δεν ξέρουν πως ο δεύτερος είναι ο άνθρωπος που ανακίνησε το Μακεδονικό. Ας το μάθουν τώρα και να μη το ξεχάσουν στο μέλλον.
Δεν γνώριζαν ιστορικά γεγονότα και ουδέποτε ανέτρεξαν σε ντοκουμέντα για να ενημερωθούν, πριν καταλήξουν στην επιλογή τους. Δεν ήξεραν για παράδειγμα, πως για πολλά χρόνια πάγια θέση και όραμα των πολιτικών προγόνων των αριστερών «μπολσεβίκων» (που σήμερα κάθονται στα κυβερνητικά έδρανα του Κοινοβουλίου) ήταν η δημιουργία του κομμουνιστικού Μακεδονικού Κράτους. Κανονικά-σε αυτό το σημείο- θα έπρεπε να αναφερθώ (και) στον Τίτο. Δεν θα το κάνω όμως ελπίζοντας πως προκαλώ τον (διακατεχόμενο από άγνοια)αναγνώστη ν’ αναζητήσει μόνος του τις απαιτούμενες πληροφορίες.
Ωστόσο, θα σταθώ στην πολιτική απόφαση της 5ης Ολομέλιας της Κ.Ε. ΚΚΕ, που σύμφωνα με τον 6ο τόμο του “Επίσημα Κείμενα ΚΚΕ»αναφέρει ρητά:
“Δεν πρέπει να υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι σαν αποτέλεσμα της νίκης του ΔΣΕ και της λαϊκής επανάστασης, ο μακεδονικός (σλαβομακεδονικός) λαός θα βρει την πλήρη εθνική αποκατάστασή του έτσι όπως το θέλει ο ίδιος, προσφέροντας σήμερα με το αίμα του για να την αποχτήσει.Ταυτόχρονα, οι Μακεδόνες κομμουνιστές πρέπει να προσέξουν τις διασπαστικές και διαλυτικές ενέργειες που ξενοκίνητα σοβινιστικά και αντιδραστικά στοιχεία αναπτύσσουν, για να διασπάσουν την ενότητα ανάμεσα στο μακεδονικό (σλαβομακεδονικό) και τον ελληνικό λαό, διάσπαση που μόνο τον κοινό τους εχθρό, το μοναρχοφασισμό και τον αμερικανοαγγλικό ιμπεριαλισμό θα ωφελήσει. Παράλληλα, το ΚΚΕ πρέπει ριζικά να βγάλει απ’ τη μέση όλα τα εμπόδια, να χτυπήσει όλες τις μεγαλοελλαδίτικες σοβινιστικές εκδηλώσεις και τα έργα, που προκαλούν δυσαρέσκεια και δυσφορία μέσα στο μακεδονικό λαό και έτσι βοηθούν τους διασπαστές στην προδοτική δράση τους, ενισχύουν το έργο της αντίδρασης. Ο σλαβομακεδονικός και ελληνικός λαός μόνον ενωμένοι μπορούν να νικήσουν”.
Θα σταθώ και στην απώλεια του τόσο πολυσυζητημένου ergaomnes (σημαίνει έναντι όλων)… Αν είχε μορφή θα είχε εξαϋλωθεί. Με λίγα, απλά λόγια δεν υφίσταται πλέον ergaomnes.
Ας ξεπεράσουμε τη νέα ονομασία της ΠΓΔΜ και να επιμείνουμε στην εθνότητα και τη γλώσσα των Σκοπιανών.
Το διαβατήριο ενός Σκοπιανού από τούδε και στο εξής θα αναγράφει «Μακεδόνας /πολίτης της Δημοκρατίας της Βόρειας Μακεδονίας». Προσέξτε! Μπορεί η χώρα τους να λέγεται Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας (επίσημη συντομογραφία: Βόρεια Μακεδονία) αλλά οι ίδιοι θα αποκαλούνται Μακεδόνες και ουχί Βορειομακεδόνες.
Η ιθαγένεια όμως είναι ο νομικός δεσμός του πολίτη με το κράτος. Μάλιστα, σύμφωνα με το ισχύον Σύνταγμά τους η ιθαγένεια θα έπρεπε να αποδίδεται ακριβώς ως «πολίτης της Βόρειας Μακεδονίας»και όχι «Μακεδόνες» όπως συμφωνήθηκε. Δηλαδή, η συμφωνία τους προσφέρει μια δυνατότητα που δεν προβλέπεται καν από το Σύνταγμά τους. Άρα αναγνωρίζεται, η «μακεδονική εθνότητα».
Προβληματικότερο είναι δε το γεγονός ότι «Μακεδόνες» θα αποκαλούνται και οι αλβανόφωνοι πολίτες των Σκοπίων. Ούτε οι ίδιοι δεν το επιθυμούν καλά-καλά αυτό. Όμως ο Τσίπρας δίνει στον Ζάεφ κάτι να πουλήσει και στον Γκρουέφσκι. Τι πιο λογικό σε ένα κρατίδιο με μειονότητα 30% αλβανόφωνους, ο πολίτης του να μην είναι «Μακεδόνας /πολίτης της Δημοκρατίας της Βόρειας Μακεδονίας», αλλά σκέτο «πολίτης της Δημοκρατίας της Βόρειας Μακεδονίας»; Όμως χωρίς τη «μακεδονική εθνότητα», δεν υπάρχει «Μακεδονία» με τους όρους, ακόμα και του δήθεν διαλλακτικού Ζάεφ.
Το ίδιο ισχύει και για τη γλώσσα τους που θα λέγεται «μακεδονική».
Όπως αντιλαμβάνεστε το δικό μας «έναντι όλων» και «για όλες τις χρήσεις» πήγε περίπατο… στον αγύριστο, για να ακριβολογούμε. Και για να είμαστε ειλικρινείς με τους εαυτούς μας οφείλουμε να παραδεχτούμε πως πρόκειται για μια τρομακτική υποχώρηση από την εθνική στάση της Ελλάδας, κατά την περίοδο 2007-8.
Στον αλυτρωτισμό που διαφαίνεται στις αλλαγές και συμφώνησαν Τσίπρας – Ζάεφ αντέδρασε άμεσα η Βουλγαρία. Συγκεκριμένα, το Υπουργείο Εξωτερικών Βουλγαρίας εξέδωσε ανακοίνωση με την οποία καλεί τόσο την Ελλάδα όσο και τα Σκόπια να δεσμευθούν ότι η συμφωνία “δεν θα ερμηνευθεί ως βάση για μελλοντικές αλλαγές στα υπάρχοντα σύνορα ή για αξιώσεις έναντι γειτονικών κρατών ως προς τη γλώσσα τον Πολιτισμό την ιστορία και την ταυτότητα”. Ουσιαστικά, το βουλγαρικό ΥΠΕΞ αντιδρά διότι για τη Βουλγαρική κυβέρνηση δεν υφίσταται «μακεδονική εθνότητα και γλώσσα» και την ίδια ώρα κατέστησε οφθαλμοφανή τον αλυτρωτικό κίνδυνο που ελλοχεύει.
Φαντάζομαι, ελπίζω, προσδοκώ να (με) καταλαβαίνετε τώρα.
Να αντιλαμβάνεστε τις διαστάσεις όσων επιχειρώ να εξηγήσω. Να συνειδητοποιείτε τι θα γράψει η ιστορία για τη «Συμφωνία των Πρεσπών». Γιατί ως τέτοια θα διδαχθούν τα παιδιά των παιδιών μας αυτή την αναίσχυντη, εθνική προδοσία που διέπραξαν οι Σκοπιανοτσολιάδες, βάζοντας ταυτόχρονα τη χώρα σε μια τροχιά με τελικό προορισμό την εθνική και ιστορική λήθη.
Και μπορεί ο Τσίπρας να προβαίνει σε τέτοιες ενέργειες exofficio κι excathedra, ερήμην της λαϊκής βούλησης αλλά τώρα είναι η στιγμή που οι πολίτες, εφόσον τον ψήφισαν και πλέον δεν έχουν δικαιολογία, οφείλουν να δείξουν πως μετάνιωσαν για την επιλογή τους και να πάρουν στα χέρια τους το habeascorpus που κρατούσε μέχρι πρότινος αυτός.
Πώς; Με την παρουσία τους στα συλλαλητήρια. Με το να συμπαραταχθούν δίπλα σε όσους αγωνιούν και θα βρίσκονται εκεί.
Σήμερα το απόγευμα, στο Σύνταγμα.
Αύριο στις Πρέσπες, την ώρα που θα υπογράφεται η συμφωνία.
