Της Ελένης Κριτσιδήμα
Μάρτιος 1980, ο Γιώργος Κουρής μαζί με τον αδερφό του Μάκη εκδίδουν την πρώτη πανελλαδική, πολιτική εφημερίδα τους. Τ’ όνομα αυτής: Αυριανή.
Η προσπάθειά τους φαίνεται να είναι άκαρπη και οι πωλήσεις μηδαμινές τους πρώτους μήνες κυκλοφορίας της.
Ιούλιος 1980, τα τυπογραφεία της χώρας απεργούν. Έτσι, για μέρες δεν κυκλοφορούν εφημερίδες παρά μόνο τρεις: ο Ριζοσπάστης, η Αυγή (σ.σ. το κόμμα του Περισσού διαθέτει δικό του τυπογραφείο) και η Αυριανή. Αποτέλεσμα είναι η εφημερίδα των Κουρίδων να σπάσει τα κοντέρ των πωλήσεων κι εκεί που δεν πούλαγε φύλλο βρέθηκε να δίνει ως και 50.000 ανά ημέρα.
Την ώρα που όλες οι εφημερίδες κόστιζαν 15 δραχμές, η Αυριανή στοίχιζε μόνο 5. Η κυβέρνηση Ράλλη έκρινε πως ήταν αθέμιτο το κόστος της και γι’ αυτό απαγόρευσε την πώληση της εφημερίδας σε τόσο χαμηλή τιμή.
Κάπως έτσι ξεκίνησε η ασταμάτητη, αισχρή επίθεση κατά της Νέας Δημοκρατίας και των στελεχών της και γεννήθηκε ο όρος «αυριανισμός».
Η ταύτιση δε με τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ ήταν τέτοια που πολλοί πίστευαν πως η εφημερίδα είχε περάσει στα χέρια του Μένιου Κουτσόγιωργα. Μάλιστα, μετά το 1981 η ίδια η διοίκησή της καθιέρωσε το σλόγκαν:«Η εφημερίδα που εξευτέλισε μια κυβέρνηση και γκρέμισε ένα σάπιο καθεστώς 50 χρόνων» για να το κάνει «Η εφημερίδα που γκρέμισε τον Καραμανλισμό», όταν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής έχασε στις εκλογές ανάδειξης Προέδρου της Δημοκρατίας έναντι του Χρήστου Σαρτζετάκη.
Και μπορεί στο απυρόβλητό της να ήταν στελέχη του ΠΑΣΟΚ αλλά πρέπει να πούμε πως δεν ήταν όλα. Υπήρχαν ορισμένα, όπως η Μελίνα Μερκούρη που συχνά δεχόντουσαν επιθέσεις χωρίς πραγματικά πυρά.
Τον Μάιο του 1985 η Αυριανή φτάνει να πουλάει κάτι λιγότερο από μισό εκατομμύριο φύλλα. Ο λόγος τα σκανδαλοθηρικά πρωτοσέλιδά της, που εμφανίζουν τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη ως συνεργό των ΝΑΖΙ αλλά και τον Κωνσταντίνο Καραμανλή ως κρυφό ομοφυλόφιλο.
Με το πέρασμα των χρόνων παύουν να είναι στο στόχαστρο μόνο τα πολιτικά πρόσωπα. Με την υπογραφή και την έγκριση των αδερφών Κουρή διασύρονται και προσβάλλονται αήθως προσωπικότητες της τέχνης. Άνθρωποι που κάνουν γνωστή την Ελλάδα στο εξωτερικό μέσα από το έργο τους, εδώ εμφανίζονται ως σκουπίδια.
Μεγαλύτερα θύματα ο Μάνος Χατζιδάκις και ο Αλέξανδρος Ιόλας. Τα υπόλοιπα για τις φωτογραφίες της Δήμητρας Λιάνη, το σκάνδαλο Κοσκωτά είναι λίγο -πολύ γνωστά και δεν υπάρχει λόγος να σταθώ τώρα σε αυτά.
Το θέμα που πρέπει να μας προβληματίζει σήμερα, με αφορμή τον θάνατο του Γιώργου Κουρή είναι κατά πόσο ρίζωσε και άνθισε τελικά ο ίδιος ο αυριανισμός.
Πόσα παρακλάδια του δημιουργήθηκαν; Πόσες αντίστοιχες τέτοιες εφημερίδες υπάρχουν σήμερα; Πόσοι εκδότες υπηρετούν συμφέροντα και βασίζονται σε χυδαία ψέματα αντί να υπηρετήσουν την αλήθεια; Πόσοι δημοσιογράφοι κατασκευάζουν ειδήσεις; Τι καταλήγει να κρέμεται στα μανταλάκια; Κι εν τέλει τι πιστεύει ο κόσμος;
Διότι ο Γιώργος Κουρής πέθανε αλλά η σχολή δημοσιογραφίας (που άτυπα καθιέρωσε) παραμένει ανοιχτή. Συνεχίζει να διδάσκει επιτυχώς (δυστυχώς) τους γραφιάδες μηχανορραφιών. Τα έντυπα των οποίων σήμερα κυκλοφορούν ως ντοκουμέντα, μιλούν γι’ αυγή και καταλήγουν να έχουν την εμφάνιση του κουτιού της Πανδώρας.
Αλήθεια, γνωρίζετε πως όταν η ανόητη Πανδώρα παρέβη την εντολή να μην ανοίξει το κουτί έσπειρε όλα τα δεινά και τις ασθένειες στον κόσμο;
Κάπως έτσι συνέβη και με τον αυριανισμό, από την ώρα που φυτεύτηκε. Η κοινωνία άρχισε να νοσεί χάνοντας την κριτική σκέψη της, την αντίληψη της πραγματικότητας. Έπαψε να ενδιαφέρεται για την πραγματική είδηση. Άρχισε να επιζητά σκάνδαλα χωρίς στοιχεία.
Οι αναγνώστες πλέον από δέκτες της είδησης διεκδικούν να περάσουν στον πρωταγωνιστικό ρόλο της με τον τίτλο του θύματος. Θύματα των δηλώσεων Χατζιδάκι, κατά τον Κουρή τότε. Θύματα της κρίσης και του πολιτικού συστήματος, σήμερα κατά τους δημοσιογραφίσκους που χρηματοδοτούνται από το Μαξίμου και την Κουμουνδούρου.
Στους ίδιους αρέσει -όλα αυτά τα χρόνια- να ακούν πως ζουν κι επιβιώνουν μέσα σ’ ένα φασιστικό καθεστώς.
Τι συζητάμε λοιπόν; Τι νόημα έχει αν πέθανε ο Κουρής, από τη στιγμή που το δημιούργημά του βρίσκεται στο απόγειο του;
Το αυγό του φιδιού εκκολάφθηκε. Ο αυριανισμός σήμερα βασιλεύει περισσότερο από ποτέ άλλοτε. Το πως θα διαλυθεί το είπε ο Μάνος Χατζιδάκις, εκείνο το βράδυ του 1987 από το Καλλιμάρμαρο.
Τριάντα ένα χρόνια μετά, αν βρισκόταν εδώ θα έλεγε τα ίδια:Τις φυλλάδες που μολύνουν τον ελλαδικό χώρο με αναίδεια, χυδαιότητα, τραμπουκισμό και κολακεία συμπολιτών μας, που κολακεύονται να πιστεύουν σαν τον Καραγκιόζη ότι ρίχνουν κυβερνήσεις. Ενώ το μόνο που καταφέρνουν είναι να κατακρημνίσουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Που ισχυρίζονται ότι προστατεύουν τη δημοκρατία όσο είναι δυνατόν να την προστατεύει ένα τρωκτικό της. Που αποκομίζουν κέρδη κολακεύοντας την αγραμματοσύνη και την ασημαντότητα σαν άλλη Αγία Αθανασία του Αιγάλεω. Αυτές, τα ντοκουμέντα, οι αυγές, οι κόντρες, τα κουτιά της Πανδώρας πρέπει να κλείσουν.
Όσο μένουν ανοιχτές και προσποιούνται πως υπηρετούν τη δημοσιογραφία… θα επιμένω πως ο αυριανισμός βασιλεύει και διαμορφώνει την κοινή γνώμη. Όσο τυπώνουν φύλλα ο αυριανισμός θα μένει στο θρόνο του. Σήμερα πέθανε μόνο ο πατέρας του.
