Ο Βίλντερς αντέδρασε σε ένα ιδιαίτερα επικριτικό σχόλιο του Σινάν Τσιντί, ειδικού σε θέματα Τουρκίας και μη μόνιμου ανώτερου συνεργάτη του Ιδρύματος για την Υπεράσπιση των Δημοκρατιών.
Ο Χερτ Βίλντερς, ο οποίος βγήκε πρώτος στις πρόσφατες εθνικές εκλογές στην Ολλανδία και εργάζεται για τον σχηματισμό νέας κυβέρνησης, συμφωνεί με αυτό το συμπέρασμα και δηλώνει ότι θέλει την Τουρκία εκτός του ΝΑΤΟ.
Η δήλωση αυτή έρχεται ενώ ο απερχόμενος πρωθυπουργός της Ολλανδίας, Μαρκ Ρούτε, τοποθετείται για να γίνει ο επόμενος γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ. Οι διεθνείς ηγέτες αρχίζουν να συσπειρώνονται πίσω από τον Ολλανδό. Τόσο ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν όσο και η βρετανική κυβέρνηση εξέφρασαν πρόσφατα την υποστήριξή τους στον Ρούτε.
Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Βίλντερς εκφράζει έντονες διαφωνίες σχετικά με τη δυτική άμυνα.
Νωρίτερα αυτή την εβδομάδα, αποκάλεσε την Ολλανδία «τον ηλίθιο του χωριού της Ευρώπης» επειδή προσελκύει πάρα πολλούς Ουκρανούς πρόσφυγες. Σύμφωνα με τον Βίλντερς, οι Ουκρανοί έρχονται «όχι λόγω του πολέμου, αλλά λόγω της δωρεάν στέγασης, της δωρεάν υγειονομικής περίθαλψης και των θέσεων εργασίας μας».
Τον Δεκέμβριο, δήλωσε σε συζήτηση στη Βουλή των Αντιπροσώπων ότι η Ολλανδία θα πρέπει να σταματήσει τη στρατιωτική βοήθεια προς την Ουκρανία έως ότου η δική της άμυνα είναι σε τάξη.
Και οι δύο δηλώσεις κοινοποιήθηκαν με ενθουσιασμό στα ρωσικά μέσα ενημέρωσης. Αλλά ο Βίλντερς έχει επίσης ασκήσει έντονη κριτική στη Ρωσία.
Όταν δολοφονήθηκε ο Ναβάλνι, ο Βίλντερς το χαρακτήρισε «φρικτό», προσθέτοντας: «Ο Ναβάλνι πεθαίνει σε μια βάρβαρη σωφρονιστική αποικία ενός βάρβαρου καθεστώτος».
Το δοκίμιο του Σινάν Τσίντι κατηγορεί την Τουρκία ότι είναι προστάτης της Χαμάς, προσφέροντας ασφαλές καταφύγιο και υλική υποστήριξη. Δείχνει επίσης ότι η Άγκυρα υποστηρίζει τους υποστηριζόμενους από το Ιράν αντάρτες Χούτι, οι οποίοι διαταράσσουν τις διεθνείς ναυτιλιακές οδούς στην Ερυθρά Θάλασσα και επιτίθενται σε αμερικανικά στρατεύματα στην Εγγύς Ανατολή.
Η Τουρκία αξίζει να μπει στον κατάλογο των χωρών που αποτελούν «καταφύγιο τρομοκρατών» και παρακολουθούνται από το αμερικανικό υπουργείο Εξωτερικών, υποστηρίζει ο Τσίντι.
«Υπάρχει ένας διαρκής λόγος για τον οποίο πολλαπλές αμερικανικές διοικήσεις συνεχίζουν να αγκαλιάζουν τον Ερντογάν ό,τι κι αν κάνει, συμπεριλαμβανομένης της υποστήριξης μεγάλων τρομοκρατικών σχεδιασμών: Βασίζεται στον παθολογικό φόβο των ΗΠΑ να «χάσουν την Τουρκία», όπως έχασαν το Ιράν το 1979. Αυτό είναι λάθος, και ένας καλύτερος τρόπος για να δούμε τη σχέση μας με την Άγκυρα είναι να ρωτήσουμε: Τι έχουμε να χάσουμε;».
