Της Ελένης Κριτσιδήμα
Αλήθεια! Δεν περίμενα πως η απόπειρα διάλυσης του αγάλματος του Τρούμαν θα έβρισκε τόσους οπαδούς.
Δε φανταζόμουν πως είναι τόσοι πολλοί εκείνοι που πιστεύουν πως με το κατέβασμα ενός αγάλματος καταφέρνουν κάτι σπουδαίο, όπως το να χτυπήσουν την Αμερική, ακόμα και τον καπιταλισμό (κατά τα λεγόμενά τους).
Ούτε ήξερα πως είναι τόσοι πολλοί εκείνοι που δε γνωρίζουν τι χρωστάει η Ελλάδα στους Τρούμαν και Μάρσαλ.
Αντιλαμβάνομαι και κατανοώ το μένος των σκληροπυρηνικών αριστερών προς τον Τρούμαν, ακόμα και προς το άγαλμά του. Χάρη σ’ αυτόν άλλωστε ηττήθηκε η αριστερά και η Ελλάδα απέφυγε να γίνει Αλβανία ή Βουλγαρία. Δικαιολογημένη η μανία τους λοιπόν!
Δεν καταλαβαίνω όμως πως ορισμένοι άλλοι ισχυρίστηκαν ότι το άγαλμα σηματοδοτεί την εξάρτησή μας από την Αμερική και γι’ αυτό θα έπρεπε να κατεβεί.
Επίσης, δεν καταλαβαίνω όσους είπαν «Είναι μόνο το άγαλμα ενός ξένου μωρέ».
Αν είναι έτσι…
Να ξεκινήσουμε να κατεβάζουμε ένα – ένα όλα τ’ αγάλματα που τοποθετήθηκαν στο παρελθόν και κοσμούν μέχρι σήμερα την Αθήνα.
Παρακαλώ, η αρχή να γίνει από το άγαλμα ΕΘΝΙΚΗΣ ΣΥΜΦΙΛΙΩΣΕΩΣ στην Πλατεία Κλαυθμώνος. Οι τρεις ορειχάλκινοι γίγαντες , που δεσπόζουν στο ίδιο σημείο από το 1989, ενώνοντας τα χέρια τους προς τον ουρανό δεν έχουν θέση στο σήμερα. Συμβολίζουν αυτό ακριβώς που πολεμάει ανοιχτά η κυβέρνηση: την εθνική συμφιλίωση μεταξύ δεξιών, κεντρώων και αριστερών.
Σειρά να πάρει η αφαίρεση του αγάλματος του Βρετανού πρωθυπουργού Γλάδστων, από τον προαύλιο χώρο του Πανεπιστημίου Αθηνών. Τί έγινε που επεδίωξε και πέτυχε την ενσωμάτωση της Άρτας και της Θεσσαλίας στην Ελλάδα; Θα είμαστε για πάντα ευγνώμονες; Το άγαλμα ανεγέρθηκε και αποκαλύφθηκε πριν 118 χρόνια. Βγάλαμε την υποχρέωση. Ώρα να κατεβεί κι αυτό.
Να τα κατεβάσουμε όλα. Δεν χρωστάμε σε κανέναν την τιμή ενός αδριάντα. Κι ούτε φυσικά δεχόμαστε να δεσπόζουν σύμβολα ευεργετών και της πολύτιμης βοήθειάς τους. Μιας βοήθειας που ενδεχομένως υπήρξε η βάση του ψυχρού πολέμου αλλά και η βάση της αναβίωσης της Ελλάδας (όσον αφορά τον Τρούμαν και το άγαλμά του)
Αφού ολοκληρώσουμε την καταστροφή των αγαλμάτων να συνεχίσουμε με τις οδούς.
Αν το άγαλμα Τρουμαν είναι το απτό σύμβολο της αμερικανοκρατίας στη χώρα μας, τότε οι οδοί Ριανκούρ και Λένορμαν ( Πάρτε σφυρί! Η προτομή του βρίσκεται μπροστά από την είσοδο του Ναού Αγίου Κωνσταντίνου, στον Κολωνό) αποτελούν ένδειξη της εξάρτησής μας από τη Γαλλία.
Πάραυτα να μετονομαστούν και οι δρόμοι που έχουν ονόματα ξένων ναυάρχων που συμμετείχαν στη Ναυμαχία του Ναβαρίνου(Κοδριγκτώνος, Χάιντεκ, Δεριγνύ) και άλλων αλλοδαπών ευεργετών μας όπως οι: Γκίλφορδ, Ουγώ, Διδότου, Γαμβέττα.
Μια εξίσου καλή ιδέα – κατ’ αυτή την λογική πάντα- θα ήταν να δοθούν νέα ονόματα και σε οδούς όπως οι: Ερμού, Πανδρόσου, Αγίας Μαρίνας, Αγίου Μελετίου, κ.ο.κ. Οι θρησκείες δεν έχουν χώρο στα ριζοσπαστικά, αριστερά κράτη. Εδώ, κυριαρχούν μόνο οι ιδεολογικοί πατερούληδες.
Εννοείται πως από το σχέδιο διάλυσης σημείων μνήμης εξεχουσών προσωπικοτήτων θα εξαιρεθούν όσα έχουν να κάνουν με τον Γρηγόρη Λαμπράκη, τον Νίκο Μπελογιάννη, τον Ηλία Ηλιού και άλλες φυσιογνωμίες της αριστεράς.
Αλήθεια, δικέ μου!
Η κατάσταση έχει ξεφύγει πια.
Τούτη η κοινωνία νοσεί από φανατισμό κι αχαριστία.
Πάσχει από άγνοια ιστορίας.
Διακατέχεται από έναν φαντασιακό πατριωτισμό, την ώρα που δεν γνωρίζει πως χωρίς το δόγμα Τρούμαν οι Έλληνες θα είχαν αφανιστεί κάπου στα τέλη του 1940.
Η κοινή γνώμη της κατάντησε πόρνη των έμμισθων τρολ.
Είναι πια άθυρμα στη βούληση (παρα)κρατικών αριστερών.
Ο μέσος πολίτης της βασανίζεται…
Τη στιγμή που «Θέλει να γίνει αμερικάνος,να οδηγάει Κάντιλακ, θέλει να πίνει κόκα κόλα και ουίσκι με λίγη σόδα» την ίδια ώρα σκέφτεται: «Γιατί να γίνω αμερικάνος.
Αμερική είναι κι εδώ! Θα γίνω κάτι άλλο».
Και καταλήγει επαναστάτης χωρίς αιτία, χωρίς λόγο.
Χτυπάει το μάρμαρο και υπερηφανεύεται, λες και η βολή βρήκε στόχο. Βλέπει να χτυπούν το άγαλμα και χαμογελάει ικανοποιημένος, λες και έμαθε για τη νίκη στον πόλεμο.
Ο πόλεμος όμως δεν υπάρχει. Είναι μόνο μέσα στο μυαλό του.
Έχει καταλάβει τη θέση ιστορικών πληροφοριών και πραγματικών γεγονότων.
Πληροφοριών… που αν γνώριζε δεν θα τολμούσε ν’ αγγίξει το άγαλμα.
Γεγονότων… που αν ήξερε θα έλεγε «Ευτυχώς υπήρξε ο Τρούμαν και η Ελλάδα απέκτησε κτηνοτροφία, γεωργία, βιομηχανία, δίκτυο ηλεκτροδότησης και δρόμους μετά τον πόλεμο. Τα
δολάριά του δεν μας άφησαν να πεθάνουμε από πείνα».
Δυστυχώς, το δόγμα Τρούμαν και το σχέδιο Μάρσαλ βοήθησαν να μείνουμε ζωντανοί και να δημιουργήσουμε ένα ελεύθερο κράτος, για να μπορούμε σήμερα να λέμε «Είναι μόνο το άγαλμα ενός ξένου» και να πιστεύουμε πως αν καταφέρουμε να το ρίξουμε, θα έχουμε καταφέρει να χτυπήσουμε μία παγκόσμια δύναμη. Το δόγμα Τρούμαν ήταν ο λόγος που η Ελλάδα γλίτωσε από την κόκκινη δικτατορία για ν’ αλλοιώνουν σήμερα οι τρομοκράτες της σημαντικότητά του.
