Μέσω του Economist, ο Henry Kissinger, ο λέει πως «ζούμε σε έναν κόσμο πρωτόγνωρα καταστροφικό και για αυτό ειδικά οι ηγέτες του κόσμου πρέπει να γρηγορούν, αντί να ησυχάζουν, η παγκόσμια κοινότητα έχει ανάγκη την Κίνα και τη Ρωσία, ώστε να υπάρξει μια στιβαρή αρχιτεκτονική ασφαλείας».
Ειδικά αναφερόμενος στην αντιπαλότητα Κίνας-ΗΠΑ είπε:
«Είμαστε μάρτυρες μιας οξείας αντιπαράθεσης μεταξύ δύο μεγάλων δυνάμεων».
Σε όλο τον κόσμο, η ισορροπία δυνάμεων και η τεχνολογική βάση του πολέμου αλλάζουν τόσο γρήγορα και με τόσο πολλούς τρόπους που οι χώρες στερούνται οποιασδήποτε σταθερής αρχής βάσει της οποίας θα μπορέσουν να εγκαθιδρύσουν την τάξη.
«Βρισκόμαστε στην κλασική κατάσταση που βρισκόμασταν πριν από τον Α’ παγκόσμιο πόλεμο», λέει, «όπου καμία πλευρά δεν έχει μεγάλα περιθώρια παραχώρησης και στην οποία οποιαδήποτε διαταραχή της ισορροπίας μπορεί να έχει καταστροφικές συνέπειες».
Κατά την άποψή του, η μοίρα της ανθρωπότητας εξαρτάται από το αν η Αμερική και η Κίνα μπορούν να συνεννοηθούν.
Πιστεύει ότι η ταχεία πρόοδος της τεχνητής νοημοσύνης, ειδικότερα, τους αφήνει μόλις πέντε έως δέκα χρόνια για να βρουν έναν τρόπο.
Η Κίνα «προσπαθεί να παίξει παγκόσμιο ρόλο. Πρέπει να αξιολογούμε σε κάθε σημείο εάν οι αντιλήψεις ενός στρατηγικού ρόλου είναι συμβατές. Εάν δεν είναι, τότε θα τεθεί το ζήτημα της βίας.
Είναι δυνατόν η Κίνα και οι Ηνωμένες Πολιτείες να συνυπάρχουν χωρίς την απειλή ενός ολοκληρωτικού πολέμου μεταξύ τους; Σκέφτηκα και εξακολουθώ να πιστεύω ότι [είναι]. Αλλά η επιτυχία δεν είναι εγγυημένη.
Και επομένως, πρέπει να είμαστε αρκετά δυνατοί στρατιωτικά για να διαχειριστούμε την αποτυχία.
Η μεγάλη δοκιμασία θα είναι το πώς θα συμπεριφερθούν η Κίνα και η Αμερική στην Ταϊβάν.»
Συνέχισε λέγοντας:
«Διατηρούν μια αμοιβαία καχυποψία, έχουν μια ενστικτώδη δυσπιστία ο ένας για τον άλλον. Δεν έχω συναντήσει ποτέ Ρώσο ηγέτη που να είπε κάτι καλό για την Κίνα. Και δεν έχω συναντήσει ποτέ έναν Κινέζο ηγέτη που να είπε κάτι καλό για τη Ρωσία. Δεν είναι φυσικοί σύμμαχοι.
Οι Κινέζοι ανακατεύονται στον πόλεμο της Ουκρανίας προασπιζόμενοι τα δικά τους συμφέροντα.
Αν και αρνούνται να υποστηρίξουν την καταστροφή της Ρωσίας, αναγνωρίζουν ότι η Ουκρανία πρέπει να παραμείνει ανεξάρτητη και απευθύνει προειδοποιήσεις κατά της χρήσης πυρηνικών όπλων.
Μπορεί ακόμη και να αποδεχτούν την επιθυμία της Ουκρανίας να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ.
Η Κίνα το κάνει αυτό, εν μέρει, επειδή δεν θέλει να συγκρουστεί με τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Δημιουργούν τη δική τους παγκόσμια τάξη πραγμάτων, στο μέτρο που μπορούν».
«[Ζούμε] σε έναν κόσμο καταστροφικότητας άνευ προηγουμένου».
