Λίγα 24ωρα (24/4) πριν τη διεξαγωγή του δεύτερου και καθοριστικού γύρου των προεδρικών εκλογών στη Γαλλία, Εμανουέλ Μακρόν και Μαρίν Λεπέν, τα «δίνουν όλα».
Τους δύο υποψήφιους προέδρους και τις θέσεις τους αναλύουν οι Financial Times, υπογραμμίζοντας τη σημασία των γαλλικών εκλογών τόσο για την ίδια τη Γαλλία, όσο και για ολόκληρη την Ευρώπη.
Οι FT παρατηρούν ότι υπάρχει μια «τρύπα» ασάφειας στις θέσεις της Μαρίν Λεπέν και υποστηρίζουν ότι ο Εμανουέλ Μακρόν οφείλει από την πλευρά του να την αναγκάσει να αποσαφηνίσει τις απόψεις της. Γι’ αυτό και θεωρείται κρίσιμο το ντιμπέιτ των δύο μονομάχων την Τετάρτη.
Όπως σημειώνουν, αν κερδίσει ο Μακρόν τις εκλογές, θα είναι ο πρώτος Γάλλος πρόεδρος που εξασφαλίζει επανεκλογή μετά τον Ζακ Σιράκ το 2002.
Αν όμως κερδίσει η Λεπέν, θα μιλάμε για ένα πολιτικό σεισμό, ισοδύναμο του Brexit ή της εκλογής του Ντόναλντ Τραμπ. Η νίκη μιας ένθερμης εθνικίστριας και ευρωσκεπτικίστριας θα έθετε σε αμφιβολία το μέλλον της ΕΕ, η ατζέντα της Λεπέν για τη μετανάστευση και το Ισλάμ θα απειλούσε επίσης την κοινωνική σταθερότητα στη Γαλλία, προειδοποιούν.
Επιχειρώντας να εξηγήσουν τους λόγους, για τους οποίους η Λεπέν τα πάει τόσο καλά, οι FT αναφέρουν:
– Τη ριζοσπαστικοποίηση του γαλλικού εκλογικού σώματος.
– Τις επιτυχημένες προσπάθειές της να αμβλύνει την εικόνα της.
Η Μαρίν Λεπέν αποφεύγει εδώ και καιρό τον χαρακτηρισμό «ακροδεξιά». Στην προεκλογική της εκστρατεία, έχει επικεντρωθεί έξυπνα στα οικονομικά και το κόστος ζωής, λανσάροντας τον εαυτό της ως την υποψήφια των πιεσμένων γάλλων εργατών και τον Μακρόν ως τον πρωταθλητή μιας άγνωστης μητροπολιτικής ελίτ. Έχει επίσης «γλυκάνει» το προσωπικό και πολιτικό της στυλ.
Στην πραγματικότητα, όμως – τονίζουν οι FT – η εγχώρια και διεθνής ατζέντα της παραμένει ριζοσπαστική, επικίνδυνη και εσωτερικά ασυνεπής, γι΄αυτό και θεωρούν ότι είναι καθήκον του Μακρόν να αποκαλύψει αυτά τα ελαττώματα:
– Μακροχρόνιοι ιδεολογικοί δεσμοί μεταξύ Λεπέν και Πούτιν.
– Πώς η πολιτική της θα βλάψει την εργατική βάση, που υποτίθεται ότι εκπροσωπεί. Η πολιτική της εστιάζει στις υψηλότερες δαπάνες, τους χαμηλότερους φόρους και την πρόωρη συνταξιοδότηση, σε συνδυασμό με τον προστατευτισμό και τους περιορισμούς στην ξένη εργασία.
– Αν και έχει υιοθετήσει μια πιο ήπια προσέγγιση αναφορικά με την ΕΕ, εξακολουθεί να επιμένει ότι πρέπει να δοθεί προτεραιότητα στο γαλλικό δίκαιο έναντι του δικαίου της ΕΕ, κάτι που θα ισοδυναμούσε με Frexit με άλλο όνομα.
Οι πολιτικές εθνικών προτιμήσεων για τους Γάλλους εργάτες και τη βιομηχανία, εάν προωθηθούν, είναι επίσης σαφώς ασυμβίβαστες με το να είναι μέρος της ενιαίας αγοράς της ΕΕ.
Η Λεπέν αρνείται να αναγνωρίσει τις λογικές συνέπειες των δεσμεύσεών της για την πολιτική, καταλήγουν οι FT.
