Πολύς λόγος έχει γίνει τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα για την καταστροφή της Σμύρνης. Φτάσαμε στο σημείο, σε μιαν έξαρση της αμνημοσύνης και της εσκεμμένης άμβλυνσης της οξύτητας των πραγματικών γεγονότων, να διδάσκουμε στα ελληνικά σχολεία ότι στη Σμύρνη είχαμε έναν “συνωστισμό”.
Ο Βρετανός συγγραφέας, Έρικ Άμπλερ, στο βιβλίο του “Η Μάσκα του Δημητριου”, που κυκλοφόρησε το 1939, δεν έχει λόγο να χαϊδέψει τα αυτιά κανενός. Στις τρεις σελίδες του, που το meaculpa ανασύρει και επισημαίνει σήμερα, ίσως να έχουμε μια από τις πιο δίκαιες και αδυσώπητες αποδόσεις του τί αληθινά συνέβη.
Οι ασυγχώρητες ελληνικές ευθύνες είναι εκεί, μαζί με την κτηνώδη, σφαγιαστική, εξολοθρευτική μανία των Τούρκων. Χωρίς ωραιοποιήσεις. Μέσα σε μερικές εκατοντάδες λέξεις, ο Άμπλερ περιγράφει τον “συνωστισμό” με τέτοια καθαρότητα, που δεν αφήνει περιθώρια: Η γενοκτονία σκιαγραφείται σε όλο της το αδιανόητο μέγεθος.
Για όσους επιλέγουν την αλήθεια και τη μνήμη έναντι της ιδεοληψίας και του κουκουλώματος, πηγές όπως ο Άμπλερ, όσο δευτερεύουσες κι αν είναι, αποκτούν κρίσιμη σημασία – ιδίως όσο το σύγχρονο ελληνικό κράτος επιλέγει να υιοθετεί ψεύδη προς εξευμενισμό των ηθών.
Το χωρίο παρατίθεται φωτογραφικά από το πρωτότυπο, διότι με την προπαγανδιστική μήνη των διεθνιστών που θέλουν να μας πείσουν ότι στη Σμύρνη δε συνέβη και τίποτα το φοβερό, κινδυνεύουμε να κληθούμε για άλλη μια φορά να αποδείξουμε ότι το απόσπασμα είναι αυθεντικό και ότι δεν είμαστε ελέφαντες…
